“นี่กุณแจรถค่ะผู้กอง”
หญิงสาวระบายยิ้มออกมาอย่างพอใจ ขณะที่ส่งกุญแจรถให้กับชายหนุ่มที่เธอแอบหมายปองมานาน แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดสักที จนในที่สุดวันนี้โชคก็เข้าข้างเธอ
ทางด้านอิทธิฤทธิ์นั้นแม้จะไม่ได้ยินดีหรือเต็มใจแต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ เพราะสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือรับกุญแจและส่งยิ้มให้เธอตามมารยาทที่คนทั่วไปพึงจะมี
“ผู้กองพามนเที่ยวระหว่างทางกลับบ้านได้ไหมคะ พอดีมนอยากจะถ่ายรูปกับวิวสวยๆของผาตะวัน”
“อ้าว! ผมนึกว่าคุณมนจะรีบกลับบ้านซะอีก”
“ไม่ค่ะ มนว่างทั้งวัน ไม่รีบกลับหรอกค่ะ พามนเที่ยวก่อนนะคะผู้กอง”
เสียงหวานออดอ้อน ขณะที่พาร่างบอบบางของตัวเองมาแนบลำแขนกำยำแข็งแกร่งจงใจให้หน้าอกหน้าใจที่อวบตูมบดเบียดอีกฝ่ายอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบตอบตกลงเพื่อหาทางเบี่ยงออกจากตัวเธออย่างรวดเร็ว
“ครับ”
และวันนั้นทั้งวันอิทธิฤทธิ์ก็จำต้องพาเธอแวะโน้นแวะนี่ตามที่หญิงสาวร้องขอ สำหรับมนทิราแล้ววันน
