เว้นกิจกามไปเสียหนึ่งคืนความต้องการเลยสะสมไว้มาก เมื่อเสร็จสิ้นหนึ่งครั้ง พระยาหมื่นทิศจึงยังไม่คลายกอดจากคนน้องดังที่รับปากกันในตอนแรก
"แฮ่กๆๆ ไหนพี่…แฮ่ก ไม่ปล่อยฉัน เอามันออกไปเลยหนา" เหมือนแก้วหันมาต่อว่าคนข้างหลัง ที่คนพี่ทั้งกอดทั้งยังไม่ยอมเอาลำเอ็นแข็งใหญ่ออกไปจากในตัวเขาเสียที
"ให้กูอยู่อย่างนี้สักพักเถิด ข้างในตัวมึงทั้งอุ่นแลนุ่มนิ่ม ทำกูหลงใหลนัก"พระยาว่าเสียงพร่าพร้อมพรมจูบไปทั่วแผนหลังเล็กขาวเนียน
"ม ไม่ได้หนา หากพี่แสนตื่นมาเห็น…"
"มันไม่ตื่นดอก"
"พี่จักรู้กระไร แฮ่กๆ พี่แสนตื่นไวแม้เพียงเสียงยุงบินอยู่ข้างหู รู้ไว้ด้วย"เหมือนแก้วว่าบอกเสียงเบาทั้งที่อยากตะโกนก้องให้ซึมเข้าไปในกระโหลกพระยาบ้าง
"งั้นลือ เช่นนั้นตอนนี้มันคงตื่นอยู่กระมัง แต่แสร้งทำเงียบไว้ ก็มึงครางเสียงเสียดังเชียว…" พระยาลดเสียงว่าข้างหูพรางยิ้มเย้า ส่วนเหมือนแก้วได้ฟังก็ตกใจเป็นการใหญ่ จนตากลมๆ ที่โตอ
