ตอนที่2 ไม่ยอมถอนหมั้น2
1037 Words
แนนนี่มีความฝันอยากเรียนแพทย์ เป็นหมอหญิงเก่งๆ ส่วนนนท์อยากเรียนวิศวะ พวกเขาสองพี่น้องตั้งใจเรียนมาตลอด ไม่เคยทำตัวเกเร เชื่อฟังพ่อแม่แล้วก็เชื่อฟังเธอด้วย
“ป้านุ่นกับลุงธียังไม่กลับมาเหรอ?”
แนนนี่วางจานคุกกี้พลางตอบ “พ่อกับแม่ยังไม่มาเลยค่ะ กำลังช่วยกันทำงานแบบหามรุ่งหามค่ำเลย เห็นว่าลงทุนร่วมหุ้นกับบริษัทอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ พวกท่านไม่ได้บอกรายละเอียด บอกแค่เรื่องที่พี่ฟ้าหมั้น ได้เงินมาช่วยเกื้อหนุนพลิกฟื้นครอบครัว”
ฟ้าพราวพยักหน้ายอมรับชะตากรรม
“คู่หมั้นคนนั้นเป็นใคร รูปร่างหน้าตาเป็นยังไงพี่ยังไม่รู้เลย แต่พวกเธอสองคนดีใจจนออกนอกหน้าขนาดนี้ คงเห็นแล้วละมัง”
นนท์ส่ายหน้า “ไม่เคยเห็นแต่ว่าต้องเป็นคนดีแน่นอนครับ ไม่งั้นจะยื่นมือมาช่วยตอนที่ครอบครัวเรากำลังลำบากได้ยังไง”
“หนูก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน แต่เรื่องของพี่เหมือนซีรีย์ที่เคยดูเลยอ่ะ หมั้นกันโดยไม่เคยคบหา ไม่เคยเห็นหน้า ตอนแต่งงานจะมีอะไรเซอร์ไพรส์ไหมนะ ลุ้นอ่ะ”
แนนนี่พูดด้วยสีหน้าเพ้อฝันตามประสาสาวน้อย
ฟ้าพราวถอนหายใจเหนื่อยอ่อน
ความคิดที่จะมาหาป้ากับลุงเพื่อบอกเรื่องผิดพลาดกับผู้ชายอื่นหมายให้พวกท่านพิจารณาเรื่องหมั้นใหม่จึงเป็นอันตกไป เพราะพวกท่านไม่อยู่ เรื่องนี้ไม่สามารถบอกพวกน้องๆ ได้แน่นอน โทรบอกลุงกับป้าทางโทรศัพท์ก็คงไม่ได้เช่นกัน
“พี่ฟ้า” แนนนี่พูดขึ้น “พี่น่าอิจฉามากเลย รู้ตัวป่าว”
นนท์พูดบ้าง “ถ้าโตขึ้น ผมจะขอหมั้นสาวแบบนี้บ้าง”
หญิงสาวพิจารณาจากอาการของน้องๆ ก้มหน้าใคร่ครวญจากการเร่งทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อฟื้นฟูครอบครัวของลุงกับป้า และผลประโยชน์ที่ทุกคนได้รับ เธอก็ได้แต่ตัดใจแล้วลุกขึ้นยืน
“พี่กลับก่อนนะ” ฟ้าพราวก้าวขาเดินอย่างคนหมดแรง
นนท์แหงนหน้ามอง “พี่ไม่นอนที่บ้านเหรอ?”
ฟ้าพราวส่ายหน้า “ไม่ล่ะจ๊ะ พรุ่งนี้เช้าพี่มีเรียน”
“เดี๋ยวก่อนพี่ฟ้า” แนนนี่เรียกไว้ก่อนรีบวิ่งไปทางในครัว ครู่หนึ่งจึงออกมาพร้อมกล่องใส่อาหาร “นี่ค่ะ แม่ทำไว้ อร่อยมาก พี่เอาไปกินที่คอนโดนะ เดี๋ยวหนูหาทำอาหารอันใหม่รอบเย็นเอง”
“ขอบใจจ๊ะ”
ฟ้าพราวหิ้วกล่องอาหารกลับเข้าคอนโดอย่างหมดแรง
เมื่อขึ้นลิฟต์มาและกำลังเดินเข้าห้องกลับเห็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา เจ้าแห่งคืนหวามระหว่างเธอกับเขากำลังยืนอิงแผ่นหลังอยู่ตรงขอบประตูห้องของเธอ
เขายืนเอามือล้วงกระเป๋านิ่งๆ มองยิ้มๆ อย่างสบายอารมณ์ ท่าทางน่าหมั่นไส้มาก
“มาทำอะไรหน้าห้องคนอื่นเนี่ย” หญิงสาวถามเสียงห้วน “หลบไปเลย”
วิณณ์หลบให้ฟ้าพราวเปิดประตูก่อนจะรีบดันเธอเข้าไปด้านในอย่างถือวิสาสะ
“เอ๊ะ! นายนี่ เข้ามาได้ไง ออกไปนะ”
หญิงสาวรีบผลักคนตัวโตให้ออกนอกประตูห้องตัวเอง แต่เขาตัวหนามาก เธอจึงดันตัวเขาอย่างยากลำบาก
ท้ายที่สุดก็ไม่สำเร็จ วิณณ์เดินมานั่งลงที่โซฟาในห้องเธออย่างกับเป็นเจ้าของห้อง
ฟ้าพราวหมดแรงฉุดดึงจึงวางกล่องอาหารลงบนโต๊ะแล้วยืนพูดอยู่ตรงนั้น “ฉันไม่มีวันถอนหมั้น นายเลิกตอแยฉันเหอะ”
วิณณ์พยักหน้ารับรู้ “ทำไมล่ะ เธอได้เสียเป็นคนของพี่แล้ว ยังจะหมั้นต่อเหรอ”
“คู่หมั้นของฉันเขาไม่ได้ผิดอะไร เรื่องอะไรฉันต้องยกนายขึ้นแทนที่คู่หมั้นไม่ทราบ”
ชายหนุ่มยิ้ม “ก็ดี” ก่อนเสนอ “เราคบซ้อนก็ได้”
“ไม่มีทาง!” หญิงสาวจ้องตาคนตรงโซฟาอย่างจริงจัง
“ฟังนะ คู่หมั้นของฉันเป็นคนดีมาก ฉันไม่มีทางทำร้ายเขาด้วยวิธีบ้าๆ อย่างการคบซ้อน”
วิณณ์เลิกคิ้ว “คนดี” เขามองหน้าเธออย่างจริงจัง “ในเมื่อเขาดีขนาดนั้น แล้วทำไมเมื่อคืนเธอถึงดื่มเหล้าจนเมา เอาแต่บ่นว่าไม่อยากหมั้นล่ะ”
ฟ้าพราวสะอึก นึกเถียงไม่ออก ไม่แปลกหากเธอจะเมาจนพลั้งปาก เพราะขนาดลากผู้ชายตัวโตมาปู้ยี่ปู้ยำยังทำได้เลย
วิณณ์รอคำตอบอย่างใจเย็น ครู่ใหญ่ทีเดียวกว่าจะได้ยินเธอพูดอ้อมแอ้ม
“เขารวยมากเลยนะ ฉันน่ะชอบผู้ชายรวย นิสัยแย่ใช่มั้ยล่ะ เอาล่ะ! นายรีบไป เดี๋ยวถูกฉันปอกลอกหมดตัวไม่รู้ด้วย”
ชายหนุ่มขำพรืด “เขาเพิ่งรวยเพียงข้ามคืนหรือไง เมื่อคืนเธอยังเหมือนคนจะเป็นจะตายเรื่องที่ต้องหมั้นกับเขาอยู่เลย”
ฟ้าพราวหัวเราะเสียงหยัน “ฉันเพิ่งรู้วันนี้ไงว่าเขารวย เพิ่งรู้เมื่อกี้เลย ว่ารวยสุดๆ รวยแบบหยุดไม่อยู่ รวยแบบไม่มีอะไรกั้น”
“เหรอ...” วิณณ์ลากเสียงยาว
“ใช่!” ฟ้าพราวตอบเสียงห้วน เดินเข้ามาดึงแขนของเขา
“ออกไปจากของห้องฉันได้แล้วค่ะ เดี๋ยวคู่หมั้นมาหาจะเข้าใจผิดเอาได้ ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เขาเป็นเจ้าพ่อเชียวนะ รู้ป่าว เดี๋ยวนายถูกยิงโป้งป้างขึ้นมา ห้องฉันก็ต้องเป็นคดี เป็นข่าวฉาว ฉันกลัวผี นายอย่ามาตายที่นี่เชียว”
ฟ้าพราวร่ายยาวเป็นชุด จนวิณณ์ไม่รู้จะขำมุกไหนก่อนดี
“คู่หมั้นเธอจะมาเหรอ?”
“ใช่!” หญิงสาวทั้งลากทั้งจูงจนร่างสูงเดินติดมือมา “เขาจะถึงแล้วด้วย เขาน่ากลัวมาก ฉันกลัวเขาสุดๆ อย่าทำคู่หมั้นของฉันฟิวส์ขาดเชียว ไม่ตายดีแน่”
วิณณ์เดินตามแรงผลักจนมาถึงประตู “แล้วเรื่องของเรา”
ฟ้าพราวก้มหน้าก้มตาดันไหล่กว้างๆ ผลักแผงอกแน่นๆ ของเขาออกจากห้องไป “ไม่มีเรื่องของเรา มีแค่เรื่องของฉันกับเขา คนที่เป็นคู่หมั้นเท่านั้น โอเค๊? ออกไป!”
ปึง
ประตูถูกปิดลงตรงหน้าของวิณณ์ กั้นจากคู่หมั้นสาวทันที
- Writer
