“แพทขอไปที่หน่วยด้วยได้ไหมคะพี่อิท แพทสัญญาว่าไปคราวนี้จะไม่ก่อความวุ่นวาย และไม่ทำให้ใครเดือดร้อนอีก”
คำสัญญาจากริมฝีปากสีหวาน ไม่ได้ทำให้อิทธิฤทธิ์รู้สึกมั่นใจได้เลยสักนิด เพราะสิ่งที่เธอได้ทำไว้เมื่อคราวก่อนวุ่นวายจนเขาต้องตามแก้เกือบทั้งสัปดาห์
อิทธิฤทธิ์ยกมือขึ้นมากอดอกแล้วเอนหลังพิงกับรถยนต์คันใหญ่จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ
“แพทอยากจะไปที่หน่วยพี่ทำไม ที่นั่นไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลย แถมยังลำบากกว่าอยู่ที่นี่ตั้งเยอะ”
คำถามนี้สำหรับชนิกานต์แล้วหาคำตอบได้ไม่ยากเลย เพราะเธอชัดเจนอยู่แล้วว่ามาที่นี่เพื่ออะไร และถึงเธอจะอยู่ที่ผาตะวันเป็นปีๆหากไม่ได้เจอหน้าเขาก็มีค่าเท่ากับศูนย์อยู่ดี ฉะนั้นความใกล้ชิดเท่านั้นที่จะทำให้เธอได้ทำตามเป้าหมายของหัวใจ
“เพราะแพทอยากอยู่ใกล้พี่อิทไงละคะ แพทเดินทางมาจากกรุงเทพฯเพื่อมาหาพี่อิท ไม่ได้ตั้งใจจะมาอยู่กับใครสักหน่อย แพทยอมทิ้งความสุขส
