“เขมต้องการอะไรก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อมหรอก ยังไงบัวก็เป็นแม่แค่ในนามเท่านั้น แต่ความรักที่มีให้กับของขวัญมันมหาศาลเสียจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้” ถึงแม้ว่าภายในใจจะเจ็บปวดแค่ไหน ความจริงคือสิ่งไม่ตาย ซึ่งเธอรู้ตั้งแต่แรก ยังไงวันนี้ก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดว่าเขมจิราจะมาทวงสัญญาเร็วขนาดนี้
‘เพราะแบบนี้ไง เขมถึงอยากตอบแทนคุณหมอ ไปเรียนต่อเถอะนะ การได้เรียนจบปริญญาเอกคือความฝันของเพื่อน เขมไม่เคยลืม หรือแม้แต่เรื่องที่คุณหมอ ยอมให้ใครต่อใครเข้าใจผิด คิดว่าเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คอลดูแลของขวัญมาตามลำพัง ซึ่งอยู่ๆ พ่อของเด็กก็หายไป ยอมให้ใครต่อใครคิดว่าตัวเองเป็นม่ายถูกผัวทิ้ง น้ำใจของคุณหมอประเสริฐกว่าผู้ชายคนนั้นเสียอีก’
ดูเหมือนว่าเขมจิราจะจงเกลียดเมืองแมนจนฝังใจ เธอไม่คิดที่จะอภัย ทั้งที่เป็นจริงเขาได้จากโลกนี้ไปนานแล้ว
“เขมเดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่นะ บัวได้เวลาต้องไปตรวจคนไข้แล้ว” ‘อืม
