ตอนที่ 5
1037 Words
คนฟังกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด บ้าชะมัดนี่เขาจะต้องทนอยู่ ทนเห็นหน้ายายอิงบุญนั่นทั้งวันทั้งคืนโดยไม่ได้มีโอกาสออกไปสูดอากาศที่อื่นเลยหรือไงนะ แต่เขาไม่มีทางเลือกนี่ ในที่สุดนิโคไลก็จำต้องรับปากออกไป
“ครับ ผมสัญญา”
ผู้เป็นบิดาระบายยิ้มพึงพอใจ มองเห็นความสำเร็จของสิ่งที่ตัวเองต้องการอยู่ข้างหน้าแค่เอื้อม อีกไม่นานมันก็จะสำเร็จแล้ว
“ดีมาก งั้นแกออกไปได้แล้วล่ะ ฉันจะอ่านหนังสือ”
“ครับ”
นิโคไลรับคำบิดาก่อนจะเดินออกมาจากห้องหนังสือซึ่งเป็นห้องที่บิดาชอบเข้าไปหมกตัวอยู่ในนั่น เขาเดินลงบันไดไปเรื่อยๆ ก็พบมารดากำลังนั่งถักผ้าอยู่ที่ริมระเบียงชั้นล่าง เถาวัลย์สีเขียวเกี่ยวพันไปรอบๆ ซีกไม้ระเบียงสีขาวสะอาด
“กำลังทำอะไรอยู่หรือครับคุณแม่”
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้น และเมื่อเห็นว่าเป็นบุตรชายก็ระบายยิ้มกว้างออกมา
“แม่ถักผ้าพันคอให้พ่ออยู่น่ะ”
นิโคไลมองมารดาแล้วก็อมยิ้ม มารดาของเขาเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเก่ง งานบ้านยอดเยี่ยม ในขณะกิริยามารยาทก็แสนจะงดงาม ผิดกับยายอิงบุญนั่นอย่างชัดเจน แต่ถึงแม้จะเกลียดชังเจ้าหล่อนยังไง แต่สมองของเขาก็มีเรื่องราวของแม่นั่นฝังอยู่เสมอ
“นั่งก่อนสินิค”
“ครับ”
ผู้เป็นลูกชายเลือกทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ไม้สีขาวสะอาดตัวตรงหน้ามารดา
“คุณแม่รักคุณพ่อมากไหมครับ”
คนถูกถามเงยหน้าขึ้น วางสิ่งที่อยู่ในมือ ก่อนจะระบายยิ้มกว้างออกมา
“รักสิจ๊ะ พ่อเป็นรักแรกของแม่เชียวนะ”
ยูริยิ้มหวานเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต
“แล้วคุณแม่ใช่รักแรกของคุณพ่อหรือเปล่าครับ คือผม... แค่สงสัยเท่านั้น”
คนเป็นแม่ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
“แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่แม่เคยเห็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งในหนังสือเล่มโปรดของคุณพ่อของนิค ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนไทย หน้าตาสะสวยมากเลย หน้าตาคล้ายๆ กับหนูอิงนั่นแหละ พิมพ์เดียวกันเลยแหละ”
แม่ของเขาหัวเราะ แต่เขากลับหัวเราะไม่ออกเลย สมองคิดไปไกลอย่างรุนแรง เพราะอย่างนี้นี่เองพ่อของเขาถึงได้รับอิงบุญมาอุปการะ นิโคไลคิดอย่างเดือดดาล ทั้งโกรธพ่อตัวเอง แต่กระนั้นก็ยังไม่เทียบเท่ากับความรู้สึกชิงชังที่เขามีต่ออิงบุญสักนิด
“แล้วคุณแม่ไม่ระแวงคุณพ่อกับยายอิงบุญบ้างเลยหรือครับ”
“ไม่หรอกนิค แม่เชื่อใจพ่อของลูกเสมอ เรื่องในอดีตของพ่อแม่ไม่เคยอยากรู้หรอก แค่ปัจจุบันพ่อของนิคไม่ทำให้แม่เสียใจก็พอแล้ว และอีกอย่างถ้าพ่อของนิคสนใจหนูอิงจริงๆ ไม่มีทางที่คุณพ่อจะบังคับให้นิคแต่งงานกับหนูอิงหรอก”
นี่แหละคืออีกหนึ่งเหตุผลของบิดาที่เขาพยายามหาคำตอบเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ...
“ครับ ผมคงคิดมากไปเอง”
ยูริระบายยิ้มกว้างอย่างคนใจดี
“ถ้าคิดได้แบบนี้ก็อย่าไปอคติอะไรกับหนูอิงเลยนะนิค หนูอิงน่าสงสารนะ กำพร้าทั้งแม่และพ่อ”
แม้เสี้ยวหนึ่งจะรู้สึกสงสารเวทนาแต่เขาก็จำต้องเก็บเอาไว้ภายในอก
แม่เขาก็ช่างดีเสียเหลือเกิน
นิโคไลคิดอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันที เพราะยิ่งพูดถึงแม่อิงบุญมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่าน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“เห็นคุณพ่อบอกว่าจะพาคุณแม่ไปรำลึกความหลังที่โรมพรุ่งนี้นี่ครับ”
ยูริเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“จริงเหรอนิค ทำไมแม่ไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย”
ไหล่กว้างของนิโคไลไหวน้อยๆ
“สงสัยคุณพ่อคงอยากจะเซอร์ไพส์คุณแม่มั้งครับ”
ผู้เป็นมารดายิ้มหวาน ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความสุขจนนิโคไลอดรู้สึกมีความสุขตามไปด้วยไม่ได้ เขาอยากเห็นแม่มีความสุขแบบนี้ไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งวิธีเดียวที่จะทำได้นั่นก็คือการจัดการจับแม่อิงบุญขังเอาไว้ในกรงนรกของเขาอย่างแน่นหนานั่นเอง
ดวงจันทร์กลมเด่นที่ติดตรึงอยู่บนท้องนภาหาได้ช่วยให้อิงบุญคลายเศร้าได้เลยสักนิด หล่อนนั่งนิ่ง เงยหน้าขึ้นจ้องมองพระจันทร์ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว ตอนนี้ชีวิตของหล่อนก็หาได้แตกต่างจากดวงจันทราตรงหน้าไม่ แม้จะอยู่ในที่ที่สูงส่งอย่างตระกูลอิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ แต่ความโดดเดี่ยวก็ยังเกาะกินหัวใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
การดิ้นรนต่อสู้เพื่อให้ได้พบหน้ากับน้องชายที่พลัดพรากกันไปนานถึงห้าปีเต็มๆ มันช่างเป็นเรื่องที่ทำได้ยากเย็นยิ่งนัก หล่อนต้องยอมแลกทั้งตัวเพื่อให้ได้รับความช่วยเหลือนี้ แม้ว่าการแลกเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่นี้จะเกิดขึ้นกับชายที่ตัวเองแอบหลงรัก แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้รักหล่อน เขาเกลียดหล่อนราวกับกิ้งกือไส้เดือน ทุกครั้งที่เจอหน้าหล่อนไม่เคยสัมผัสได้ถึงความอาทรจากผู้ชายหล่อร้ายกาจอย่างนิโคไลเลยสักนิด เขาจงใจขว้างปาความชิงชังเข้าใส่อย่างไม่ปรานี
น้ำตาแห่งความขมขื่นค่อยๆ ซึมไหลออกมาจากดวงตา มันค่อยๆ ไหลผ่านแก้มนวลไปอย่างช้าๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับความปวดร้าวที่ได้รับ หล่อนต้องกัดฟันทนทุกข์กับความเกลียดชังของนิโคไลไปจนกว่าเกรกอรี่จะได้ในสิ่งที่เขาต้องการ
นั่นก็คือ... ลูกของหล่อนกับนิโคไล...
มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องแบนเรียบของตัวเอง หากวันนั้นมาถึงจริงๆ วันที่หล่อนต้องท้องลูกของตัวเองกับนิโคไลจริงๆ หล่อนจะสามารถตัดใจยกลูกให้กับเกรกอรี่ได้อย่างนั้นหรือ คำตอบคือไม่... แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอื่นใดเลยในตอนนี้
- Writer
