คิ้วบางขมวดเข้าหากัน มองผ่านเลยไป เหมือนผู้หญิงคนอื่นไม่ได้หรือ เธอไม่อยากมีปัญหาในตอนนี้ ตอนใกล้หย่ากับสามี
“ปล่อยฉันนะคะคุณไตรทศ ที่นี่ที่ทำงานค่ะ ฉันไม่อยากมีปัญหา!”
“คุณกับสามีคุณ ไม่ได้รักกันเหรอ!” เขาถามเสียงเครียด มองคนตัวเล็กไม่วางตา
ทิพย์วารีชะงัก สีหน้าซีดเผือด น้ำตาคลอ ไม่อยากให้ใครมาถามแบบนี้เลย
“คุณไม่ควรถามฉันแบบนี้!”
“ผมถามทำไมคุณก็น่าจะรู้”
“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะบอกคุณทั้งนั้น” เธอพยายามอ้อนวอนเสียงสั่น
น้ำตาไหลรินออกมาแอบแก้ม คำพูดอีกฝ่ายราวกับเข็มทิ่มแทงหัวใจ เธอไม่อยากนึกถึงสามีในเรื่องนี้เลย ความรักนะเหรอ มันหลอกลวงตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่เคยรักเธอเลย ทั้งที่รักเขาตลอดมา ไตรทศชะงัก ปล่อยข้อมือบางเป็นอิสระ คนตัวเล็กสะอื้นไห้ ชายหนุ่มผละจากเก้าอี้ตรงเข้าหา หันกายเธอมามอง
“ผมขอโทษ” เขาบอกเสียงแผ่วเบา
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งกระตุ้น อีกคนปล่อยโฮออกมาทันที ยิ่งม
