อิงทัชถึงกับกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางอิดโรยของนิวริน วันนี้เธอเหนื่อยมามากแล้วจริงๆ เขาค่อยๆ สาวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้านิวริน แล้วก้มลงมาจูบหน้าผากมนเบาๆ รอยยิ้มอบอุ่นทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างห้ามไม่ได้
“หน้าแดง อาย?”
“เปล่า แค่รู้สึกแปลกๆ เดี๋ยวนี้สติไม่ดีรึเปล่า ทำดีกับนิวรินแบบนี้”
“ไม่ให้ทำดีกับเมียจะให้ไปทำดีกับใครล่ะ?”
“หึ เมีย!! ช่างกล้าพูดเนอะ ไหนบอกไม่อยากโดนผูกมัดไง”
“ตอนนี้อยากโดนแล้ว”
มือหนาขยี้หัวนิวรินจนฟูฟ่องแล้วหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ เธอ มือข้างขวาของอิงทัชโอบบ่าเล็กของนิวรินแนบชิดกายเขา พลางกดจมูกที่โด่งเป็นสันฝังลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่ ราวกับว่าจะให้พวงแก้มติดมากับปลายจมูก
“ไม่รู้คุณจะเชื่อรึเปล่านะ แต่ตอนนี้มันรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว”
“.........”
คำพูดลอยๆ ที่ออกมาจากปากของอิงทัชทำเอานิวรินพูดอะไรไม่ออก เธอก็เหมือนกันความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
