Chapter 5 - Coming Back To Korea
1973 Words
Tuwing friday nang hapon at sabado nagkikita kami sa waiting shed para dun magkita kasama ang yaya ko at ang personal assistant daw niya.
Alam kong child star siya kaya madalas sa video call kami nag-uusap ni Allen. Siya lang ang kaibigan ko na celebrity at sikat sa buong Pilipinas.
Hindi nagbago ang pag-tingin ko sa kanya kahit nalaman kong artista siya.
"Yeona, ulineun hangug-eulo dol-agaya habnida." bungad ni eomma sa akin lumingon ako nang marinig ko ang boses niya at napalingon ako.
(We have to go back to Korea.) (Mommy)
Tumayo ako sa inuupuan ko at lumapit ako kay eomma.
(Mommy)
Hinawakan na lang niya ako sa balikat ko at nakita ko ang pag-iling niya sa akin bago ako magsalita.
"Eomma uli yeogiseo sal jul al-ass-eo?" pagtataka kong tanong kay eomma ko.
(I thought eomma we will live here?) (Mommy)
Humagulgol nang iyak si eomma kaya nagtaka ako at pumasok siya kaagad sa loob ng kwarto ko.
(Mommy)
Kaagad akong lumapit at niyakap ko si eomma nang mahigpit.
"Eomma?" banggit ko na lang at humigpit lalo ang kapit ni eomma sa akin.
(Mommy?)
"Yeogiseo salgo sip-eodo yeon-a balamdung-i abeojiwa salgo sipji anh-a! geuneun ulileul sog-yeossda!" umiiyak nasagot ni eomma sa akin natigilan naman ako.
(Even if I want to live here, Yeona I don't want to live with your cheating father! He cheated us!) (Mommy)
Niloko mo na si eomma noon nagkaroon ako ng half sibling, tinanggap ka pa rin namin dahil gusto ni eomma na buo pa rin tayong tatlo.
(Mommy)
"Paano ang pag-aaral ko?" tanong ko naman sa eomma ko nang lumayo ako.
(Mommy)
"Graduating ka na, Yeona kaya pwede kang mag-aral sa Korea pagkatapos kung inaalala mo ang kaibigan mong artista magpaalam ka sa kanya." sabi ni eomma sa akin.
(Mommy)
Hindi naman ako naka-imik sa sinabi ng eomma ko ilang buwan na kaming magkaibigan at kahit papaano nakikilala ko siya.
"Appaneun eodiissni? Naneun geuwa iyagihago sipda." angal ko nang tumayo ako sa inuupuan ko hinawakan ako ni eomma bago siya umiling sa akin.
(Where is daddy? I want to talk to him.) (Mommy)
Napaluha na rin ako sa nakikita ko sa harap ko ang pag-iyak ni eomma, ano pa ba ang kulang sa kanya o sa pamilya namin?
(Mommy)
"Iniwan na niya tayo," sagot ni eomma sa akin at humagulgol siya nang iyak sa harap ko.
Nagpaalam ako na pupunta sa kusina para kumuha ng maiinom namin nasalubong ko pa ang dalawang katulong namin na tahimik naglilinis. Dumeretso kaagad ako sa kusina at kumuha ng pitsel at dalawang baso nang may kumuha dahilan para lumingon ako.
"Tutulungan na kita, Yeona." sabat ng yaya ko nakatingin sa akin.
Yumakap ako sa baywang niya at dun ako umiyak nang umiyak naramdaman kong niyakap niya ako pagkatapos bitawan ang kinuha niya sa akin.
"Yaya!" tawag ko na lang sa kanya.
"Sasama ako sa inyo, Yeona kaya huwag ka nang malungkot ah? Saka, kung may problema ang magulang mo sa kanila na lang 'yon." sabi ng yaya ko sa akin.
"Uli appaneun eommawa naleul salanghaji anhgo hangsang ulileul tteona?" pagtatanong ko muna sa yaya ko at tumingala na lang ako sa kanya
(My dad didn't love my mother and me and always leave us?)
Hinimas ng yaya ko ang ulo ko bago siya magsalita.
"Mahal niya kayo lalo ka na kaso, may pagkakataon na nagsasawa ang puso na magmahal ng isa kaya nagkakaroon ng ibang babae pero, may pagmamahal na loyal at totoo kaso mahirap makahanap ng ganun sa isang tao sa panahon ngayon." sagot ng yaya ko.
"Yaya, paano ang pamilya mo dito sa Pilipinas?" tanong ko.
"Alam nila na nag-tratrabaho ako para sa kanila kaya kahit malungkot kami kapag magkalayo nanaig sa isip namin ang kinabukasan ng pamilya namin saka may social media na, Yeona." sabi naman ng yaya ko sa akin.
Sinamahan ako ng yaya ko sa kwarto ko kung nasaan si eomma. Naiwan siya sa labas nang pumasok ako sa loob ng kwarto naabutan ko si eomma na nahiga sa kama ko.
(Mommy)
Pinatong ko na lang sa ibabaw ng drawer ko ang dala ko at tumabi ako sa eomma ko para yakapin siya.
(Mommy)
Makalipas ng ilang araw, naghahanda na ang buong school sa graduation naging busy na rin ako kasama ng mga kaklase ko. Si eomma naging busy para sa pag-alis namin ng Pilipinas.
(Mommy)
Nang pupunta na ako sa parking lot natanaw ko ang taong hindi ko inaasahang makikita ulit weekdays ngayon ah?
Bakit nandito siya?
I have broken the promise to one another.
Before the end of Graduation
Nagtataka siya kung bakit hindi na ako nakikipagkita sa kanya. Nang matapos na tumalikod na agad siya nang mapansin ko may kinukuhanan siya at tumambay sa waiting shed. Napangiti siya nang makita niya ako na naglalakad papunta sa waiting shed wala na akong choice kundi lumapit ako sa kanya.
Kailangan kong ilayo ang namumuo kong feelings sa kanya.
"What are you doing here?" tanong ko sa kanya nang makalapit ako.
"I want to apologize for not talking to you before, and congratulate you as you are about to graduate from school," sagot niya at nakita ko sa mga mata niya ang sincere sa paghingi ng tawad.
Kaso, ayoko sa ganitong tao mula ng iwanan kami ni appa naging malungkutin si eomma nagising ako na ayoko sa mga taong sinungaling at manloloko.
(Daddy) (Mommy)
"I don't want to talk, and I don't want to a liar!" pag-amin ko sa kanya at umiwas ako ng tingin sa kanya.
"I have a reason, Yeona, that's why I didn't say I'm a celebrity," nasabi niya sa akin tumitig naman ako sa kanya.
"If you consider me a friend even though we don't spend a lot of time together, you would have told me what and who you are," nasagot ko.
"Your suspicion is not true, I consider you a friend, I'm just afraid that you'll stay away from me and that you'll treat me like I'm not just an celebrity but a normal kid," sagot niya nakipag-titigan ako sa kanya parang tumambol ang puso ko sa ginawa ko nang hindi alam ang dahilan.
"If you told me the truth, I wouldn't be mad at you," nasabi ko.
"You were mad at me?" pagtatanong niya sa akin at umiwas ako nang tingin sa kanya.
"Yes, because you lied," pag-amin ko.
He didn't answer what I told him.
"I just have to hide it because when..like this, Yeona will look at both of us because they see me and they will make up stories that are not true," sagot niya at tumingin ako sa paligid namin marami nga'ng tao nakatingin sa amin.
"Ah," sagot ko at hinarang kami nang kasama niyang lalaki.
"Sir?" tawag ng lalaki sa kanya.
"I hope our friendship doesn't end because of this." nakangiti niyang sagot sa akin tinaas ang kamay ko naiilang ako sa tingin ng mga dumadaan at nakatayo sa aming harapan.
Sorry, Allen, I have to go with eomma to Korea.
(Mommy)
Why is it so hard to say goodbye?
"Of course, my celebrity friend, our friendship will never end." sagot ko na lang at naramdaman kong pinisil niya ang kamay ko.
"We'll be friends forever?" tanong niya sa akin at tumango sa kanya.
"Yes." my answer.
"Promise, leave nothing behind?" tanong niya.
I was stunned by what he told me.
I'm leaving, Allen.
I want to hug you on this last day, I'm saying goodbye.
"Promise," I answered him smiling.
Bumitaw na ako sa kanya nang marinig ko ang boses ni eomma mula sa likod niya.
(Mommy)
"Aalis na kami, Allen mag-iingat ka palagi," sagot ko at tumalikod na ako nakita ni eomma ang pag-iyak ko ng mahina at hinila niya ako.
"Ja, bihaeng-gi sigan-e neuj-eul geos-ibnida." tawag ni eomma sa akin lumingon din siya at binati nila ang isa't-isa.
(Come on, we caught our flight.)
Kumaway na lang ako sa kanya nang palayo na kami ng eomma ko at sumakay kaming dalawa sa sasakyan.
(Mommy)
"Eomma, naega geuege uliga pillipin-eul tteonandago malhaji anh-eun geos-i jalmos-ibnikka?" tanong ko nang tumingin ako kay eomma habang nasa kalsada na kami at papunta sa airport.
(Mommy, I'm wrong that I didn't told him that we were leaving the Philippines?)
Hinawakan ni eomma ang kamay ko at pinisil.
"Dangsin-eun amu jalmosdo haji anh-assgo dangsin-i tteonandago geuege malhaji anh-assdago saeng-gaghal iyuga issseubnida." sagot ni eomma sa akin naalala ko ang ngiti niya sa akin sa huling pagkakataon.
(You didn't do anything wrong, and you have reason to think you didn't tell him you were leaving.)
Naega segye yumyeong yumyeong-in-idoego sip-eossdeon iyuga issseubnida geuligo jeoleul wihaeseo geuneun geuui chingugadoeeoseo eosaegham-eul neukkiji anhseubnida.
(There's a reason I wanted to be a famous celebrity in the world and for me, he does not feel awkward to be his friends)
"Let's go?" aya ni eomma sa akin nang bumaba kami sa sasakyan.
Pumasok na kaming dalawa sa loob at tumingin ulit ako sa labas ng departure area ng airport bago bumaling ng tingin sa nilalakaran namin aalis ako na malungkot sana sa pagbabalik ko matatandaan mo pa ako.
***
Sa waiting shed, naghihintay ako sa kanya kada weekdays nagkikita kaming dalawa para maglaro at mag-picnic.
"Padaan," banggit ng ka-edad ko at isang babae.
"Sorry," sagot ko at gumilid na lang ako para maka-daan ito.
"Tara na, thunder naghihintay na ang magulang mo sa network." tawag ng yaya ko sa akin dahilan para tumingin ako.
"Baka po, dumating siya at wala tayo dito." sagot ko.
"Ang tagal na natin dito oh, isang oras na mahigit." nasabi naman ng yaya ko sa akin.
"Sabi niya sa akin, magkikita kami dito ni Una," sagot ko napatingin kami ng yaya ko sa nagsalita.
"Sinong Una hinahanap mo si Yeona Gye? Umalis na 'yon kasama ng mommy pabalik ng Korea dun daw niya itutuloy ang high school niya nagkita kami kanina nagpunta siya sa bahay namin kasi malapit ito sa bahay ang school namin." sabi ng dumaang ka-edad ko.
"Siya nga, hindi totoo na umalis siya na walang paalam," sagot ko sa batang babae tinignan ko ito ng masama.
"Baka nga nasa airplane na ngayon 'yon ngayon." sagot ng batang babae sa akin.
"Sinungaling, tara nanny pumunta na tayo sa airport pipigilan ko siya," sabi ko at hinaltak ko ang yaya palayo sa waiting shed.
Naalala ko ang pagkikita namin kahapon noong graduation niya. Baka, noong araw na 'yon siya umalis?
"Pero-Thunder!" sigaw ng yaya ko nang tumakbo ako.
Tumakbo ako pasakay sa van nakahinto sumunod na lang ang yaya ko sa akin.
Umiyak ako ng umiyak sa loob ng van at niyakap ako ng yaya ko.
Sabi mo, walang iwanan, Yeona? Magpaalam ka man lang sana.
"Mapapagalitan tayo ng magulang mo eh sa ginagawa natin," sabi ng yaya ko.
"Ako ang bahala, yaya." sagot ko.
"Ang bata mo pa pero matured na ang pag-iisip mo," sabi ng yaya ko sa akin natahimik naman ako.
Nang dumating kaming dalawa sa departure area hinarangan kami ng guard nang papasok kami sa loob.
"Bawal po kayo dito," sagot ng security guard nang harangan kami sa entrance.
"Please manong guard nandyan ang kaibigan ko eh," nasabi ko na lang sa security guard.
"Bawal talaga, hijo anong flight ba ang pupuntahan nyo?" tanong ng security guard nang lumayo ito sa amin.
"Pa-Korea, manong guard." sagot ko.
"Naka-alis na 'yon eh kanina pa bago ka dumating," sagot kaagad sa akin ng security guard.
"Nakaalis na daw tara na tumatawag na ang magulang mo sa akin," sabat naman ng yaya ko sa akin napatingin pa ako sa loob ng airport kung makikita ko pa siya.
Naiiyak na sumunod na lang ako sa yaya ko at sumakay kami sa van umuwi na malungkot ako. Hindi na ako pinilit ng yaya ko na pumunta kami sa hamman network kung saan naghihintay ang magulang ko.
"Hindi tinupad ang pangako mo," bulong ko na lang sa isip ko.
- Writer
