อาหารในจานสีสันจัดจ้านแต่กลับไม่ได้รสชาติใดๆ ชายหนุ่มวางช้อนลงบนจานทั้งๆ ที่เพิ่งรับประทานไปได้เพียงไม่กี่คำ
“ไม่อร่อยเหรอคะพี่เมฆ” เสียงของคนนั่งฝั่งตรงกันข้ามถาม หล่อนมองเขาแววตาเหมือนจะฉายแววเป็นกังวน
“ไม่ค่อยหิว ช่อรีบกินเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านแล้วจะได้รีบกลับมาทำงานต่อ”
“งั้น...ช่ออิ่มดีกว่า เรารีบกลับบริษัทกันนะคะ ช่อจะอยู่เป็นเพื่อนพี่เมฆเอง” หล่อนวางช้อนแล้วยิ้มเอาใจชายหนุ่มตรงหน้า
“พี่ต้องเคลียร์งานดึก ช่อจะอยู่ได้ยังไง คุณพ่อคุณแม่ของช่อเป็นห่วงแย่”
“เรื่องนั้นช่อจะแก้ปัญหาเอง”
“ไม่ได้หรอก ถ้าอิ่มแล้วงั้นก็กลับกัน” เขาบอกไม่ยี่หระ กวักมือเรียกพนักงานมาเก็บเงินโดยไม่ได้สนใจสีหน้าของราดาว่ารู้สึกผิดหวังมากแค่ไหน
ตลอดระยะเวลาตั้งแต่มีความสัมพันธ์เกินเลยกัน ราดาพยายามยื้อเขาทุกวิธีทางเพื่อจะรั้งเขาไว้ แต่เวลาของหล่อนก็กำลังจะหมดไปทุกทีๆ อีกแค่เดือนกว่าๆ หล่อนจะฝึกงานจบแล้ว ถึ
