Sabahın şerrinden habersiz ev ahalisi kahvaltıdan sonra dağılırken, Lalin giyinen kocasına bakıyordu. Dün pek hoş bir akşam olmamıştı. Ama kendisi bir adım atmadıkça, o atmayacaktı. Ve Lalin artık bir şeyler yoluna girsin istiyordu. Bu şekilde yaşayamazlardı ya.
"Ne?" diye aynadan ardındaki kadına bakan Sancar sertçe söylendi.
Sıçrayıp kendine gelen Lalin yatağın üzerindeki yeleği alıp ağaya doğru bir adım atarken zor da olsa konuştu.
"Şey... Ben, diycektim ki, acaba, bu gün..."
"Konuşacak mısın?" diye çattığı kaşlarıyla lafını kesti Sancar.
Lalin ise sakin kalmaya özen göstererek yeniden söze girdi.
"Eğer, bir işin yoksa, babamlara gidebilir miyiz? Akşam da olur, beklerim ben. Bu gün olmaz dersen, yarın..."
Kendisinden yana dönerek elinde tuttuğu yeleğini bir çırpıda alan Sancar la
