ตอนที่ 1 นายหมาป่า (1)
1220 Words
ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย...
ฉันตั้งคำถามกับตัวเองอีกครั้ง ระยะหลังมานี้ฉันฝันถึงเหตุการณ์เมื่อหกปีก่อนบ่อยซะจนอดสงสัยไม่ได้ว่ามันคือลางบอกเหตุอะไรหรือเปล่า
“ตื่นแล้วเหรอ”
เสียงทุ้มที่ไม่ว่าจะได้ยินกี่หมื่นกี่แสนครั้งก็ไม่เคยเบื่อดังขึ้นจากด้านข้าง ฉันค่อยๆ พลิกตัวเป็นนอนตะแคงหันไปทางกำแพงก็เจอกับชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน เจ้าของใบหน้าที่แสนจะหล่อเหลาและเจ้าเล่ห์กำลังนอนตะแคงหันมาทางฉันเช่นกัน
ราฟาเอลยิ้มหวานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะดึงแขนฉันเข้าไปใกล้เพื่อจะกอด พอมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าตีสามกว่าๆ แล้ว เขามาห้องฉันตั้งแต่ตอนไหนกันนะ
“เหม็น” ฉันเอ่ยขึ้น
เพียงแค่เขาดึงเข้าไปกอดไม่ทันจะสามวินาทีดีด้วยซ้ำ กลิ่นน้ำหอมที่ไม่ใช่ของฉันก็โชยมาจากตัวเขาจนอยากจะอ้วก ฉันรีบยันตัวเองออกห่างจากเขา
“ไปอาบน้ำก่อนไป”
“อะไรกัน ฉันคิดถึงเธอมากก็เลยรีบกลับมานะเนี่ย ทั้งที่สัญญากับทางนั้นว่าจะอยู่ด้วยถึงเช้าแท้ๆ”
ราฟาเอลลุกขึ้นมานั่งจ้องฉันตาไม่กะพริบ ราวกับว่าสิ่งที่เขาทำลงไปไม่ใช่เรื่องผิด เขาไม่เคยบอกหรอกว่าไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นมา แต่ฉันก็เดาได้ไม่ยากเพียงแค่ไม่เคยพูดมันออกไป ขอเพียงเขากลับมาหาฉันหลังจากไปทำเรื่องพวกนั้นมาก็พอ ฉันเอาแต่หลอกตัวเองและคิดว่าแค่นี้ก็ดีมากแล้ว
“ทางนั้นที่ว่านี่ใคร”
“อืม...” เขาทำท่านึก “ไม่รู้สิ คนมากันเยอะมากเลย ทั้งเพื่อนของเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ฉันจำชื่อใครไม่ได้สักคนด้วยซ้ำ อันที่จริงก็มีคนมาแนะนำตัวอยู่นะ แต่หูฉันเนี่ยสิ ได้ยินแต่คำว่า...ซันนี่”
เขายิ้มเผล่พร้อมกับแก้มที่เจือสีแดงนิดๆ เวลาหมอนี่กำลังเขิน แก้มของเขาจะแสดงปฏิกิริยามีเลือดฝาดออกมาอย่างชัดเจน
บ้าชะมัด...
หมอนี่เล่นขี้โกงอีกแล้ว
เล่นมาทำตัวแบบนี้หลังจากที่เพิ่งทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นลงไป แล้วฉันจะทำอะไรได้นอกจากยอมรับมัน ทำใจว่ามันคือตัวตนของเขาและเป็นแค่ช่วงเวลาที่เกิดขึ้นสั้นๆ โดยที่เจ้าตัวยังไม่คิดจะเอามาใส่ใจด้วยซ้ำ
“ไปอาบน้ำเถอะ หรือไม่ก็กลับบ้านตัวเองไปได้แล้ว ฉันจะนอน ง่วงจะแย่”
“อะไรกัน ทีตอนหลับเมื่อกี้ยังละเมอเรียกชื่อฉันไม่หยุดแท้ๆ”
“อะ...อะไรนะ! ตอนไหนกัน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
ฉันรีบปฏิเสธ ทำไมต้องทำเรื่องหน้าขายหน้าต่อหน้าหมอนี่ตลอดเวลาเลยนะ
“เธอจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ ก็เธอเล่นนอนกรนคร่อกๆ ขนาดนั้น เอาแต่พูดอะไรนะ..’อย่าไปนะราฟ อยู่กับฉันนะ’ วนไปวนมาอยู่นั่นแหละ คนฟังมันเขินนะเว้ย”
เขาเกาจมูกตัวเองเบาๆ แก้เก้อด้วยท่าทางเขินๆ ตามที่ปากพูด
นายเขิน ฉันก็เขินเหอะ! มันเหมือนกับไปบอกให้เขารู้เลยน่ะสิว่าคิดถึงเขาแม้กระทั่งในความฝัน
“งั้นฉันกลับเลยดีกว่า จริงสิ วันหยุดยาวคราวหน้ามีโปรแกรมไปไหนหรือเปล่า ไม่สิ ถึงมีก็ยกเลิกไปซะ ชวนยัยพวกนั้นไปด้วยก็ได้”
“เอ๊ะ จะไปไหนเหรอ ฉันนัดกับมิ้นต์กับแยมไว้ว่าจะไปเที่ยวเล่นกันน่ะ ถ้าจะให้เปลี่ยนแพลนก็ต้องบอกก่อนนะว่าจะไปไหน”
ฉันรีบท้วง ร่างสูงที่ลุกเดินไปถึงระเบียงและกำลังจะปีนระเบียงกลับห้องตัวเองเดินย้อนกลับมาหาฉันอีกครั้ง เขาก้มลงหอมแก้มฉันไปฟอดใหญ่
“เถอะน่า ยกเลิกให้หมด แล้วไว้วันนั้นจะมารับนะ ฝันดีครับผม”
“เอ๊ะ เดี๋ยวสิ ราฟ! ราฟ!”
เขาไม่อยู่ฟังฉันเลยแม้แต่น้อย ราฟาเอลข้ามกลับไปที่ห้องของตัวเองก่อนจะปิดประตูระเบียงและปิดผ้าม่านเสร็จสรรพ เอาแต่ใจชะมัดเลยแฮะเจ้าหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ตัวนี้!
ฉันค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเอง ตั้งแต่คบกันมาสี่ปี เราไม่เคบทำอะไรกันไปมากกว่าการจูบเลย หลังจากที่ฉันทนเก็บความรู้สึกแอบรักที่มีต่อเขาไม่ไหวเลยตัดสินใจสารภาพรักไปในวันวาเลนไทน์ตอนพวกเราอยู่ชั้น ม.5 หลังจากนั้นตกลงคบกันมาโดยตลอด พ่อแม่ของพวกเราไม่รับรู้ถึงเรื่องที่คบกัน มรเพียงเพื่อนๆ เท่านั้นที่รู้ ทั้งที่จากนิสัยของราฟาเอล ฉันคิดว่าคงได้ตกเป็นของเขาในคืนวันที่ตกลงคบกันแน่ๆ แต่มันกลับไม่เป็นแบบนั้น กว่าจะได้จับมือก็หลังจากคบกันไปแล้วหกเดือน กว่าจะได้หอมแก้มก็ตอนจะจบ ม.6 ส่วนเรื่องจูบ...เพิ่งได้จูบแรกไปเมื่อตอนวาเลนไทน์ปีสองนี้เอง
พูดง่ายๆ คือ ฉันมีเฟิร์สคิสตอนอายุยี่สิบ!
ปัจจุบันอยู่ปีสามอายุยี่สิบเอ็ด มีแฟนที่คบกันมาสี่ปีแต่ก็ไม่เคยมีอะไรกันแม้แต่ครั้งเดียว ฉันเคยแก้ผ้ามองตัวเองที่หน้ากระจกอยู่หลายครั้ง และมักถามตัวเองตลอดว่าฉันมันไร้เสน่ห์นักหรือไง เขาถึงไม่เคยอยากจะทำอะไรๆ ด้วยเลย ทั้งที่ตัวเองก็ทำกับผู้หญิงคนอื่นมาตั้งมากมายแท้ๆ จะบอกว่าเป็นเพราะพุงสามชั้นน้อยๆ ของฉันก็ไม่น่าจะใช่ เขายังชอบจับมันเล่นและบอกว่าน่ารักอยู่บ่อยไป
“อ๊ากกก คิดบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยซันนี่”
ฉันก่นด่าตัวเองเมื่อเผลอไปคิดทะลึ่งจินตนาการถึงตัวเองกับราฟาเอล บนเตียงนอน อิจฉาผู้หญิงพวกนั้นจัง พวกเธอได้รู้จักเขาในมุมที่ฉันไม่เคยรู้จัก ได้สัมผัสเขาและได้ถูกเขาสัมผัสในที่ที่ลึกซึ้งเกินจินตนาการ...
ทั้งที่เป็นเรื่องที่โคตรไม่น่าให้อภัย แต่ทำไม...ทำไมฉันถึงให้อภัยเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมฉันถึงไม่ใจแข็งและเอ่ยปากบอกเขาอย่างเด็ดขาดว่าฉันไม่ชอบเวลาเขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น
ก็นะ...จะให้ฉันพูดออกไปได้ยังไง ในเมื่ออีกฝ่ายเล่นโทรมาบอกกันตรงๆ ว่าวันนี้จะไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้นะ จะกลับเวลานี้นะ เขาบอกกับฉันราวกับว่ามันคือเรื่องปกติและไม่ได้ปกปิดอะไรเลย ราฟาเอลไม่เคยนอนค้างกับผู้หญิงที่ไหน พอทำอะไรๆ กับพวกเธอเสร็จ เขาก็จะรีบกลับบ้านมาหาฉันเสมอ จะส่งยิ้มให้ กอดฉัน และจูบฉันเหมือนมันไม่มีอะไร
แน่นอน ฉันเองก็ต้องทำเหมือนว่ามันไม่มีอะไรเช่นกัน
“ฉันไม่ชอบเลยราฟ”
ได้แต่มองประตูระเบียงห้องเขาและพูดประโยคนี้ซ้ำๆ ทุกวัน
- Writer
