นักเลงเลี้ยงเด็ก

ในค่ำคืนที่แสนเงียบเหงาคืนนึงเด็กน้อยที่กำลังหลับใหลอยู่ในนิทราที่ฝันดี ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกจากสาเหตุอะไรบ้างอย่าง เด็กหญิงตัวน้อยตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อจะออกไปหาพ่อแม่ตัวเองที่นอนอยู่อีกห้อง พอเปิดประตูออกไปก็ต้องตกใจเพราะภายในบ้านเต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดงเต็มไปหมด เด็กน้อยทำตัวไม่ถูกแต่ก็รู้ว่าถ้าเกิดอันตรายต้องไปหาใคร เด็กน้อยวิ่งออกไปเพื่อไปหาพ่อแม่ของตน “พ่อค่ะ แม่ค่ะ อยู่ไหนช่วยน้องซีด้วย แค่กๆ” เพียงเอ่ยปากแค่นิดเดียวควันไฟก็เข้ามาในปากทำให้สำลักควันออกมา “พ่ออออออ แค่กๆ น้องซีกลัว ฮึก!” เพราะพ่อเธอเคยสอนว่าให้เข็มแข็งเด็กน้อยเลยพยายามที่จะกั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา “แม่จ๋า!!” “น้องซีลูกกก~” เสียงผู้เป็นแม่ที่ได้ยินเสียงลูกสาวก็รีบเรียกทันที “แม่!” หมับ! เด็กสาววิ่งเข้าไปกอดแม่ของตัวเองอย่างเต็มรักความหวาดกลัวลดลงงเพราะอ้อมกอดอุ่นๆ ที่กระชับแน่นเพราะคนเป็นแม่เองก็เป็นห่วงลูกสาวตัวน้อยแถบขาดใจเช่นกัน “ฮือออ พ่อล่ะคะ?” “เดี๋ยวพ่อมาจ๊ะ เรารีบออกไปกันเถอะ” ผู้เป็นแม่จับมือลูกสาวเพื่อจะเดินออกไปนอกบ้านแต่เพราะเปลวไฟช่างร้อนแรงเหลือเกิน มันเผาเกือบหมดบ้านไปแล้ว  เปี๊ยะ! เปี๊ยะ! เสียงการเผาไหม้ดังขึ้นเรื่อยเหมือนกับว่าบ้านกำลังจะถล่มลงมาเต็มที “นา!!น้องซีระวัง!” เสียงของคนที่เป็นทั้งพ่อและสามีร้องบอกเมื่อเห็นว่าท่อนไม้กำลังร่วมมาใส่ทั้งคู่ เขาตัดใจสินวิ่งเข้าไปกอดทั้งสองคนเอาไว้ โครมมมมม ทั้งท่อนเหล็ก ไม้ ฝ่า ร่วงลงมาทับทั้งสามคนเอาไว้โดยผู้เป็นพ่อแม่กอดร่างลูกสาวเอาไว้เลือดแดงฉานไปทั่วพื้น เปลวไฟที่แรงขึ้นเรื่อยๆไม่มีหยุด “พะพ่อ...มะแม่...” เด็กสาวได้แต่ร้องเรียกพ่อแม่ที่กอดตนเอาไว้โดยที่ไม่รู้เลยว่าตื่นมาแล้วจะไม่พบท่านทั้งอีก...