Ep.4 Can you be my girl

1458 Words

Ep.4 Can you be my girl เช้าวันถัดมา พวกมันก็อยู่กันครบแก๊งเลย กำลังนั่งมองสาวๆในคณะของฉันไปอย่างสำราญบานหทัย... " กูขึ้นไปรอห้องเรียนเลยนะ " ยัยฮิปเดินมากระซิบฉันก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์ไป เพราะเลี่ยงที่จะเจอ มาโคร " ยังไม่หายโกรธอีกเหรอว่ะ ? " เสียงมาโครถามฉันทันทีที่เจอหน้า " ก็เออดิ พูดไม่คิดมึงอะ " ฉันตอบแทน " ตอนนั้นมันกำลังของขึ้นนิ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ขี้ใจน้อยว่ะ " มาโครยักไหล่พลางบอกว่า มันไม่ผิด "ยัง ยังไม่สำนึก " สายฟ้าพูดใส่หน้าไอ้มาโคร ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน และส่งสายตาหวานซึ้ง.. " ไปเรียนกันเถอะ " สายฟ้าช่วยฉันถือหนังสือไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็กอดคอฉันเหมือนเคยๆ " อืม " ฉันก็พยักหน้าเบาๆ อยู่ในภวังค์อีกแล้วโว้ยย อิเมลบีเอ้ย... มึงชอบกูเหมือนกันใช่ไหม สายฟ้า... กูไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่ไหม... ใครก็ได้บอกฉันที ตอบฉันที โลกกลายเป็นสีชมพูทันตา โอ้ๆ อะไรก็สวยไปหมด ขนาดหน้าไอ้มาโครที่แสนเลวยังดูน่ารักขึ้นมาได้ หลังจากที่เลิกเรียน วันนี้ก็เหมือนเคยๆ ซ้อมกีฬา ทำป้ายเชียร์ จัดโน้นนี่นั่น เตรียมงาน วันกีฬาสี และเฟรชชี่เดย์เฟรชชี่ไนต์ พวกคนหล่อทั้งหลาย เขาก็ไปซ้อมกีฬา เดินไปเดินมา ส่วนฉันกับยัยฮิปโปนะเหรอ ทาสีป้าย วนไปค่ะ ข้างๆเราก็กำลังซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ สวยๆ แซ่บ ๆ ซ้อมเชียร์กันไป สามัคคีกันไป เราได้เพื่อนใหม่มาบ้างจากกิจกรรมนี้ ฮิปโปก็เลี่ยงที่จะเจอกับ มาโครไม่ได้ แต่มันเลือกที่จะไม่คุยเหมือนเคยๆ วันตกแต่งแสตนเชียร์วันสุดท้าย " เมล มึงไปเอาถังน้ำกับกูหน่อย " สายฟ้าที่กำลังปั่นจักรยานของลุงยาม หันมาเรียกฉันที่กำลังนั่งระบายสีกับ ฮิปโป " เออๆ รอแป๊บ " ฉันก็รีบเดินไปหาสายฟ้าทันที " เดี๋ยวมานะมึง " ก่อนจะหันไปบอกฮิปโป " ซื้อขนมมาให้ด้วย กูหิว สูญเสียพลังงานไปเยอะมาก " ยัยฮิป โอดครวญทันที " ยัยหมูเอ้ย " สายฟ้ายิ้มๆกับท่าทีของยัยฮิป " กอดเอาแน่นๆ เดี๋ยวตก " ก่อนที่มันจะจับมือของฉันไปโอบกอด เอวของมันเอาไว้ ฟินนนนนนนน อยากให้สายฟ้า ปั่นจักรยาน ไปกลับเชียงราย ปัตตานีเหมือนพี่ตูนวิ่งช่วยชาติจริงๆ ฉันกำลังชนะผู้หญิงทั้งโลก.... โลกมันสีชมพูไปหมด ฉันค่อยๆวางหน้าลงบนแผ่นหลังของสายฟ้าช้าๆ มือก็กอดมันไว้แน่น ซึ่งมันก็ไม่ว่าอะไร ที่ฉันซบมันแบบนี้ สายฟ้าขี่จักรยานต่อไปๆ จนมาถึงตึกกิจกรรมของมหาลัย และฉันก็แบกถังน้ำมาให้ทุกคนในคณะได้ดื่มกินกัน ช่างเป็นหน้าที่อันใหญ่หลวงนัก งานก็ยังไม่เสร็จอยากกลับคอนโดชะมัด เหนียวตัวไปหมดแล้ว!!! " มึงรอกลับพร้อมกูนะ กูไปซ้อมไอ้ดาวเดือน ไรนั่นก่อน " สายฟ้าเดินมาฝากของไว้กับฉัน " เออ รู้แล้วน่า " ฉันก็ตอบมันไป " แหมๆ นับวันยิ่งเหมือนผัวเมียกันนะพวกมึงอะ " เสียงแซวจากคนปากหมาอย่าง ไอ้เรนเดล แต่ แต่ ฉันไม่โกรธ " เหรอว่ะ ? " สายฟ้าหันมายิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไป " มาโคร ๆ ขา… คือว่าเพื่อนฝากมาขอไลน์ ได้ไหมค่ะ " เสียงแอ๊บแบ๊วของสาวรายหนึ่งเดินตรงเข้ามาหามาโคร ที่เดินมาในโซนคณะเรา พร้อมกับเรนเดล " ไว้วันหลังนะ วันนี้ขี้เกียจแจกไลน์ " ก่อนมันจะเดินมาโดยไม่มองหน้าเขาสักนิด เออดี พอรูปหล่อ พ่อรวย ไม่ได้ประชด เรื่องจริง " อะ " ก่อนมันจะโยนพิซซ่าถาด สั่งทำพิเศษลงกลางโต๊ะ ที่มีพวกฉันและยัยฮิปโปนั่งอยู่ ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันตั้งใจซื้อมาง้อ แต่ฟอร์มมันเยอะ " กูกลับบ้านละ " ฮิปโปสะพายกระเป๋าเตรียมเดินกลับ มันตึงกันมาหลายวันแล้วละ ยัยฮิปไม่ยอมพูดกับมาโครเลย ต่างคนต่างไม่ยอมคุยกัน จน... " เฮ้ย!!! มึงจะน้อยใจเหี้ยไรนักหนา!!! " มาโครกระชากยัยฮิปไปชนกำแพง และเอาแขนล็อคไว้ ใช่ค่ะเป็นมันเองที่ทนไม่ไหว จนต้องเคลียร์ " อย่าเสือก " ฮิปโปทวนคำพูดของมาโคร " ฉิบหายละ หมาบ้า กับ หมูบ้า ทะเลาะกัน " เสียงไอ้ลาเต้เดินดูดน้ำมา และพากย์ ขึ้น " ด่ากูคืนแล้ว หายโกรธรึยังละ? " ประโยคคำพูดมึงนะ ดีนะมาโคร แต่มึงจะตะคอกทำไม " กูกลับก่อนนะพวกมึง " ฮิปโปหันมาบอกพวกเรา ก่อนจะผลักมาโครออกอย่างสุดแรง จนมันเซออกไป ถ้าเป็นสาวคนอื่นอาจจะไม่หลุดจากอ้อมแขนแกร่งนี้ง่ายๆ แต่ สำหรับฮิปนั้น สบายมากค่ะ คุณขา " โอ้ย!! กูง้อมึงละนะ งอนเหี้ยไรนักหนา ดีกันสักทีสิว่ะ อิอ้วน!!!! " มาโครพูดอย่างคลั่งเพราะมันโมโห " มึงแม่งฮาร์ดคอร์ สัส " เสียงไอ้ลาเต้เจ้าเดิม เสริมขี้นอีก " ตรงไหนที่เรียกว่ามึง ง้อ?? " ยัยฮิปหันหน้ามาตวาดกลับ ช่างเป็นคู่เพื่อนรักที่ เหมาะกันดีจริงๆ " ก็ตรงนี้ไง พิซซ่าก็ซื้อมาให้ มึงชอบกินไม่ใช่ไง " มันพูดกระแทกเสียง แต่ก็จับแขนของฮิปโปเอาไว้ " เออ " ฮิปโปจึงยอมใจอ่อนเดินกลับมานั่งที่โต๊ะดังเดิม ก่อนที่มาโครจะแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ จริงๆฉันว่ายัยฮิปจะหายโกรธไว้กว่านี้ ถ้ามันงอนแบบคนปกติเขาทำกัน ฮิปโปก็เนียนๆเปิดถาดพิซซ่า พลางกลื่นน้ำลายไป คนอย่างฮิป ง้อไม่ยาก ถ้าของกินมากพอ เกือบ5ทุ่มกว่า สายฟ้าถึงเดินออกมาจากห้อง ซ้อมกิจกรรม " รอนานปะ ? " มันถามทันที " ไม่นานอะ พวกนั้นเพิ่งกลับไปเอง " พอสายฟ้าไลน์มา เรนเดลถึงยอมกลับบ้าน มันไม่ยอมปล่อยฉันนั่งรอคนเดียว นั้นคือข้อดีของพวกมัน พอรถขับมาถึงคอนโด ฉันก็ลงจากรถทันที " พรุ่งนี้ กูขึ้นร้องเพลงอะ มึงต้องตั้งใจดูนะ กูมีเซอร์ไพรส์ " มันลดกระจกพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มหน้าบานขับรถออกไป " เซอร์ไพรส์อะไรของมันวะ " ฉันได้แต่ยืนงงๆ —————————— ในวันงาน กีฬาสีของมหาวิทยาลัย ก็จะมีทั้งแข่งกีฬา ประกวด ดาวเดือน และ คอนเสิร์ตของแต่ละคณะ มหาลัยนี้มันสนุกดีจริงๆ.... การแข่งขันทุกอย่างจบไปตั้งแต่ ตอน6 โมงเย็นแล้วล่ะ ตอนนี้เหลือเพียง เวทีตอนกลางคืน แสงสีเสียงอลังการจริงๆ นึกว่า งาน EDM ระดับประเทศ " คณะต่อไป ตัวแทนจาก บริหารธุรกิจนะครับ " พิธีกร ประกาศขึ้นทันที " มันบอกว่ามีเซอร์ไพรส์ " เสียงยัยฮิปโปพูดขึ้น " สายฟ้าบอกมึงด้วยเหรอ ฮิป ? " ฉันหันไปถาม " อืม มันบอกให้กูตั้งใจดู " ฮิปโปตอบไปปรบมือเชียร์ไป " มันก็บอกกูเหมือนกัน " ไอ้มาโครพูดขึ้นก่อนจะแย่งไส้กรอกจาก ยัยฮิปโปไปกิน หน้าตาเฉย " มึงนี่มัน " ก่อนที่สองนั้นจะจิกกัดกันไป " ฮัลโหล เทส เทส!! " เสียงสายฟ้าที่กำลังเช็คไมโครโฟน อยู่บนเวที โดยมีไอ้ลาเต้ เป็นมือกลอง และเพื่อนๆคนอื่นในคณะ ก่อนที่อินโทรเพลงจะเริ่มขึ้นช้าๆ แสงไฟส่องไปที่สายฟ้า...โคตรหล่อเลยอะ..... ..... " อยากจะบอกเธอว่ารัก แต่มันคงจะเร็วไป.... " ส่ายฟ้าร้องเพลงแต่มองมาที่ฉัน " เธอคงไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ฉันมีตอนนี้ " " ที่เป็นทุกข์ ก็เพราะคงเฝ้าแต่คิดถึงเธอ " " ตั้งแต่วันที่ได้เจอ เธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้ " ก่อนที่มันจะก้าวลงมาจากเวที อย่างเท่ๆ ท่ามกลางสายตาคนนับร้อย ทีกรี๊ดกร๊าดกันไม่หยุด สายฟ้าเดินใกล้เข้ามาๆ " แค่รอยยิ้มของเธอ " มันสบตาฉัน " ความอ่อนหวานของเธอ " ไม่ไหวแล้วนะ!! " มันมีมากเกินทนไหว " น้ำเสียงทุ้มๆ น้ำเสียงที่ชวนฝัน ก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไป " ฉันไม่อาจต้านทาน ความรู้สึกข้างใน ที่ฉันนั้นมีมากเกินจะเก็บไว้ " ก่อนที่ดนตรี ทั้งหมดจะหยุดเล่นชั่วขณะ... ..... .... .. " พี่เฟียร์ครับ เป็นแฟนกับผมนะครับ " มันคุกเข่าลงตรงหน้าผู้หญิงที่ยืนข้างหลังฉัน ที่ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่ก้าว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more