Sa muli niyang paggising, nakarating na sila sa destinasyon nila. Habang nakikiisa sa daloy ng mga commuters palabas ng airport, halo-halo ang pakiramdam niya. Surreal. Nostalgic. Pitong taon din bago siya nakaapak muli ng Maynila. Ganoon na pala katagal.
“Contessa, tara na.”
Napalingon siya sa nagsasalita sa tabi niya. Rafael was there staring down at her.
Kanina pa pala nakalulan ang mga kasamahan sa dalawang vans na sumundo sa kanila. Bukod tanging siya na lang ang nasa labas pa rin.
“Tayo na?”
Nakita niya ang atubiling paglalahad ng palad ni Rafael pero kaagad din namang itinago sa likuran nito. Inayos niya ang pagkakasukbit ng canvass bag at nagtuloy sa paghakbang patungo sa sasakyan. Habang binabaybay ang daan, napatingin siya sa matatayog na mga buildings na naraanan. The ci
