CHAPTER 2 “หัวหน้าทีมคนเก่ง”

1745 Words

บริษัท อัครพงศ์ คอนสทรัคชั่น “ไฮ...อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะทุกคน” สาวสวยตัวเล็กเดินเข้ามาภายในแผนก พลางส่งเสียงทักทายอย่างสดใส ในมือขวาถือแก้วกาแฟ หนีบกระเป๋าแบบขนาดเอสองไว้ ส่วนมือซ้ายกอดม้วนกระดาษแบบปึกหนึ่ง แถมด้วยกระเป๋าสะพายส่วนตัวอีกใบ กำลังหอบทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความทุลักทุเล ‘ดิว’ สถาปนิกตัวน้อยของเพื่อน ๆ เธอเป็นคนตัวเล็กบวกกับบุคลิกสดใสร่าเริง ทำให้เธอได้รับความเอ็นดูจากคนรอบข้างอยู่เสมอ อีกทั้งความขยันขันแข็งในการทำงาน ทำให้เธอประสบความสำเร็จในอาชีพของเธอตั้งแต่อายุยังน้อย เธอทำงานส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่เข้ามหาลัย เพราะเธอเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก แถมยายที่เลี้ยงดูเธอมาก็มาจากไปก่อนที่เธอจะเข้ามหาลัยได้เพียงไม่กี่เดือน “โอ๊ย...ไอ้ดิว เดี๋ยวก็พาลร่วงไปหมด แกจะหอบมาทำไมทีเดียววะ ของจะทับตาย วันหลังโทรบอกก็ได้มั้ย” ต่ายวิ่งเข้าไปรับของจากเพื่อน และช่วยถือไปวางที่ห้อง “แหะ ๆ ขี้เกียจเดินไปเอาหลายรอบ ส่วนโทรศัพท์อยู่กระเป๋าไหนไม่รู้” ดิวยิ้มแก้ตัวตาหยี เพื่อนตัวเล็กของเค้าชอบหอบงานไปทำที่ห้อง และก็ต้องหอบมาใหม่แบบนี้แทบทุกเช้า ดีที่มันใช้คอมตั้งโต๊ะ ไม่ได้ใช้โน้ตบุ๊ก ถ้าต้องแบกอีกกระเป๋า ท่าทางจะโดนของทับตายก่อน “เออใช่ต่าย กิ๊บมายัง พอดีลูกค้าขอแก้งานนิดนึง กระทบราคาด้วย” ดิววางของทุกอย่างลงบนโต๊ะแล้วหันไปถามหาเพื่อนสนิทอีกคน “มานานแล้ว น่าจะอยู่ห้องกาแฟ เมื่อเช้ามันยังไม่ได้กินข้าว สงสัยตื่นสาย” ต่ายหันไปตอบดิว “งั้นอีก 10 นาที เรียกประชุมทีม A ห้องเล็กนะ ขอบคุณค่ะ” ดิวหันไปยิ้มให้เพื่อน “ค่ะ หายใจก่อนมั้ยแกอ่ะ ยังไม่ทันนั่ง เรียกประชุมและ เดี๋ยวจัดการให้ค่ะหัวหน้า” แล้วต่ายก็เดินออกไปแจ้งทุกคน สิบนาทีถัดมา ดิวก็เดินเข้ามาพบทุกคนในห้องประชุม เธอทำงานเป็นสถาปนิกหัวหน้าทีม A ของแผนกออกแบบ บริษัท อัครพงศ์ คอนสทรัคชั่น โดยในทีม A นี้นอกจากเธอที่เป็นหัวหน้าทีม ยังมีเพื่อนร่วมทีมอีกทั้งหมด 7 คน เริ่มที่ ต่าย สถาปนิกสาวเพื่อนสนิทของเธอ และพี่เป้ง สถาปนิกหนุ่มสุดติส สองคนนี้จะรับผิดชอบงานออกแบบวางผังอาคารร่วมกับเธอเป็นหลัก รินและฟาง อินทีเรียสาวสวยทั้งสองคน ที่จะดูแลรับผิดชอบในเรื่องการออกแบบตกแต่งภายใน เมื่อกระบวนการงานออกแบบอาคารหลักเสร็จเรียบร้อย พี่อ้น ภูมิสถาปนิกหนึ่งเดียวของทีม ที่ตามหาตัวได้ค่อนข้างยาก เพราะพี่อ้นจะรับผิดชอบในการออกแบบภูมิทัศน์ภายนอกอาคารทั้งหมด ทำให้พี่อ้นใช้เวลางานอยู่กับสวนและต้นไม้เป็นหลัก สองคนสุดท้าย พี่เจี๊ยบ ทีมจัดซื้อที่มีหน้าที่หลักในการจัดหาและอัพเดทข้อมูลวัสดุใหม่ ๆ พร้อมทั้งดีลราคาที่ดีที่สุด ให้กับทีมได้เลือกมาใช้ในงานออกแบบ และส่งข้อมูลต่อให้ กิ๊บ เพื่อนสนิทอีกคนของเธอที่มีหน้าที่ ประมาณราคา ของงานออกแบบที่ทำก่อนจะนำเสนอให้กับลูกค้า “สวัสดีทุกคนอีกครั้งนะคะ ที่เรียกประชุมด่วนก็เพราะเมื่อวานตอนค่ำ ลูกค้าโครงการรีสอร์ทริมแม่น้ำเจ้าพระยาติดต่อเข้ามา เค้าต้องการจะปรับเปลี่ยนการออกแบบภายในห้องพักใหม่” “ออกแบบภายในห้องพักใหม่!!!” รินและฟางพร้อมใจทวนข้อความนั้นพร้อมกันทันที ดิวพยักหน้ายิ้มให้ “เยส ได้ยินไม่ผิด เค้าแจ้งดิวว่า ‘ผมยังไม่เคยแก้ไขแบบเลยซักครั้ง พอดีได้ไปเจอ inspiration มาใหม่ รบกวนทีมคุณดิว แก้ไขให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ’ เค้าว่ามาแบบนี้จ่ะ” รินกับฟางนั่งกุมขมับกับสิ่งที่ได้รับรู้ในเช้าวันใหม่ของการทำงาน “ดังนั้น รินและฟางจะต้องไปรับบรีฟ inspiration ใหม่ของลูกค้าในวันนี้ ดิวแจ้งลูกค้าไปแล้วว่าให้เลขาโทรเข้ามานัดเวลาใหม่ในช่วงเวลาทำงาน ส่วนกิ๊บ แกชะลองานประมาณราคาตกแต่งภายในโครงการนี้ไปก่อนเลย เพราะแกมีอีกงานที่ต้องแก้” พูดจบก็หันไปยิ้มหวานให้เพื่อนสนิท “หึหึ นอกจากจะแก้แบบภายใน มันมีอะไรมากกว่านั้นอีกสินะ” กิ๊บเงยหน้าไปถามเพื่อน “แหะ ๆ เค้าขอเปลี่ยนพื้นไม้ทั้งโครงการ” สิ้นเสียงดิว ต่าย พี่เป้ง พี่เจี๊ยบ และกิ๊บ ก็ร้องออกมาพร้อมกัน “นั่นไง!!” คิดกันไว้แล้วไม่มีผิด “นั่นแหละค่ะ จากที่เรากล่อมเค้ามาตั้งแต่ process ของการเลือกสเปควัสดุ ว่าพื้นไม้จริงไม่เหมาะกับพื้นที่ตรงนั้น เพราะมันใกล้น้ำ การจะใช้ไม้จริง ต้องเป็นไม้ที่ค่อนข้างคุณภาพสูง เพื่อไม่ให้เกิด effect กับการใช้งาน ในที่สุดตอนนี้เค้าก็คล้อยตามเราแล้ว” ดิวหยุดเว้นระยะหายใจ “คล้อยตามหลังจากที่นำเสนอราคาไปสินะ” กิ๊บเอ่ยถามเพื่อนแทนที่ประชุม “ใช่แล้ว พอเห็นราคาก้อนนั้น ก็สายตรงมาทันทีว่า ‘ผมว่าเราใช้พื้นไม้ลามิเนตหรือกระเบื้องลายไม้แทนก็ได้นะครับ’ และนั่นเป็นที่มาของงานที่กิ๊บจะต้องแก้ไข ดิวขอเสนอเทียบไปเลย 2 ราคานะกิ๊บ อันแรกราคางานกระเบื้องลายไม้ ขอเกรด A หน้ากระเบื้องมีสัมผัสร่องเสี้ยนไม้ได้ยิ่งดี ประสานกับพี่เจี๊ยบได้เลย อีกข้อราคางานพื้นไม้ลามิเนต ดิวขอสเปคหนาหน่อย ไม่อยากให้มันบอบบางเกินไป” ดิวชี้แจงรายละเอียดการแก้ไขราคางานให้เพื่อนจด “อ่อ ระหว่างที่รอดิวแก้ไขราคาส่วนนี้ พี่เจี๊ยบทำเอกสารแนบ เปรียบเทียบข้อดีและข้อเสียของวัสดุทั้งสองตัวให้ลูกค้าด้วยนะคะ ดิวขอข้อมูลเปรียบเทียบ ตั้งแต่คุณสมบัติวัสดุและผลกระทบต่อการทำงานหน้างาน เช่น อันไหนใช้ระยะเวลานานกว่า และระยะเวลาส่งผลกับกำหนดการหน้างานยังไง ดิวจะส่งไปพร้อมเอกสารราคาของกิ๊บเลยค่ะ” พี่เจี๊ยบจดรายละเอียดงานแล้วเงยหน้ามาตอบรับดิว “ส่วนของต่ายและพี่เป้ง ไม่มีอะไรมาก แค่รอผลการตัดสินใจของลูกค้าแล้วแก้แบบส่งให้หน้างานเท่านั้นเอง ชิว ๆ เนอะ” ดิวหันไปยิ้มให้ทีมสถาปนิก “งั้นของพี่ก็ไม่มีอะไรสิ” พี่อ้น ผู้ที่ดูจะไม่มีส่วนร่วมในการที่จะต้องแก้แบบครั้งนี้ ถามด้วยความสบายใจ “หูย พี่อ้น ดิวเคยทำให้พี่ผิดหวังหรอคะ ของพี่ไม่มีอะไรเลยค่ะ ลูกค้าบอกว่า ‘ผมอยากได้ลำธารเล็ก ๆ ในโครงการด้วยครับ’ แค่นี้เอง” เสียงหัวเราะดังลั่นห้องทันทีที่ดิวพูดจบ “เหอะ! ซินแสคนไหนวะ เอาเบอร์มาดิ๊” พี่อ้นโวยวาย ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะใส่ลำธารในที่ดินที่ติดแม่น้ำ นอกจากหลักฮวงจุ้ยเท่านั้นแหละ “อ่อ...อีกข้อค่ะ ‘ผมขอธารน้ำไหลเรื่อย ๆ ช้า ๆ ไม่เอาน้ำนิ่งนะครับ’ เข้าใจตรงกันนะคะ อุ๊ยลืม...ต้องแก้ราคาตามด้วยนี่นา แหะ ๆ” ดิวหันไปแซวพี่อ้น ผู้ที่ดูจะหงุดหงิดกับการแก้งานในครั้งนี้ที่สุด “พี่ต้องทำบุญด้วยอะไร ถึงจะส่งไปถึงเหล่าซินแสทั้งหลายนี่ได้ซักทีนะ” พี่อ้นถอนหายใจอย่างหนัก “งั้นเราคงต้องทำด้วยกันทั้งสายอาชีพนั่นแหละค่ะ เพราะเค้าตามแก้ได้ในทุก process ค่ะ” ต่ายหันมาปลอบใจรุ่นพี่ เพราะดูแล้วเธอกับพี่เป้งน่าจะแก้น้อยสุด “โอเค เรียบร้อย ปิดประชุมได้ค่า แยกย้ายกันไปทำงานดีกว่าเนอะ สู้ ๆ” เมื่อหัวหน้าทีมปิดประชุม ทุกคนก็เดินคอตกออกจากห้องไปตาม ๆ กัน “เฮ้ย ทีมนี้มีเรื่องอะไรแต่เช้า เดินคอตกออกจากห้องประชุมกันเป็นแถว” ขณะที่กำลังเดินออกจากห้องประชุม เสียง ‘พี่วิน’ ผู้จัดการแผนกออกแบบก็ตะโกนทักมาจากหน้าห้องทำงาน “ไม่มีอะไรค่ะพี่วิน ลูกค้าโครงการรีสอร์ทริมแม่น้ำเจ้าพระยาแค่ขอแก้งานนิด ๆ หน่อย ๆ” ดิวหันไปอธิบายให้ผู้จัดการแผนกฟังด้วยรอยยิ้มขำ และอย่างที่เธอคิดพอจบประโยคเธอ เสียงลูกทีมก็ตะโกนออกมาพร้อมกัน “ไม่นิดเว้ย!!!” เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนในแผนกได้เป็นอย่างดี วินหันไปมองหน้าดิวอย่างสงสัย “ไม่ต้องสงสัยค่ะพี่วิน ก็แค่ ออกแบบภายในใหม่ เปลี่ยนวัสดุพื้นใหม่ ทำราคาใหม่ อ่อ อีกอัน ออกแบบและทำราคาสวนใหม่ แค่นั้นเอง เบา ๆ” ดิวหันไปไขข้อสงสัยให้ผู้จัดการแผนก ที่กำลังยืนตาวาวกับงานแก้ไขที่ดูจะไม่เบาอย่างที่ว่า “เดี๋ยวพี่ขอตัวไปขุดลำธารก่อนนะ น้อง ๆ ขอขุดซักครึ่งวัน จะเอาดินไปถมใส่บ้านซินแส” พี่อ้นพูดจบก็เดินหันหลังยกมือโบกทิ้งท้ายออกไป “พี่อ้นคงหงุดหงิดน่าดู คงไม่คิดว่าโครงการริมแม่น้ำ จะต้องขุดลำธารสินะ” วินหันมาถามดิวเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องประชุมที่ดิวยืนอยู่ “จริงค่ะ เอาจริง ๆ ก็คงหงุดหงิดแทบทั้งทีมแหละ เมื่อวานตอนค่ำที่ได้รับโทรศัพท์ลูกค้า ดิวยังแทบคุมเสียงไม่อยู่ ได้แต่หัวเราะแหะ ๆ ตอบรับ ค่ะ ๆ แค่นั้นเอง” ดิวเล่าให้วินฟัง พร้อมเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง “เอาน่า สู้ ๆ ดิวเอากาแฟมั้ย เดี๋ยวพี่ไปชงให้” ดิวหันไปมองหน้าวิน แล้วทำตาโตเหมือนนึกอะไรได้ “แปปนะคะ” ดิววิ่งเข้าไปในห้อง ทิ้งให้วินเดินตามเข้าไปงง ๆ พอถึงหน้าห้องกูรู้สาเหตุทันที “แหะ ๆ เอาค่ะ มันละลายหมดแล้ว ดิวลืมเอาไปกินในห้องประชุม” วินส่ายหน้าให้ พอได้ทำงานคนตัวเล็กตรงหน้าก็ไม่สนใจอะไรเลย “งั้นเดี๋ยวรอพี่ที่ห้องนะ ทำงานไป เดี๋ยวเอามาเสิร์ฟ” วินส่งยิ้มไปให้ อีกคนก็ยิ้มกลับ “ขอบคุณค่า”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more