5| หวงก้าง
857 Words
"ไอ้ผาเล่าให้พี่ฟังแล้ว เป็นอะไรมากมั้ย"
"ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ ระบมหัวเข่านิดหน่อย หนูเล็กไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้หญิงพวกนั้นจะต้องหึงหนูเล็กกับพี่ขาด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" แม้ลึกๆ ในใจหนูเล็กจะแอบคิดไปแล้วแต่ความจริงนั้นไม่มีทางเป็นไปได้เลย
"พี่จัดการเอง"
"อย่าให้ต้องหายสาบสูญเลยนะคะ หนูเล็กไม่อยากให้พี่ชายตกนรก แค่นี้ก็หาทางขึ้นสวรรค์ไม่เจอแล้วค่ะ"
"ด่าเลวเลยดีกว่า ทายาหรือยังเจ็บมากมั้ย"
"ทาแล้วค่ะ พี่ขาพาแวะซื้อยาแล้วก็สั่งให้หนูเล็กห้ามลืมทาเด็ดขาด" หนูเล็กชูหลอดยาแก้ฟกช้ำให้พี่ชายดู
"อืม อย่านอนดึกนักล่ะ"
"วันนี้พี่เน็ตไม่ออกไปข้างเหรอคะ " คนเป็นพี่ชายรู้สึกผิดที่ทำให้น้องเจ็บตัววันนี้แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดของเขาโดยตรงก็ตาม บางอย่างบอกเขาว่าควรใส่ใจน้องสาวให้มากกว่านี้ ให้สมกับที่พ่อแม่ไว้วางใจให้เขาเป็นคนดูแล
"วันนี้พี่จะอยู่บ้าน "
"เป็นไปได้เหรอเนี่ย "น้องสาวเลิกคิ้วแล้วหัวเราะคิกออกมา ไม่อยากเชื่อว่าวันนี้พี่ชายสุดที่รักจะไม่ออกไปปาร์ตี้
"อยากอยู่บ้านกับน้องสาวไม่ได้หรือไง"
"ไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะ หนูเล็กไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ พี่ขาดูแลหนูเล็กดีมากเลยค่ะ" รอยยิ้มภูมิใจของน้องสาวเมื่อเอ่ยถึงเพื่อนสนิททำให้คนเป็นพี่แอบหวั่นน้อยๆ
"อืม แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟน พี่ไม่ห้ามนะถ้าหนูเล็กจะมีแฟน "
"หนูเล็กกลัวค่ะ กลัวเจอผู้ชายเหมือนพี่ขาแล้วก็พี่ชายตัวเองค่ะ"
"ดีจะตายไป หล่อขนาดนี้ "
"พูดจริง มีดีแค่หล่อเองเหรอคะ"
"พี่กับไอ้ผานิสัยไม่ดี ไม่รู้จักพอ ยังอยากสนุกไม่อยากผูกมัดกับใคร ถึงเวลาก็คงหยุดเองแต่ไม่รู้เมื่อไหร่" หนูเล็กก็รอวันนั้น วันที่พี่ขาของเธอจะรู้จักพอและหยุดที่ใครสักคน แต่ใครสักคนที่ว่าพอจะเป็นเธอได้มั้ย มันยากเกินความคาดเดาจริงๆ
"แล้วแต่เลยค่ะ หนูเล็กจะรอนะคะ หยุดเมื่อไหร่หนูเล็กก็จะมีแฟนเมื่อนั้น" เด็กสาวยิ้มกริ่มแล้วเดินเข้าห้องนอนตัวเองไป
"ถ้าเรียบร้อยแล้วแยกย้ายกันขึ้นรถได้เลยนะครับ" หัวหน้าชมรมออกคำสั่งผ่านทรโข่ง สักพักสมาชิกในรมชมก็ทยอยขึ้นรถเพื่อออกเดินทางขึ้นดอยไปทำกิจกรรมตามโครงการที่วางไว้ หนูเล็กไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับชมรมนี้แต่เพราะมีจิตอาสาอยากไปช่วยทำกิจกรรมดีๆ จึงขอติดตามไปช่วยพี่ชายและสมาชิกคนอื่นๆ ด้วย
"เข่าหายดีแล้วเหรอ"
"หายดีแล้วค่ะ ขุนเรานั่งด้วยสิ" เพื่อนร่วมคณะที่อยู่ห้องเดียวกับหนูเล็ก อยู่ชมรมนี้เธอจึงขอไปนั่งข้างๆ เพื่อนร่วมห้องเพราะจะได้มีเพื่อนคุยระหว่างเดินทาง
"ที่ข้างหน้าก็ว่าง" ภูผาชายตามองเพื่อนชายของหนูเล็กที่นั่งตรงริมหน้าต่างช่วงกลางของรถบัสแล้วหันมาบอกเด็กสาวว่าที่ข้างหน้าก็มีว่าง
"หนูเล็กอยากนั่งกับเพื่อนนี่คะ ข้างหน้ามีแต่รุ่นพี่ หนูเล็กไม่อยากทำตัวมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น"
"ที่ได้มาเนี่ยก็ใช้อภิสิทธิ์ อย่าลืมสิ"
"หนูเล็กจะไปนั่งกับเพื่อน"
"ดื้อขึ้นเยอะนะ ไม่ได้เจอกันหลายวัน ห่างนิ้วห่างลิ้นไปนาน" ภูผาก้มกระซิบที่ข้างหูจนหนูเล็กขนลุกซู่
"ผา นั่งตรงไหนเหรอ พอดีว่าเพื่อนแก้วนั่งกับแฟนไปแล้ว"
"นั่งข้างเราก็ได้ ที่ยังว่างไม่มีคนนั่งพอดี"
"พี่ขามีคนนั่งด้วยแล้ว หนูเล็กขอไปนั่งกับเพื่อนนะคะ"
"ฝันหรือเปล่า น้องเชิญตามพี่มาครับ แก้วมาสิรถจะออกแล้ว" กลิ่นแก้วคือเพื่อนร่วมคณะของภูผามีข่าวลือหนาหูว่าคู่นี้ไม่ปกติ บ้างก็ว่าแอบคบกัน บ้างก็บอกว่ากลิ่นแก้วคือแฟนตัวจริงที่ภูผาซุ่มคบมานาน
"หนูเล็กจะไปนั่งกับขุนค่ะ พี่แก้วเชิญค่ะ" เด็กดื้อไม่ยอมทำตามคำสั่ง เธอรีบเดินไปหาเพื่อนชายและรีบหย่อนก้นลงนั่งบนเบาะทันที
ปฏิกิริยาของชายหนุ่มทำให้หนูเล็กขนลุกไม่หาย เด็กสาวก้มตัวลงมองกระโปรงที่สั้นจุ๊ดของตัวเองแล้วดึงมันลงพร้อมกับใช้เสื้อคลุมตัวบางคลุมต้นขาขาวๆ นั่นเอาไว้ สายตาเจ้าเล่ห์ปนร้อนแรงของเขาทำให้เด็กสาวหนีบขาเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ เขาร้อนแรงและมีอิทธิพลกับเธอมาก โดยเฉพาะเรื่องแบบนั้น
ไลน์!
"เธอได้เจอดีแน่ "
________________
- Writer
