ตอนที่ 2 นายหมาป่า (2)
775 Words
สรุปแล้วฉันก็ไม่ได้นอนต่ออีกเลยเพราะนอนไม่หลับ ในหัวเอาแต่คิดว่า ผู้หญิงเจ้าของกลิ่นน้ำหอมฉุนๆ ที่ติดตัวราฟาเอลมาคือใครกันนะ รู้ตัวอีกทีก็ลืมตาอยู่บนเตียงจนเช้า ก็เลยตัดสินใจออกมาวิ่งจ้อกกิ้งที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านแทน จริงสิ ต้องโทรยกเลิกนัดกับมิ้นต์กับแยมด้วยนี่นา
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
ยังไม่ทันจะได้กดโทรหาเพื่อน ยัยมิ้นต์ก็โทรสวนมาซะก่อน เสียงเรียกข้าวของฉันมักเป็นปัญหาเวลาอยู่กับเพื่อนๆ พวกเธอจะบอกว่ามันเชยมากๆ แต่ฉันกลับชอบเพราะเสียงดังฟังชัดดี ก็เลยใช้มาตลอดตั้งแต่มีมือถือจนถึงปัจจุบัน รวมๆ ก็เกือบสิบปีได้แล้วล่ะมั้ง
“ฮัลโหล”
[ยัยซัน! เธอเห็นรูปที่ยัยแยมส่งเข้าในกรุ๊ปไลน์หรือยัง]
“ยังเลย รูปอะไรเหรอ”
[เปิดดูเดี๋ยวนี้เลย]
ฉันเสียบหูฟังแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาใส่แทน ก่อนจะเปิดกรุ๊ปไลน์ขึ้นมาเพื่อดูรูปที่มิ้นต์บอก ขาที่กำลังวิ่งค่อยๆ ช้าลงจนกลายเป็นหยุดอยู่กับที่ในที่สุด
ภาพที่แยมส่งมาคือภาพที่แคปมาจากไอจีของใครสักคน เป็นรูปคู่ของราฟาเอลกับผู้หญิงผมยาวหน้าตาดีและเซ็กซี่คนหนึ่ง เธอกอดคอเขาแล้วเบียดเสียดตัวเข้าไปใกล้เพื่อถ่ายรูป หน้าอกใหญ่ๆ แทบจะเสยหน้าอีกฝ่ายอยู่รอมร่อ พร้อมกับแคปชั่นใต้ภาพว่า ‘ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที หลังจากคุยไลน์กันมาหลายเดือน ตัวจริงหล่อกว่าในรูปเยอะเลยนะเนี่ย’ พร้อมแท็กไอจีของราฟาเอล มีคนมากดไลค์เกือบห้าร้อยคน
[ผู้หญิงคนนี้ชื่อไอวี่ เป็นนางแบบเสื้อผ้าลงนิตยสารเยอะแยะมาก มีหนุ่มๆ ตามขายขนมจีบเพียบเลย เพื่อนฉันที่อยู่สังกัดเดียวกับเธอบอกว่า ไอวี่แอบปลื้มอีตาราฟาเอลมาตลอด ว่างทีไรเป็นต้องเปิดไอจีดูรูปหมอนั่นประจำเลย]
คำบอกเล่าของมิ้นต์ทำให้ฉันเริ่มใจไม่ดี รูปนี้ถูกอัปโหลดเมื่อตอนสามทุ่มขอเมื่อคืนนี้ แสดงว่าเป็นช่วงเวลาก่อนราฟาเอลจะกลับมาหาฉันประมาณหกชั่วโมงสินะ
[ฉันบอกตรงๆ นะยัยซัน ถึงราฟาเอลมันจะเป็นเพื่อนฉันก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่โอเคที่มันทำแบบนี้บ่อยๆ นะ ฉันไม่อยากเห็นเธอต้องคิดมากเพราะเรื่องผู้หญิงของหมอนั่นอีกแล้ว]
“ขอบใจนะมิ้นต์ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วง แต่ไม่เป็นไรหรอก เมื่อคืนราฟเขาก็กลับมาหาฉันนะ”
[ยัยบ้า เธอมันบ้ามากๆ เลย] ฉันแค่นยิ้มกับตัวเอง น้ำใสๆ ไหลพรากลงมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
“ฉันรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนจะสารภาพรักแล้ว ฉันเตรียมใจแล้วว่าจะต้องเจอเรื่องแบบนี้ เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่เป็นไร”
[จะไม่เป็นไรได้ยังไง ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบที่แฟนไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ แค่ไปทำใจดีด้วยก็ไม่ชอบแล้ว!] มิ้นต์เริ่มเสียงดังเพราะความโกรธ
ถ้าฉันสามารถแสดงความโกรธและพูดกับราฟาเอลออกไปตรงๆ แบบ มิ้นต์ก็ดีสิ เพราะหัวใจของฉันคงไม่ต้องทนเจ็บปวดกับเรื่องพวกนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“แต่เขาก็ไม่ได้นอกใจฉันนะ”
[ก็ใช่ แต่แหม ไม่นอกใจแต่นอกกายเนี่ยนะ เรื่องแบบนี้มันใช่เรื่องน่าเปิดเผยที่ไหน แต่ไอ้บ้านั่นกลับทำอย่างเปิดเผยราวกับไม่ใช่เรื่องผิด เล่นเอาคนอื่นด่าไม่ออกไปเลย ให้ตายสิ ไอ้หมาป่าจอมเจ้าเล่ห์นั้น ฉันอยากจะจับมันถอนขนให้หมดทั้งตัวไปเลย]
“ฮะๆ เธอนี่นะ ฉัน...ฮึก...”
[ร้องไห้สินะ...]
“...”
[เฮ้อ ฉันล่ะปวดหัวกับคู่เธอจริงๆ เลย]
“ฮึก...”
หมับ...
“จับได้แล้ว”
“...”
ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง ก่อนจะถูกแย่งมือถือไปกดปิดเครื่อง ร่างกายของคนที่กอดฉันอยู่ในตอนนี้อุ่นและเปียกชื้น แสดงให้เห็นว่าเขารีบวิ่งมาจนเหนื่อยหอบ
“อย่าทำให้เป็นห่วงนักสิยัยบ้า”
ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่ออ้อมกอดนั้นค่อยๆ แน่นขึ้นราวกับอีกฝ่ายกลัวว่าฉันจะหายไป
เล่นขี้โกงอีกแล้ว...
ฉันจะ...เลิกรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไง ในเมื่อแค่เขาทำดีด้วยนิดหน่อย หัวใจก็พองโตขนาดนี้แล้ว...
- Writer
