ชวาลาลอบมองการสนทนาของทั้งคู่แล้วค่อยๆ เก็บรวบรวมความสงสัยหลายสิ่งหลายอย่างเอาไว้ในใจ ท่าทางของท่านชายดูแปลกไปตั้งแต่ทรงพบหญิงสาวผู้นี้ จากดวงพักตร์ที่เคยติดเคร่งขรึมอยู่เสมอแปรเปลี่ยนเป็นแย้มสรวลง่ายขึ้น ซ้ำยังมีพระอารมณ์ขัน เขาแน่ใจว่าท่านชายจะต้องทรงมีอะไรปิดบังอยู่เป็นแน่ และตัวเขาจะต้องสืบหาความจริงข้อนี้ให้ได้
“คุณชวาลาจะไปดื่มกาแฟที่ไหนหรือคะ” หญิงสาวถามชายหนุ่มผู้เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น พลางนึกภาวนาให้คำตอบเป็นร้านนรสิงห์ที่เธอเคยได้ยินชื่อมาจากบิดาของชายหนุ่มเอง และคำภาวนาของเธอก็เป็นผล
“ร้านนรสิงห์ครับ ไม่ทราบว่าคุณการะเกดเคยไปที่นั่นมาบ้างรึยัง” สาเหตุที่ชวาลาต้องถามเช่นนี้เป็นเพราะร้านดังกล่าวส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่กับชาวต่างชาติ น้อยนักที่จะมีสุภาพสตรีออกไปนั่งที่นั่น
“ยังเลยค่ะ กำลังนึกอยากไปอยู่พอดี”
รสิกาตอบเสียงใสออกไปตามที่ใจคิด ทว่าความรู้สึกบาง
