Isabel
Tumitig ako sa mga mata ni Jea. Sa mga nagdaan na taon at mga pagsubok na nalagpasan ko, si Jea ang naging sandalan ko. Napagtibay ako at naging matapang man ako pero tuwing mahina ko, siya ang laging nandiyan at nagiging lakas ko.
I owe her a lot.
"Jea, lubos akong nagpapasalamat sa iyo, lagi kang nandiyan para sa akin. Pero ngayong delikadong grupo ang kinakaharap ko, ayoko ng madamay ka pa."
Saglit akong huminto at humugot ng malalim na hininga. "Hihingin ko sa kanila na palabasin ka na dito."
Nag-isang linya ang labi ni Jea, siya naman ngayon ang humugot ng mabigat na hininga "Isabel, sumasang-ayon na ako sa gusto mo. Kung haharapin mo ang mga Insensato, okay, go ahead pero kasama ako."
"Jea, ayokong madamay ka. Ayokong...."
Nag-aalala akong nakatingin sa kanya. "Ayokong
