Chapter 5
1480 Words
Clea Mair Azaria’s Pov
“Nice to meet you, Mister Andrel Henan.” I offered my hand in front of him. “Thank you for letting this meeting happen despite your sudden change of schedule.”
Sa totoo lang, pwedeng-pwede niyang i-cancel ang meeting na ito pero nag-effort pa siyang dalhin ako dito para lang matuloy ang meeting namin.
He accepted my hand and shook it. “I should be the one thanking you for agreeing to meet me all the way here.” He let go of my hand and we sat facing each other.
I put my things in the vacant seat beside me and looked at him.
“Let’s eat first,” he said and called the server. “I am sure, Leon didn’t offer you anything to eat while you were traveling.”
Well, kanina pa nga ako nagugutom at hindi ko naman magawang magsabi sa mga staff niya na sumundo sa akin dahil nahihiya ako kaya hindi ko na tatanggihan ang offer niya.
Isang staff ng SweetHeart ang lumapit sa amin. “Welcome to Sweetheart. This is our menu.” Inilapag niya ang menu sa harap namin at agad iyong kinuha ni Mister Henan.
Mukhang hindi naman server dahil iba ang uniform an suot nito kaya tumingala ako upang makita ang mukha nito.
At nanlaki ang mga mata ko nang makita siya.
Napatingin din siya sa akin at tulad ko ay gulat din siya nang makita ako. “W-what the hell?” Napahawak siya sa kanyang bibig at napatingin kay Mister Andrel na bakas din ang pagkabigla.
Iyon nga lang, dahil iyon sa sinambit ng babaeng ito.
“Ahm, sorry about that, Sir,” aniya.
“Y-you know each other?” tanong ni Mister Andrel habang palipat-lipat ang tingin sa aming dalawa.
Tumango ako. “She is my sister who left our home three years ago,” I said. “And I didn’t expect to see her here.”
“You want to catch up for now?”
I shook my head. “We can do that later.” Bumaling ako kay Miracle, ang nakakatanda kong kapatid. “Let’s talk later, okay?”
Bumuntong hininga siya pagkuwa’y tumango at bumaling kay Mister Andrel. “Please call me again when you decide what you will order.” And she left us.
“What a coincidence, huh?” Mister Andrel said. “Seeing your sister hare, of all places.”
“Yeah,” I said. “Akala ko ay nasa Exor City lang siya. Ang layo ng narating niya.”
“You didn’t communicate with each other?”
“Sa aming magkakapatid, pinakamalihim ang babaeng iyon kaya naman gusto niyang itinatago kung saan siya nakatira sa mga panahong ito,” sabi ko. “So, she only called us using a public phone once in a while to let us know that she is okay.”
“Hmm.” Tumangu-tango siya tsaka ipinakita sa akin ang menu. “Let’s decide what you want to eat so we can order.”
I smiled and nodded.
Unexpected ang pagkikita namin ni Miracle at gusto ko siyang makausap pero dahil importante ang meeting na ito ay pipilitin kong i-focus ang buong atensyon ko dito.
Pwede ko naman siyang kausapin mamaya pagkatapos dito. Kung kinakailangan na mag-stay ako dito sa Yain City para lang makausap siya, gagawin ko.
We just ordered some cake and a latte for me while he ordered black coffee.
And while we were eating, I couldn't help but check him out.
I still can’t believe that the hottest bachelor in the country is eating some cake in front of me. He looks so sexy in every bite he takes in that cake using those reddish lips.
Ngayon ay malinaw na sa akin kung bakit grabe kung magkandarapa ang mga babaeng nakikilala ng lalaking ito.
Sa itsura pa lang ay talaga namang panalo na. Idagdag pa ang pagiging mayaman at maimpluwensya nito.
Kahit ako naa-attract sa kanya lalo na’t kahit nasa gitna namin ang mesa ay amoy ko ang mabango niyang pabango. And it was kind of hypnotizing me to be near him.
But of course, I am still sane so I managed to stop myself before doing something inappropriate.
“Done checking me out?”
Nanlaki ang mga mata ko nang mapansing nakatingin na din pala siya sa akin kaya agad akong nag-iwas ng tingin. “Yeah.” s**t! Tama bang sagutin ko ang tanong niya?
I just admit that I am checking him out. Kahit na totoo ay nakakahiya pa din na aminin iyon noh.
I sighed and looked at him again. “Well, you can’t blame me, Mister Henan,” I said. “You’re a good looking guy that has these unique traits that charm any woman around you. Normal lang para sa mga babaeng tulad ko na titigan ang tulad mo.”
Isang ngiti ang lumabas sa kanyang labi at ilang sandali pa ay kinagat niya ang labi niya na halos magpawala ng self-control ko.
Shit! Gwapo na nga, sexy pa!
Nakaka-distract ito! Baka hindi ko magawa ng maayos ang presentation ko.
Ilang beses akong huminga ng malalim upang maikalma ang sarili ko.
Sanay naman akong makakita ng mga gwapo. Marami noon sa JFCC, lalo na kapag naglilibot ako sa mga restaurant na under ng company. Gwapo din ang boss ko at ang mga kaibigan niya.
Pero never naman akong naging ganito sa kanila.
Kaya may kakaiba talaga ang kagwapuhan ng isang ito.
Tuluyan lang akong nakahinga ng maluwag nang dumating si Miracle at kinuha ang mga pinagkainan namin pagkuwa’y binigyan niya kami uli ng latte at black coffee.
“So, can we proceed to the main purpose of this meeting?” I asked.
“You don’t need to do any presentation, Miss Mair,” he said. “Just give me your proposal and I can read it.”
“W-what?” tanong ko. “Will that be enough for you to let us rent one of your warehouses in your port?” Inabot ko sa kanya ang folder na naglalaman ng proposal.
Ngumiti siya at tinanggap ang folder. “This is just a formality, Miss Mair.”
Kumunot ang noo ko. “W-what do you mean?”
“When you agreed on meeting me here instead of asking for another appointment, that was already enough for me to give you a chance for that warehouse.”
“Eh?”
“Madalas mangyari ang ganitong sitwasyon sa akin,” aniya. “Iyong kailangan kong pumunta sa malayo kahit na may susunod pa akong appointment. At dahil nga busy ako, instead of canceling the said appointment, I always asked them to meet me where I was at that time. And guess what?” He looked at me. “Ikaw pa lang ang pumayag sa ganitong set-up.”
“What about your previous clients?”
“They choose to set another appointment rather than get out of their way to meet me,” he said. “That is why I already decided to approve your application to rent my warehouse at Henan Port.” Binuksan niya ang folder na binigay ko at agad na pinirmahan ang lahat ng papel na naroon.
Maliban kasi sa proposal, may contract of approval din doon na siyang inihanda ko. Iyon ang isa sa pinirmahan niya na siyang katibayan na ang JFCC na ang pinili niya para mag-rent ng warehouse niya.
“Seryoso talaga ito, Mister Henan?” I asked. “Ni hindi pa natin napag-uusapan kung magkano ang magiging rent namin doon. At hindi mo pa sinasabi ang mga demand mo para sa tamang paggamit namin ng warehouse.”
Tumayo na siya at ibinalik sa akin ang folder. “Do you intend to stay here longer to catch up with your sister or are you going back to Exor City?”
“I was planning to stay,” I said.
“Then, let’s meet here again tomorrow,” he said. “Around lunch time. We can discuss the other details of this agreement over lunch. Is that okay?” he asked. “Or your company will send someone else for that matter?”
I shook my head. “Ako na ang pinag-handle ng company namin para sa bagay na ito.” At sinabi ng superior ko na huwag muna akong babalik sa trabaho hangga’t hindi nako-close ang agreement tungkol sa warehouse na iyon.
“Then, tomorrow?”
Tumayo ako at tumango. “Okay. See you tomorrow, Mister Henan.” I offered my hand again in front of him. “And thank you so much for your approval for this agreement.”
He accepted my hand and shook it. “You work hard for it, Miss Mair.” He let go of my hand. “Anyway, I gotta go. Bye.” And he left.
Oh god! Please give me a lot of self-control. Baka bigla ko na lang sunggaban ang lalaking iyon.
- Writer
