ตอนที่5เฮียเสือกินดุ

1348 Words

5 เฮียเสือกินดุ จาร์กัวยังคงแช่ค้างความใหญ่โตไว้อย่างนั้นโดยไม่ขยับเพื่อให้อีกฝ่ายคุ้นชินเสียก่อน ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อและน้ำตาแลดูน่าสงสาร จาร์กัวก้มลงจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบาพร้อมทั้งลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน “ไหวไหม” ตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บ เขาเองก็เจ็บไม่แพ้กันเนื่องจากภายในดอกไม้งามกำลังรัดเขาแน่นจนแทบขยับไม่ได้ “ค่ะ” โยเยพยักหน้าเบา ๆ เธอเริ่มคลายความเจ็บลง ยิ่งจาร์กัวช่วยเล้าโลมให้ด้วยแล้วยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น จาร์กัวพรมจูบไปทั่วเนินอกอวบอิ่ม หยอกล้อยอดปทุมสีสวยจนร่างเล็กสั่นสะท้าน ส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ “ผ่อนคลายนะ” “อื้อ มันร้อนจังค่ะ” “ถ้าไม่ไหวก็บอก” เสียงทุ้มนุ่มละมุนดังอยู่ข้างใบหูขาวสะอาด โยเยอ่อนไหวไปตามสัมผัสของเขาโดยไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังเริ่มเดินหน้าต่อ สะโพกสอบขยับเนิบนาบรอให้อีกคนปรับตัวได้อีกหน่อยเมื่อเห็นว่าเธอปรับตัวได้แล้ว ชายหนุ่มร่างกำยำก็เริ่มเพิ่มความรุนแรงและเร็วขึ้น “ทำไม อ๊ะ แรงขึ้น” “ขอโทษ” ริมฝีปากร้อนก้มลงจูบริมฝีปากปากนุ่ม เขาดูดดึงความหวานอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนลงมาขบเม้มซอกคอขาว และระหว่างนั้นเขาก็ไม่ได้ผ่อนแรงลงเลย โยเยเองก็เริ่มปรับตัวได้ เธอไม่รู้สึกเจ็บแล้วแต่กลับรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว มือเล็กยื่นมาตั้งลงบนบ่าแกร่ง เธอจับบ่านั้นไว้แน่นเพื่อระบายความเสียว บางจังหวะก็เผลอข่วนอีกฝ่ายจนเป็นรอย “อือ เธอแม่ง” จาร์กัวคำรามออกมาด้วยความพึงพอใจ ความสุขที่ได้ตักตวงจากเธอนั้นแตกต่างจากที่เขาเคยเจอมา เขาเองก็อธิบายไม่ถูกแต่เธอดี ดีมากเสียจนเขาไม่อยากปล่อย “แรงอีกค่ะ ขอแรง อ๊ะ” ขาเรียวเกี่ยวเอวสอบไว้แน่น เร่งเร้าให้เขาเพิ่มความแรงอีกเมื่อเธอรู้สึกกำลังไขว่คว้าดวงดาว จาร์กัวเองก็ไม่ขัด กระแทกเอวสอบเข้าไปแรงกว่าเดิมจนโซฟาขยับเสียงดังไปทั่วบ้านแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ดังเท่าเสียงครางของทั้งสอง “โยเยไม่ไหวแล้ว โยเย อื้อ” ใบหน้าน่ารักสะบัดไปมา ผมยาวสลวยแผ่เต็มโซฟา จาร์กัวก้มลงดูดดึงเต้าอวบรุนแรงพร้อมจะบีบเต้าอวบจนเนื้อขาวแดงเป็นปื้น เขาเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นอีกในช่วงท้าย โซฟาที่กำลังรับแรงกระแทกหนักหน่วงประท้วงด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าดแต่เขาหาได้สนใจไม่ ยังคงมอบความรักให้อีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง “พร้อมกัน” จาร์กัวบอกเสียงต่ำ เขาอัดกระแทกความใหญ่โตเข้าไปรุนแรงอีกสองสามครั้งจนกระทั่งร่างบางกระตุกถี่ เขาจึงรีบถอดถอนความใหญ่โตออกมา ดึงถุงยางอนามัยออกแล้วปล่อยน้ำรักเต็มหน้าท้องเนียน “เธอแม่งโคตรดี” คนตัวโตเอ่ยชมพร้อมทั้งก้มลงจูบคนตัวเล็กที่นอนเหนื่อยหอบอยู่บนโซฟา โยเยนึกว่าพายุลูกใหญ่จะจบลงแล้วแต่เธอกลับต้องเบิกตากว้างเมื่อจาร์กัวอุ้มเธอขึ้นจากโซฟา จาร์กัวจัดให้เธอหันหน้าเข้าหาเขาพร้อมทั้งจับเรียวขาเรียวให้กอดรัดเอวสอบไว้ เขาหันไปหยิบถุงยางอนามัยอันใหม่มาสวมใส่ลูกชายตัวดี มันกลับมาพร้อมรบอีกครั้งอย่างน่าเหลือเชื่อ ถึงแม้ไม่เห็น โยเยก็รู้ว่ามันพร้อมขนาดไหนเพราะตอนนี้มันกำลังดุนดันบั้นท้ายเธออยู่ “อีกเหรอคะ ?” จาร์กัวยิ้มขำใบหน้าน่ารักที่กำลังแสดงความตกใจ เขาสงสารเธออยู่หรอกแต่ทำไงได้แค่มองเธอ ลูกชายเขาก็ร้องขอความรักต่อแล้ว “อืม ขออีกนะ” คนตัวโตกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นพร้อมทั้งค่อย ๆ สอดใส่ลูกชายตัวโตเข้าไปในช่องรักที่ถวิลหา ความใหญ่โตค่อย ๆ เข้าไปด้านในตัวตนของคนตัวเล็ก โยเยกัดลงบนบ่าแกร่งแน่นจนเป็นรอยฟันแต่จาร์กัวก็ไม่ได้ว่าอะไร ทั้งที่ปกติแล้ว เขาไม่ชอบให้ใครทำรอยหรือสัมผัสกับร่างกายเขามากนัก “กัดไว้” มิหนำซ้ำเขายังเป็นคนให้เธอทำเองเสียอีก มือหนาลูบศีรษะคนตัวเล็กคล้ายปลอบโยน เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มผ่อนคลายเขาจึงอาศัยจังหวะเธอเผลอกระแทกเข้าไปเต็มรัก “กรี๊ด มันลึก อ๊ะ จุก” คนตัวเล็กร้องลั่น น้ำตาคลอเบ้าตาสวย ผิวขาวเนียนแดงก่ำแลดูน่าสงสาร จาร์กัวจูบหน้าผากเธอ รอคอยจนเธอปรับตัวได้จึงเริ่มรักกับเธอในท่า ‘อุ้มแตง’ ด้วยความที่จาร์กัวมีร่างกายกำยำ และมัดกล้ามแขนที่แข็งแรงแถมโยเยยังตัวเล็กกว่าครึ่งของตัวเขา ท่านี้จึงไม่เป็นอุปสรรคกับทั้งคู่แถมตัวตนของเขายังเข้าไปลึกจนคนตัวเล็กแทบทนไม่ไหว “ชอบไหม” เขากระซิบถามเสียงแหบพร่าข้างใบหูแดง ลิ้นร้อนตวัดหยอกล้อกับใบหูแดงก่ำเล่นไปด้วย เมื่อคนตัวเล็กไม่ตอบ เขาจึงเพิ่มความแรงกระแทกเข้าไปจนตัวเธอสั่นคลอน กระตุกเกร็งอยู่หลายที “ทำไมต้องรุนแรงด้วยคะ กลัวโยไม่ช้ำรึไง” ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้ม ก้มลงขบเม้มซอกคอขาวจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ สองสามจุด นี่เป็นอีกสิ่งที่เขาไม่เคยทำกับคนอื่น เขาไม่เคยทำรอยแบบนี้กับใครแต่สำหรับเธอคนนี้ ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากทำ “แล้วชอบรึเปล่า” ถามไป เอวสอบก็กระแทกอัดความรักใส่เธอไปด้วย ริมฝีปากกระจับเม้มเข้าหากันก่อนจะพยักหน้าแทนคำตอบ แก้มใสแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เขารุนแรงจริงแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชอบ “หึ น่ารัก” จาร์กัวจูบริมฝีปากบวมเจ่อของคนตัวเล็ก เขามอบทั้งความให้เธอด้านบน และมอบความสุขให้เธอด้านล่างไปพร้อมกัน เมื่อผละริมฝีปากออก คนตัวโตจึงอุ้มคนตัวเล็กกระแทกเดินไปรอบบริเวณห้องรับแขก ยามที่เขาขยับเดินยิ่งทำให้ความใหญ่โตเข้าไปลึกกว่าเดิม “อ๊ะ แบบนี้มันเกินไป อื้อ” “อะไรเกินไปเหรอ ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้น ใบหน้าหล่อทำเป็นใสซื่อถามออกไปทั้งที่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร เขาอัดกระแทกความรักเข้าไปอีกหลายครั้งจนคนตัวเล็กสุขสมแต่เขายังไม่ได้ไขว่คว้าดวงดาว จาร์กัวจึงอุ้มคนตัวเล็กไปที่บันได ปล่อยเธอลงให้ยืนบนขั้นบันไดและโน้มตัวไปจับราวบันไดไว้ ทุกอย่างทำโดยที่ตัวตนของเขาและเธอยังคงประสานกันอยู่ “อีกนิดนะ” ริมฝีปากอุ่นพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียน มือหนาเอื้อมไปบีบเต้าอวบอิ่มที่ส่ายไปมาตามแรงกระแทกแรง จาร์กัวรักหญิงสาวในท่านี่อีกพักใหญ่กว่าเขาจะยอมปลดปล่อยออกมา ทันทีที่พายุสงบลงโยเยก็ทรุดลงทันที โชคดีที่จาร์กัวรับเธอไว้ได้ทัน เขาอุ้มเธอขึ้นไปชั้นสามซึ่งเป็นชั้นของเขา จาร์กัวกดรหัสประตูเข้าไปในห้องนอนและอุ้มโยเยไปอาบน้ำก่อนจะอุ้มเธอมาวางลงบนเตียงนอนของเขา “เธอนอนนี่แหละ” “แล้วเฮียเสือล่ะคะ” “ฉันจะไปนอนห้องรับแขก” “เอ่อ ทำไมเราไม่นอนด้วยกันล่ะคะ” “ฉันไม่นอนร่วมเตียงกับคนอื่น”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more