Episode-๐๓ ผู้หญิงของสามี
1419 Words
ลงมาด้านล่างฉันก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นกระเป๋าเสื้อผ้ามากมายกองอยู่ ถ้าบอกว่าเป็นของคุณเธียร์ก็คงไม่ใช่แน่ ๆ
"ของใครเหรอคะ?" ฉันหันไปถามการ์ดที่อยู่บริเวณนั้นแต่กลับไม่ได้คำตอบที่ต้องการ
"..." ทุกคนเงียบและพากันก้มหน้าลง
"คุณเป็นใครเหรอคะ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ เธอสวยมากค่ะแต่ที่ทำให้ฉันสนใจคงจะเป็นหน้าท้องนูน ๆ ของเธอมากกว่า
"เอวา! ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเดินมาก เป็นลมไปอีกจะทำยังไง" คุณเธียร์รีบเข้ามาประคองเธอแทบจะทันที และการกระทำตรงหน้าก็ทำให้ฉันชาวาบไปทั้งหัวใจ
ฉันมองภาพตรงนั้นด้วยความรู้สึกมากมายถ้าฉันเป็นเธอ...ไม่สิ! ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ฉันมันก็แค่ผู้หญิงที่แลกมาด้วยเงินอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ฉันกับเขาก็ต้องหย่ากันแล้วตามสัญญา
"เธียร์คะ เธอเป็นใครเหรอ?"
"อย่าสนใจเลยเดี๋ยวผมพาคุณไปพักดีกว่านะ" คุณเธียร์ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจมากนักก่อนจะหันไปสั่งพี่การ์ดต่อ "พวกมึงเอาของไปเก็บในห้องด้วยนะ"
"ห้องไหนครับนาย"
"แล้วมึงคิดว่าห้องไหนล่ะ?"
"..."
หญิงสาวยืนมองชายหนุ่มที่ประคองหญิงอื่นผ่านหน้าเธอไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามองเธอที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเลยสักนิด ทุกคนต่างเงียบกันหมดไม่มีใครกล้าปริปากบอกอะไรกับเธอสักคำ
"คุณมะลิครับคือนาย..."
"ตามสบายเถอะค่ะ ลิขอตัว" จบประโยคฉันก็เลี่ยงออกมาที่สวนดอกไม้ทันที อย่างน้อยเวลาไม่สบายใจหรือรู้สึกไม่ดีที่ตรงนี้ก็ยังผ่อนคลายได้บ้าง
"คุณมะลิคะ คุณเธียร์ให้มาตามค่ะ" ป้าแม่บ้านเอ่ย
"ตามทำไมเหรอคะ มีอะไรด่วนหรือเปล่า"
"ไม่แน่ใจค่ะ บอกแค่ว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณ"
"ค่ะ ลิจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาหาคุณเธียร์ในบ้าน
"เอวาจะมาอยู่ที่นี่สักพักนะ ระหว่างนี้เธอช่วยดูแลเขาด้วยแล้วกัน ไหน ๆ ก็จะเป็นว่าที่คุณหมอแล้วนี่"
"ค่ะ"
ชายหนุ่มชำเลืองมองหญิงสาวเล็กน้อย เขารู้สึกแปลกใจที่เธอไม่คิดจะถามหรือพูดอะไรสักคำ
"เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะ เขาจะอยู่ในที่ของเขา ไม่มากวนใจเธอแน่นอน"
"..." ก็คงเหมือนฉันสินะ ที่อยู่ได้แค่ที่ของตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรในชีวิตเขาสักนิด ผิดกับเขาที่เป็นเจ้าของชีวิตของฉัน
"มื้อเย็นพร้อมแล้วให้ป้าตั้งโต๊ะเลยไหมคะ"
"ป้าครับ ผมขอซุปแบบวันนั้นสักถ้วยสิ เอวาเธอกำลังแพ้ท้องอาหารอ่อนน่าจะเหมาะกว่า"
"เอ่อ...มื้อนั้นคุณมะลิเป็นคนทำค่ะ"
"งั้นเหรอ"
"เดี๋ยวลิทำให้ก็ได้ค่ะ" ซุปง่าย ๆ ฉันน่ะทำให้คุณพ่อทานบ่อยกับอีแค่ทำให้ผู้หญิงของเขาอีกสักคนคงไม่เป็นอะไร
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก คุณเธียร์ดูแลคุณเอวาดีมาก... มากจนฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินไปเลยด้วยซ้ำ
กลางดึกฉันต้องลงมาดื่มนมแบบนี้ทุกคืน เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเธียร์เปิดประตูออกมาจากห้องนอนของคุณเอวาด้วยเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่าควรทำหน้ายังไงหรือต้องทักทายเขาแบบไหนเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่เห็นและรีบจ้ำเท้าลงมาให้เร็วที่สุด
"เธอจะไปไหนมันดึกแล้ว" ขาที่กำลังจะก้าวชะงักไปทันทีเมื่อเสียงเรียกจากด้านหลัง
"ไปเอานมค่ะ" เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเข้าห้องนอนของตัวเองไป ถึงเราจะแต่งงานกันแล้วก็จริงแต่ฉันกับเขาก็ไม่ได้นอนด้วยกันหรอกนะคะ มีเพียงแค่ห้องแต่งตัวเท่านั้นแหละที่ใช้ร่วมกัน
เช้าวันใหม่
วันนี้คุณเธียร์ไม่อยู่ค่ะออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว แน่นอนว่าหน้าที่ดูแลคุณเอวาต้องเป็นของฉัน
"ดูคุณไม่ค่อยสดใสเลยนะคะ" ฉันเอ่ยไปตามสิ่งที่เห็น รู้สึกว่าเขาเหมอบ่อยมากเลยค่ะ
"..."
"ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ลิแค่พูดออกไปตามความจริง คนท้องน่ะไม่ควรเครียดหรือคิดมากเกินไปนะคะ"
"นั่นสินะ เธอยังดูสดใสร่าเริงมากกว่าฉันซะอีก ขนาดต้องแต่งงานอยู่กินกับคนที่เขาไม่ได้รัก"
"ลิมีเหตุผลค่ะ" ฉันไม่หวังให้ใครมาเข้าใจหรอกค่ะ ที่เขายอมแต่งงานกับฉันเขาก็คงมีเหตุผลเหมือนกันนั่นแหละ
"เห็นเธียร์บอกว่าเธอเรียนหมอด้วยนี่"
"ใช่ค่ะ อีกไม่ปีก็จบแล้ว"
"ดีจัง งั้นตอนนี้เป็นพยาบาลส่วนตัวให้ฉันไปก่อนแล้วกันนะ" ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างเป็นมิตร เธอเองก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรนะคะ
"คุณเอวาพักผ่อนเถอะค่ะ ลิจะไปรดน้ำดอกกุหลาบสักหน่อย"
"จ้ะ อ่อ! ซุปเมื่อวานอร่อยมากเลยนะ มิน่าล่ะเธียร์ถึงติดใจ"
"..." ฉันได้แต่มองคุณเอวาอย่างประหลาดใจ คุณเธียร์เนี่ยนะจะติดใจฝีมือฉัน ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาฉันไม่เคยเห็นเขากินกับข้าวที่ฉันทำสักทีเลยมีแต่เมินตลอด
ระหว่างที่ฉันกำลังหมกมุ่นอยู่กันดอกไม้เสียงเอะอะโวยวายก็ดังออกมาจากตัวบ้าน
"เกิดอะไรขึ้นคะ เสียงดังไปยันข้างนอกเชียว"
"คุณเอวาเป็นลมค่ะ ป้าเข้าไปเห็นพอดี"
"..." ได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบเข้าไปดูทันที เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยไหงมาเป็นลมเป็นแล้งไปได้ล่ะ
"เธอทำอะไร!" คุณเธียร์ตวาดใส่ฉันเสียงดังลั่น ในอ้อมกอดของเขามีคุณเอวาอยู่ เห็นแบบนี้แล้วฉันควรรู้สึกอะไรไหม
"ลิยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
"แต่เธออยู่กับเขาเป็นคนสุดท้าย" เขายังคงตวาดฉันเสียงดังลั่นแถมยังไม่ฟังฉันพูดอีกต่างหาก ดูท่าทางแล้วเธอคงสำคัญมากสินะ ต้องใช่สิ! ก็เธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่นี่เนอะ
"ลิไม่ได้ทำจริง ๆ นะคะ คุณถอยออกมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวลิดูเธอเอง"
ผลัก!
"ไม่ต้องมายุ่ง!!" น้ำเสียงหยาบกร้านเอ่ยพร้อมกับผลักฉันเต็มแรง "ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไป พ่อเธอไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แน่!" เขาแผดเสียงใส่ฉันพลางชี้หน้าอย่างคาดโทษก่อนจะอุ้มคุณเอวาขึ้นรถไปโรงพยายบาลทันที
"คุณมะลิ"
"ฮึก! ลิไม่ได้ทำจริง ๆ นะคะ"
"ครับ"
"ลิไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำอ่ะ ฮือ..." ฉันร้องไห้ออกมาไม่อายใคร นอกจากคุณเธียร์จะไม่เชื่อแล้วเขายังปักใจคิดว่าฉันทำร้ายคุณเอวาอีกด้วย
"ผมรู้... เลือดออกเยอะแล้ว รีบไปทำแผลก่อนดีกว่านะครับ" โชคไม่ดีที่ฝ่ามือฉันดันไปฟาดกับแจกันเข้า แต่เจ็บกายไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ เจ็บใจนี่สิ
"มาค่ะป้าจะทำแผลให้คุณเอง"
"ขอบคุณค่ะ"
สามวันผ่านไป
คุณเธียร์เขาหายไปเลยค่ะ ส่วนคุณเอวาฉันให้พี่การ์ดไปสืบมาแล้ว เธอเครียดมากเกินไป มีภาวะเสี่ยงแท้งคุกคามและตอนนี้ก็ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกแล้ว รู้แบบนี้ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
"พรุ่งนี้คุณพ่อคุณมีนัดกับคุณหมอนะครับ" พี่การ์ดพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังรดน้ำดอกไม้อยู่
"จริงด้วย ขอบคุณนะคะที่เตือนหนูเกือบลืมแน่ะ พวกพี่มีอะไรทำก็ไปทำเถอะ ไม่ต้องยืนเฝ้าขนาดนี้ก็ได้หนูไม่ไปไหนซะหน่อย" ฉันพูดออกไปโดยไม่ได้หันกลับไปมองสักนิด แถมพี่การ์ดยังไม่ตอบอะไรกลับมาอีกจนกระทั่งรดน้ำเสร็จ
"..."
"คุณเธียร์"
- Writer
