“น้องก็อยากอุ้มหลานเหมือนกันค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายคงหล่อเหมือนพ่อภีมแน่ๆ เลยค่ะ”
“แหม ถ้าเป็นผู้หญิงก็ต้องสวยหวานเหมือนหนูภาเหมือนกัน จริงไหมหนูภา”
ดวงใจเต็มไปด้วยความยินดี สีหน้าเปี่ยมสุข ในขณะที่หล่อนอมทุกข์จนมืดมน
“ค่ะ คุณป้า”
หล่อนจำต้องฝืนใจตอบรับ ก่อนจะรวบช้อนกับส้อม วางยาเช็ดปากบนโต๊ะอาหาร
“ภาขอตัวก่อนนะคะ อิ่มแล้วค่ะ”
“ทำไมทานน้อยนักล่ะหนูภา ไหนว่ากับข้าวบ้านป้าอร่อยไงล่ะ”
“เอ่อ... ภาอิ่มแล้วน่ะค่ะ” หล่อนขยับตัวลุกขึ้น
“ยายภาก็แบบนี้แหละค่ะคุณพี่ กินน้อย กลัวอ้วนน่ะค่ะ” แม่ของหล่อนแก้ตัวให้
“อ๋อ สาวๆ ก็อย่างนี้นี่แหละเนอะไม่ค่อยกล้าจะกินเยอะ ไม่เหมือนพวกเรา กินเอากินเอา” ดวงใจพูดไปหัวเราะไป แม่ของหล่อนก็เช่นกัน
“เอ่อ... ภาขอตัวออกไปเดินย่อยก่อนนะคะ”
“ตามสบายเถอะ ป้ากับแม่ของหนูคงกินกันต่ออีกนานเลย กินไปเม้าไปสนุกดีนะคุณน้อง”
“ค่ะคุณพี่”
หล่อนฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเหงาๆ อ
