ตั้งแต่พราวตะวันกลับมาบ้านมานี่ก็เป็นอาทิตย์ที่สองแล้วที่เธอนั้นไม่เห็นเพื่อนหนุ่มเข้ามาเยี่ยมมารดา เมื่อถามหากับน้องสาวฝ่ายนั้นก็เหมือนไม่ค่อยอยากจะตอบว่าวชิรวิชย์หายไปไหน
“หมอวิชย์เขาคงไปใช้เวลาส่วนตัวของเขานั่นแหล่ะค่ะ เขาคงเอาเวลามาเฝ้าเราตลอดไม่ได้ ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ” น้ำเสียงบอกแกมประชดของน้องสาวทำให้เธองุนงงเล็กกน้อย
น้องสาวเธอแอบหลงรักวชิรวิชย์เธอรู้ดี รู้มานานมากแล้ว แต่กับเพื่อนเธอนั้น เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร เขาไม่เคยบอกอะไรเธอ เขาเข้ามาหาครอบครัวเธอแบบเสมอต้นเสมอปลายจึงไม่กล้าคิดว่าเขาจะเข้ามาเกี้ยวพาราสีอะไรแต่กระนั้นพราวตะวันก็ยังเคยคิดว่าความใกล้ชิดสนิทสนมอันเกิดจากการทำงานในสายงานเดียวกันระหว่างน้องสาวกับเพื่อนตนนั้นอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองพัฒนาขึ้นได้
ดังนั้นในตอนที่มารดาของหมอหนุ่มเรียกเธอเข้าไปพบและพูดจาประมาณว่าเธอนั้นให้ความสนิทสนมกับลูกชายท่านเพรา
