Kung hindi ko pa sasabihin na may meeting siya ng 10:00 am sharp, hindi pa talaga niya ako titigilan o mas tamang sabihin wala siyang balak tumigil. Para siyang isang lion na ngayon lamang nakakain.
Kuyom ang dalawa kong palad habang nakatukod sa magkabila kong tuhod at ngayon ko lang inisip ang ginawa ko kung kailang tapos na, nangyari na.
Bihis na kaming pareho, hiyang-hiya ang pakiramdam ko, na kinain ko lang lahat ng sinabi ko laban sa kanya, nagpadala ako, at nagsisisi ako kung bakit... bakit hinayaan ko siya ngunit huli na dahil nagawan niya na ako ng paunang ligaya.
Nanginit ang magkabilang sulok ng mga mata ko habang mayroon siyang kausap sa kanyang phone at nasa labas ng wall glass ang tingin at prenteng nakalagay sa bulsa ang isang kamay at ang isa ay nasa kaliwang tainga hawa
