Halos mabibigat ang aking hakbang habang nilalandas ko ang makipot na daan papasok sa dati kong tinitirhan. Pasan ko ang sako kung saan doon ko nilagay sa ilalim ang attaché case at hindi ko maiwasan na pagmasdan ang paligid. Wala pa rin pinagbago ang lugar namin. Marami pa ring mga bata sa lansangan, mga nagsusugal at nag-iinuman.
Muli, ay napapaluha ako. Kung hindi ko lang talaga kailangan si Caloy ay hindi na ako babalik sa lugar na ito.
“Hoy, si Tinay! Narito si Tinay!” sigaw ng isang bata na nakakila sa akin.
“Caloy, Caloy narito si Tinay, bumalik na si Tinay!”
Nagkagulo ang mga tao nang marami nang nakakilala sa akin at ang ibang bata ay sinalubong ako at nanghungyabit sa damit ko. Awang-awa ako sa kahirapan ng mga tao dito sa squatter.
“Christina!”
Napahinto ako nang luma
