ตอนที่ 2
873 Words
ยูริปลอบสามีด้วยเสียงกังวลใจ หล่อนไม่อยากให้พ่อกับลูกทะเลาะกันเลย
“ผมจะเย็นได้ยังไงยูริ ไม่เห็นหรือว่าเจ้านิคมันอาละวาดยังไง”
“ก็ผมไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงสำส่อนคนนี้นี่ครับ”
นิ้วแกร่งชี้มาที่หน้าของหล่อนอย่างไม่ปรานี อิงบุญกัดปากแน่น นั่งก้มหน้าน้ำตาไหลพราก ความอัปยศอดสูวิ่งเข้าใส่ร่างอย่างอำมหิต
เกรกอรี่ปรายตามองหน้าอิงบุญชั่วอึดใจ ก่อนจะหันไปจ้องหน้าลูกชายคนเล็กแทน
“แต่แกต้องแต่ง ห้ามขัดคำสั่งของพ่อเด็ดขาด”
“เรื่องอื่นผมทำให้คุณพ่อได้ แต่เรื่องนี้...”
นิโคไลโกรธจนหน้าแดงก่ำ เพราะเขาเกลียด เกลียดอิงบุญยิ่งนัก ผู้หญิงสารเลว ผู้หญิงแพศยา หล่อนต้องมีแผนชั่วอยู่ในหัวแน่ๆ ถึงได้ใช้วิธีสกปรกจับเขาแบบนี้
“ผมจะไม่ทำ!”
“แต่แกต้องทำ... ถ้าแกไม่ทำฉันจะขับไล่แกออกจากอิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ แกจะไม่เหลืออะไรติดตัวเลยแม้แต่เหรียญเดียว”
เกรกอรี่ผุดลุกขึ้นยืน จ้องหน้าลูกชายอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณพี่คะ อย่าใจร้อนค่ะ ค่อยๆ พูด...”
“คุณอยู่เฉยๆ ยูริ ผมจะจัดการกับไอ้ลูกดื้อด้านคนนี้ด้วยตัวของผมเอง”
นิโคไลอึ้งไปนานกับคำพูดของบิดา นี่พ่อของเขาหลงผู้หญิงอย่างอิงบุญมากจนยอมแม้กระทั่งจะตัดขาดจากลูกแท้ๆ อย่างเขาเชียวหรือ
ระยำ!
คนตัวโตกำหมัดแน่น ดวงตาสีเขียวมรกตลุกโชนไปด้วยกองไฟ
“ผมยังยืนยันคำเดิม ผมจะไม่มีทางแต่งงานกับอิงบุญ”
“ถ้าแกทำแบบนั้น แกจะไม่เหลืออะไรติดตัวเลยเจ้านิค”
เกรกอรี่ข่มขู่ และคิดว่าลูกชายจอมเอาแต่ใจจะต้องหวาดกลัว แต่ผิดคาด ผิดคาดถนัดตา เพราะนิโคไลกลับแสยะยิ้ม และพูดในสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ยินออกมา
“ผมยอมเป็นยาจก ดีกว่ามีเมียเป็นผู้หญิงสำส่อน”
“เจ้านิค!”
เกรกอรี่และยูริเต็มไปด้วยความตื่นตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่คงไม่มีใครเจ็บปวด ช้ำใจเท่ากับอิงบุญอีกแล้ว ตอนนี้... ตอนนี้รู้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายคนนี้เกลียดหล่อนมากแค่ไหน และไม่ว่าจะทำอะไร จะทำยังไงเขาก็ไม่มีทางยอมแต่งงานด้วย ความหวังของหล่อนที่จะได้พบกับน้องชายอีกครั้งก็คงจะต้องจางหายไปชั่วนิรันดร์
ทำไมโลกใบนี้ถึงช่างโหดร้ายกับหล่อนนักหนานะ
อิงบุญร่ำไห้ออกมาเงียบๆ อย่างสุดจะกลั้น ในขณะที่เกรกอรี่ผู้เป็นพ่อก็เต็มไปด้วยความเป็นกังวลเพราะกลัวว่าสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้จะหลุดลอย
“แกพูดจริงหรือเจ้านิค”
“มันคือความจริงที่สุดเท่าที่ผมเคยพูดมาเลยแหละ เพราะถ้าคุณพ่อยังยืนยันว่าจะบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงมือสองคนนี้อีกล่ะก็ ผมจะเดินออกจากที่นี่ไป และจะไม่มีวันหวนกลับมาอีก ไม่ว่าจะเพราะเหตุอะไรก็ตาม”
“ไม่นะนิค อย่าทำแบบนี้นะ แม่ไม่ยอม”
ยูริโวยวายเพราะรักลูกชายมาก หล่อนหันไปขอร้องสามีเสียงสั่น
“คุณพี่คะ ในเมื่อนิคไม่อยากแต่ง เราก็อย่าไปบังคับจิตใจลูกเลยค่ะ ให้ตาคิลล์แต่งแทนก็ได้ นะคะ อย่าให้นิคต้องออกไปจากบ้านเลย”
คำว่าให้พี่ชายแต่งงานกับอิงบุญแทนเขา ทำให้นิโคไลรู้สึกหัวใจกระตุกขึ้นอย่างรุนแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“พี่คิลล์ดีเกินไปที่จะมาสู้รบตบมือกับแม่นี่”
เกรกอรี่หรี่ตามองบุตรชายคนเล็ก มองอย่างรู้ทันในความคิด
“ก็ถ้าแกเลือกที่จะปฏิเสธ ฉันก็จะต้องเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเจ้าคิลล์”
นิโคไลอึ้งไปนาน เขาจ้องหน้าบิดา ก่อนจะหรี่ตาแคบมองแม่ผู้หญิงที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตามองตักตัวเองอยู่ด้วยความแค้นใจ นี่หล่อนคิดจะกวาดพวกเขาทั้งตระกูลเลยหรือไงนะ
“พี่คิลล์ไม่มีทางยอม”
“นั่นมันเป็นเรื่องของฉันที่จะต้องจัดการ ส่วนแก... ฉันให้เวลาคิดสามวันแล้วค่อยมาให้คำตอบ ถ้ายังยืนกรานคำเดิม ฉันจะได้ติดต่อเจ้าคิลล์”
กรามแกร่งของนิโคไลขบกันจนแน่น สองมือกำเป็นกำปั้นอยู่ข้างตัว ให้ตายเถอะ ทำไมจะต้องรู้สึกอึดอัดใจแบบนี้นะ อิงบุญจะเปลี่ยนจากเขาเป็นคิริลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย แต่ทำไมลึกๆ ภายในถึงรู้สึกกระวนกระวายแบบนี้นะ เพราะอะไร
“ผมขอตัวก่อนครับ”
เมื่อรู้ว่าความสามารถในการต่อสู้ลดลงนิโคไลจึงเลือกที่จะหนีกลับขึ้นห้องพัก เขากระแทกเท้าเดินจากไปอย่างหงุดหงิด เกรกอรี่มองตามไปด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย ในขณะที่อิงบุญเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน
หรือว่าหล่อนควรจะล้มเลิกทุกอย่างลง และเดินจากตระกูลนี้ไปเสียที
- Writer
