ตอนที่ 6 ผู้หญิงของฉัน (2)
1056 Words
“คนที่มองเขาแค่ผิวเผินอย่างเธอ ฉันไม่มีวันยอมยกเขาให้แน่นอน”
“นั่นมันความคิดของเธอคนเดียวไม่ใช่เหรอ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าใจจริงเขาคิดยังไง ตอนนี้ราฟาเอลอาจจะอยากบอกเลิกเธอจนตัวสั่นแล้วก็ได้”
“ไม่จริง”
“อย่ามั่นใจในตัวเองนักเลย เธอมีอะไรดีนักหรือไง ถ้าเขารักเธอจริงคงไม่นอนกับคนอื่นหรอก จริงไหมล่ะ?”
ไอวี่ยิ้มเย้ยหยัน ฉันสะอึกจนตอกกลับไม่ถูก เพราะที่เธอพูดมันจริงทุกอย่าง และฉันก็ไม่เคยมั่นใจเลยว่าราฟาเอลจะรักฉันจริงๆ
เขาอาจจะคบกับฉันเพราะสงสารและรู้สึกผิดเรื่องเมื่อหกปีก่อนก็ได้ ทั้งที่คิดแบบนั้น แต่ก็หลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ใช่ เพียงเพราะอยากจะเชื่อว่าเขาชอบฉันถึงได้ยอมคบด้วย เพราะอยากจะเชื่อแบบนั้น...
“ใช่ จริงอย่างที่เธอพูด ฉันไม่รู้เลยว่าเขารักฉันจริงหรือเปล่า แต่ว่า...แต่ว่าฉัน...”
“...”
“ฉันรักเขามาก รักเขาคนเดียวมาตลอด แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ฉันมั่นใจว่าฉันเอาชนะพวกเธอได้”
“อะไรนะ”
“ถ้าอยากจะแย่งเขาก็มาได้ทุกเมื่อเลย แต่ขอบอกไว้เลยว่าความรักที่ฉันมีให้เขามันมากมายจนพวกเธอสู้ไม่ได้แน่นอน!”
“นี่!!!”
“ก็อย่างที่ได้ยินล่ะนะ”
เสียงของราฟาเอลดังขึ้นจากด้านหลัง เขาเดินเข้ามาหาฉันโดยที่ในมือถือถุงใส่น้ำเปล่ามาด้วย
“ราฟ...”
“ราฟาเอล” ไอวี่และเพื่อนหน้าถอดสี
“พวกเธอไม่มีวันสู้ยัยนี่ได้หรอก เพราะคงไม่มีใครรักฉันได้มากเท่านี้อีกแล้ว”
“นายจะรู้ได้ยังไง มีผู้หญิงตั้งมากมายที่เขาชอบนายนะ!”
“ให้ตายสิ เธอนี่มันน่ารำคาญซะจริง เห็นน่ารักดีก็เลยยอมนอนด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเอาตัวเองมาเทียบกับผู้หญิงของฉันแบบนี้”
ราฟาเอลเอ่ยเสียงขรึม ดวงตาเจ้าเล่ห์แปรเปลี่ยนเป็นดุดันและจ้องเขม็งไปที่ไอวี่กับเพื่อน
“นายจะบอกว่ายัยนี่ดีกว่าฉันงั้นเหรอ!”
“ใช่”
“เพราะอะไร! ยัยหน้าจืดดีนี่กว่าฉันตรงไหน!”
“เพราะซันนี่คือผู้หญิงที่ฉันเลือกแล้ว ส่วนเหตุผลว่าเพราะอะไรฉันคงไม่จำเป็นต่องบอกคนอื่น มันเป็นเรื่องที่ฉันควรบอกกับซันนี่เพียงคนเดียว”
“คนอื่นเหรอ ทั้งที่เราเพิ่งนอนด้วยกันไปเมื่อวาน นายนี่มัน...เลวที่สุด!”
“อีกอย่าง ถึงหน้าอกของแฟนฉันจะสู้เธอไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสน่ห์เร้าใจให้ฉันหลงใหล”
หมับ!
“อ๊ะ! ดะ...เดี๋ยวสิ นายจะทำอะไร อื้อ!”
ฉันเบิกตากว้างพลางร้องเสียงหลงอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเขาช้อนตัวอุ้มขึ้น จนสูงเลยหัวเขาไปเล็กน้อย และลำคอก็อยู่พอดีกับริมฝีปากของเขา ราฟาเอลประกบปากลงมาที่ซอกคอก่อนจะออกแรงดูดเบาๆ จนฉันรู้สึกเจ็บ
“อ๊ะ เจ็บนะ”
“ยังมีอะไรข้องใจอีกไหม?”
พอทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นเสร็จ เขาก็หันไปถามไอวี่ด้วยสีหน้าน่ากลัว ฉันไม่เคยเห็นราฟาเอลในโหมดนี้มาก่อนเลย ที่สำคัญ...ไอ้ที่เขาทำกับคอของฉันไปเมื่อกี้มันคืออะไร!
“ไปกันเถอะไอวี่” เพื่อนๆ ของไอวี่พากันลากเธออกไปจากตรงนี้ โชคดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีคน ฉากเรทบ้าๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เลยไม่มีใครเห็นนอกจาก ไอวี่กับเพื่อน
“จะดีเหรอที่พูดแบบนั้น”
ฉันก้มหน้ามองเขาที่ยังไม่ยอมปล่อยฉันลงสักทีแล้วเอ่ยถาม ราฟาเอลเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะพยักหน้ารับ
“ดีแล้วล่ะ”
“ไอวี่คงเสียใจน่าดู เธอดูชอบนายมากนะ”
“ช่างสิ ฉันไม่ได้สนใจ”
“...”
“ฉันสนใจแค่เธอคนเดียว”
ดวงตาที่เคยเย็นชาตอนมองไอวี่กลับมาอ่อนโยนเหมือนเดิมแล้ว เขาอมยิ้มบางๆ จนฉันอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
ฟืดดดด
“อะไรเนี่ย แค่หอมเองเหรอ”
“แค่นี้ก็พอแล้วย่ะ ปล่อยฉันลงได้แล้ว”
“ไม่ปล่อย ฉันจะอุ้มเธอแบบนี้จนกว่าจะถึงที่เล่นกระเช้าลอยฟ้าเลย”
“กระเช้าลอยฟ้า?! นายจะพาฉันไปเล่นกระเช้าลอยฟ้าเหรอ”
ฉันถามอย่างดีใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะยอมพาไปเล่นเจ้าสิ่งนั้นด้วย เพราะกระเช้าลอยฟ้าของที่นี่คือสถานที่แห่งความเจ็บปวดของราฟาเอล
สถานที่ที่พี่น้ำหวานบอกเลิกเขา
“หรือไม่อยากเล่น?”
“ไม่ๆๆ ฉันอยากเล่น ไปกันเถอะ”
ส่งยิ้มกว้างอย่างดีใจให้เขา ราฟาเอลยิ้มกลับ เขากระชับวงแขนให้แน่นขึ้นก่อนจะอุ้มฉันเดินไปทางกระเช้าลอยฟ้าจริงๆ อย่างที่ปากพูด
อีตาบ้าเอ๊ย คนมองกันหมดแล้วเนี่ย!
บนกระเช้าลอยฟ้า
“อื้อ...”
ทั้งที่ตั้งว่าใจจะขึ้นมาดูวิวของสวนสนุกแท้ๆ แต่ทันทีทีกระเช้าออกตัว ราฟาเอลก็คว้าตัวฉันให้ไปนั่งตักก่อนจะประกบปากจูบลงมาอย่างร้อนแรง ลิ้นของเขาที่สอดเข้ามาในโพรงปากทำเอาในหัวขาวโพลนไปหมด ฉันกอดคอเขาไว้แน่น และปล่อยให้จูบนั้นดำเนินต่อไปตามที่ใจของอีกฝ่ายต้องการ
“อ๊ะ เดี๋ยว ราฟ...”
ฉันร้องห้ามเล็กน้อยเมื่อเขาปลดกระดุมเสื้อของฉันลงสองเม็ด เผยให้เห็นเนินอกกับบราสีฟ้าสดใส เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่คบกันมาเลย ที่เขาถึงเนื้อถึงตัวฉันมากขนาดนี้
“ไม่ได้เหรอ?”
เขาถามด้วยสายตาเว้าวอน จากหมาป่าเจ้าเล่ห์กลายเป็นลูกหมาน้อยไปซะแล้ว แบบนี้ใครจะปฏิเสธอะไรได้กันเล่า ฉันรีบส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่ใช่ ราฟาเอลยกยิ้มมุมปาก
“อ๊ะ...” ร้องเบาๆ เพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดนิดๆ
ฉันแอ่นตัวไปข้างหลัง ปล่อยให้ราฟาเอลไล่ริมฝีปากตั้งแต่ลำคอมาจนถึงเนินอกโดยไม่ได้ร้องห้ามใดๆ ท่ามกลางเสียงหัวใจของฉันที่กำลังเต้นแรง
- Writer
