ตอนที่ 1 เจ็บปวดจากความจริง
1106 Words
รถจอดเทียบหน้าบ้าน หญิงสาวหน้าตางดงาม รูปร่างอรชร ผิวกายขาวสะอาด ผมยาวเคลียแผ่นหลัง จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง ดวงตาเรียวสวย โครงหน้ารูปไข่ ลงจากรถในสภาพกึ่งเปียกปอน เธอปัดน้ำออกจากร่างกาย แล้วสาวเท้าเข้าสู่ตัวบ้าน ริมฝีปากบางเม้มสนิท หัวใจเต้นกระหน่ำ ด้วยความหวาดหวั่น
แม่บ้าน โทรมาบอกว่า สามีกลับมาที่บ้านเรียบร้อยแล้ว โดยมีชายอีกคนเคียงข้างกาย เธอไม่เคยระแคะระคายมาก่อน จนกระทั่งเห็นข้อความในมือถือของสามี อะไรไม่แปลกเท่ากับ สามีไม่ยอมร่วมเตียงด้วยเลยสักครั้ง เอาแต่บ่ายเบี่ยง บอกว่าตนเองไม่สบาย หรือไม่ ก็หาข้ออ้างเกี่ยวกับของส่วนตัวที่ไม่ยอมแข็งขืน เคยรุกเร้าเขาหลายครั้ง แต่มันกลับไม่ได้อะไรเลย เพราะเขาไม่มีอารมณ์ร่วมเลย
สาวเท้าขึ้นชั้นสอง มายังห้องของสามี ประตูห้องปิดสนิท แม่นวลนำกุญแจสำรองมาให้ แล้วลงไปทันที เธอไขมันเปิดอ้าออก คนในห้องคงไม่รู้ตัว เพราะเสียงสายฝนซึ่งกำลังตกกระหน่ำอยู่ในเวลานี้ เมื่อก้าวเข้าด้านใน ด้านนอกเงียบลง ได้ยินเสียงผิวเนื้อกระทบกัน เตียงกำลังเสียดสีดังเอี๊ยดอาด ติดตามด้วยเสียงครางกระหึ่มในลำคอ เธอยืนนิ่งมองภาพเบื้องหน้า ยกมือปิดปากน้ำตาไหลอาบแก้ม
“กรี๊ด!” หญิงสาวกรีดร้องออกมา “ไม่จริงใช่ไหม!”
คนบนเตียงชะงัก รีบหยุดกิจกรรม เขาหันมามอง
“ทิพย์ คุณมาได้ยังไง!”
เธอจ้องมองสามีทั้งน้ำตา ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น นี่มันอะไรกัน ตกลงสามีเธอเป็นคนยังไงกันแน่
“ทำไมทำแบบนี้ ฉันอยากรู้นักว่าคุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง คุณธนานพ!” เธอกรีดร้องเสียงสั่น
“ทิพย์ใจเย็นก่อน มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด!”
“ฉันเห็นกับตา จะแก้ตัวอะไรอีก ถ้าคุณไม่เคยรักฉัน ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรก มาหลอกให้แต่งงานด้วยทำไมกัน!”
ธนานพส่งสายตาให้คู่ขา ชายคนนั้นลงจากเตียง รวบเสื้อผ้าบนพื้น แล้วเข้าห้องน้ำไป ทิพย์วารีส่ายหน้า ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น เธอรักเขาด้วยใจจริง แต่เขากลับหลอกลวงกันงั้นเหรอ
เขาลงจากเตียง แล้วหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ ก่อนเดินมายืนเผชิญหน้ากับภรรยา ทิพย์วารีเป็นผู้หญิงที่สวย เพียบพร้อมทุกอย่าง ทำให้เขาตั้งใจจีบเธอ เพื่อให้พ่อสบายใจ พ่อเองก็รักสะใภ้คนนี้มาก มันเป็นหนทางเดียวที่ทำให้ตนเอง รอดพ้นจากการติดตามของพ่อได้
“ผมผิดเองทิพย์ แต่ผมอยากให้คุณฟังผมหน่อยได้ไหม”
ริมฝีปากบางเม้มสนิท กัดฟันแน่น ในอกรวดร้าวทรมาน
“คุณทำให้ฉันเหมือนคนโง่ สวมเขาฉันมานานเท่าไหร่แล้ว!”
“ทิพย์!”
“ตอบมา ว่าคุณกับผู้ชายคนนั้น จริงจังหรือแค่คู่ขา!”
สีหน้าคนถูกถามเครียดขึ้น ปวรุตม์คือคนที่เขารักด้วยใจจริง
“ผมกับรุตม์เรารักกันก่อนที่จะเจอกับคุณ ทิพย์” เขายอมสารภาพตามตรง
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ปวรุตม์ก้าวเข้ามา สีหน้าเรียบนิ่ง ทอดมองผู้หญิงตรงหน้า ถ้าเขาเป็นชายแท้ คงไม่มีทางปล่อยผู้หญิงสวย ๆ แถมยังเก่งหลายด้านอย่างทิพย์วารีไปแน่ ทว่าระหว่างเขากับธนานพ มีความรัก ผูกพัน กันอย่างมากมาย เขาไม่อาจปล่อยมือจากคนที่ตัวเองรักได้
“ผมเองก็ผิดครับ ที่ยอมให้นพแต่งงานกับคุณ” ปวรุตม์บอกเสียงแผ่ว สีหน้าหม่น
พูดออกมาแบบนี้ แล้วให้ทำยังไง เธอทำอะไรได้บ้าง นอกจากยอมรับชะตากรรม เกลียดตัวเองที่สุด ที่โง่งมให้ถูกหลอก สุดท้ายแล้ว ถ้าหากหย่ากันไป เธอคงกลายเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว ทั้งที่ไม่อาจใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างที่ควรจะเป็น
“ดี... ดีเหลือเกินนะพวกคุณ รวมหัวกันหลอก แล้วยังรวมหัวกันยอมรับผิดอีก!”
“ทิพย์ผมขอโทษ คุณใจเย็นก่อนได้ไหม ผมจะได้อธิบายให้คุณฟัง”
“ถ้าคุณอยากปกปิด ไม่ให้ฉันรู้เรื่องนี้ ก็ไม่ควรพาคนรักคุณมาระเริงรักกันในบ้านที่เป็นเรือนหอของเรา!” ทิพย์วารีตะโกนลั่นน้ำตานอง “พวกคุณทำร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันรักคุณด้วยใจจริง แต่คุณกลับหลอกลวงฉัน!”
“ผมไม่มีทางเลือกเลยทิพย์ ผมไม่อยากใช้วิธีนี้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย คุณน่าจะเข้าใจ!”
ริมฝีปากถูกกัดแน่น เลยเป็นเธอใช่ไหมที่ต้องรับกรรม
“เชิญเสวยสุขกันให้พอ ฉันจะหย่ากับคุณ!” พูดจบ หญิงสาวหุนหันออกจากห้อง วิ่งตรงมายังรถตัวเอง
ธนานพรีบติดตามด้วยความตกใจ จะหย่ากันไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพ่อต้องเอาเรื่องเขาแน่ ต้องหาทางทำให้ภรรยาสงบใจลงก่อน แล้วค่อยตกลงเรื่องนี้กันทีหลัง ทว่าไม่ทันการณ์รถเคลื่อนออกจากตัวบ้าน ชายหนุ่มยืนหัวเสียอยู่ตรงด้านหน้า แล้วระบายลมหายใจออกมา
ปวรุตม์เดินมาบีบไหล่เพื่อปลอบ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวเธอก็กลับมา”
“หวังว่าคงเป็นอย่างนั้นนะ” เขาตอบกลับเสียงเบา
รถแล่นสู่ถนนใหญ่ ทิพย์วารีจอดเทียบข้างทาง ปล่อยโฮออกมาเพื่อลดทอนความปวดร้าวในอก เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่สามีไม่ใช่สิ่งที่เราเคยหวัง ไม่เคยสงสัยเลย ตอนที่ธนานพมาจีบ เขาอบอุ่น ใส่ใจ ห่วงใยทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะแกล้งทำได้แนบเนียนถึงเพียงนี้
ยกมือปาดน้ำตา เคลื่อนรถต่อ ไปยังสถานที่คลายทุกข์ จอดรถลงพนักงานประจำร้าน เดินเข้ามาต้อนรับ เลือกนั่งมุมสุด ตรงที่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าใดนัก
หย่อนกายลงนั่ง พนักงานนำเมนูมาเสิร์ฟให้ เธอรับมาจ้องมองมัน
“ขอบรั่นดีขวดนึง”
“รับของทานเล่นด้วยไหมครับ”
เธอส่ายหน้า “ไม่ล่ะ”
ทิพย์วารีทอดสายตามอง หนุ่มสาวกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน ดวงตาคนมองหม่นลง เมื่อคิดถึงเรื่องตนเอง ริมฝีปากบางเม้มแน่น ถ้าหากเธอเลือกทางอื่น โดยไม่ยอมรับการแต่งงานกับธนานพ ทุกอย่างคงไม่เป็นเช่นนี้ เธอคงมีครอบครัว มีลูก และมีความสุข
“บรั่นดีได้แล้วครับ” พนักงานบอก แล้ววางขวดบรั่นดีพร้อมแก้วให้
“ขอบคุณ” เธอกล่าวเบา ๆ
- Writer
