ทาสรักจักรพรรดิ

ตอนที่ 4 เจ้านอนหลับดีหรือ 25+

"อ่ะ อ่ะ "

ร่างบางสั่นระริก ในยามที่ฝ่ามือหนาเคลื่อนไปช้า จนหยุดลงไปที่ต้นขาขาวๆของนาง มือหนาลูบไปมาบนเนินเนื้อนุ่มของนางเบาๆ นางสั่นไหวสะท้านร้องครวญครางขึ้นมา

"อ...อย่าเพคะ..."

ร่างบางยกฝ่ามือดันไปที่อกแกร่งแรงๆ แต่ก็มิอาจจะขยับร่างกายดั่งหินผาได้แม้เพียงนิด ริมฝีปากแดงๆแลบลิ้นออกมาไล้เลียลำคอของตวัดไปมาจนนางนั้นสั่นไหวไปทั้งกาย

"อรื้อ อร้า อ่ะ อย่า...อรื้อ “

ร่างหนาหนักขยับร่างขึ้นมาคราหนึ่ง บดริมฝีปากจุมพิตนางแน่นหนัก บดขยี้เรียวลิ้นของนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง ตวัดปลายลิ้นรุกรานนางอย่างรุนแรงไปมากกว่าเดิมอีก และล้วงมือลงไปใต้ผ้าผืนบางบนร่างของนางเสีย นิ้วมือหยาบระคายเริ่มกรีดลงไปที่กลีบเนื้อสาวเบาๆ และกดแทรกปลายนิ้วเข้าไปอย่างรุนแรงทีเดียวในคราหนึ่ง

ปึก!!!!

"อรื้อ อรื้อ อรื้อ “

ร่างบางเบิกตาโตตัวสั่นระริก นิ้วแข็งๆดันจนลึกและดึงออกมาช้าๆ และขยับแหย่เข้าออกในกลีบเนื้อของนางเป็นจังหวะถี่กระชั้น

"อรื้อ อรื้อ อรื้อ “

ริมฝีปากร้อนๆถอดถอนจุมพิตออกไปจากปากของนาง นิ้วมือก็ค่อยๆหยุดลงช้าลง แต่ค่อยๆขยับเข้าช้าๆและดึงออกไปช้าๆเฉกเช่นกัน นางร้องครวญครางลั่น แอ่นกายส่ายสะบัดมิหยุด

“อร้า อร้า อร้า “

เสียงหวานๆดังออกมาในทันที่ ที่บุรุษนั้นถอดถอนริมฝีปากออกไป ร่างหนาทรมานนาง จนนางเจียนจะถึงฝั่งฝัน แล้วก็ถอดถอนนิ้วมือออกไปแรงๆ และผุดลุกออกไปในทันใด ร่างบางทรมานยิ่ง นางกอดรัดตนเองตัวสั่นระริกน้ำตารินขึ้นมา

"อือ...ซี้ด อร่า “

นางร้องครวญครางขึ้นมาเบาๆ ยามที่นึกถึงนิ้วแข็งแกร่งของบุรุษเพศ ใบหน้าของนางแดงซ่าน ร่างกายร้อนรุ่นทุรนทุรายสิ้น

จนยามที่ถึงคราอาบน้ำ ผู้อื่นก็มาช่วยผลัดเปลี่ยนผืนผ้าให้นาง ยามที่ข้ารับใช้นั้นถูกตัว นางก็ใบหน้าแดงซ่าน ออกปากไล่ออกไปเสียจนหมดสิ้น ยามที่ผู้อื่นหายไปจนสิ้นสายตาจองนาง นางเผลอกายตนยกฝ่ามือลูบไล้เรือนกาย และครวญครางเสียงแผ่วเบาขึ้นมา

"อา...ฝ่าบาท..."

ร่างหนาแอบจ้องมองนางด้วยสายตาคมกริบ และเร้นกายหายไปโดยพลัน จนถึงยามราตรี ร่างบางหลับลงไปในไม่ช้า ยามนางหลับไปคราหนึ่ง

ร่างบางร่างหนึ่งถูกจับล้มลงมาบนร่างของนาง และร่างของสตรีผู้นั้นก็เขย่าสั่นไหว เสียงร้องครวญคราง ที่นางเคยคุ้นดังขึ้นมาที่ข้างๆหูของนางอย่างชัดแจ้ง ใบหน้าขององค์หญิงแดงวาบ นางตัวสั่นระริกขึ้นมา

"เจ้าจักรพรรดิวิปริต!!!! "

สตรีถูกกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงไปตลอดคืน จนร่างของนางสั่นไหวตามไปด้วย องค์หญิงหลับตาแน่นและลืมตาขึ้น ในยามที่นางมิอาจจะหลับลงไปแล้ว มือหนาจิกผมของหญิงสาวในความมืด ขยำเนินอกของนางบดขยี้ จนหญิงสาวกรีดร้องลั่นขึ้นมา

"อร้า อร้า อร้า องค์จักรพรรดิ"

ร่างหนาโหมกายขยับรุนแรงไปตลอดคืน จนถึงยามที่ท้องฟ้านั้นใกล้สว่างแล้ว มือหนาก็เหวี่ยงร่างอวบอัดที่อยู่บนร่างของนางออกไป แล้วตวาดลั่นขึ้นมา

"ออกไปซะ!!!! "

"เพคะ เพคะ "

ร่างหนาลุกไปชำระกายในห้องของนาง องค์หญิงถอนหายใจออกมาแรงๆใบหน้าแดงซ่าน นางหลับตาลงไปในทันใด ด้วยความเหนื่อยล้า จนถึงยามสาย นางตื่นขึ้นมาก็พบว่าหน้าแข้งหนาหนัก ก็ทับลงมาบนท้องนางอีกเช่นเคย

"อา....หนัก...ข้าหิว...ข้าจะทำเช่นใด จึงจะยกร่างกายนี้ออกไปได้กัน หนักอะไรเช่นนี้นะ ฮึบบ !!!! "

มือบางใช้สองมือเพียรยกหน้าแข้งหนาหนักออกไป ก็มิอาจทำได้ จนนางหายใจเหนื่อยล้า ร่างหนาก็พลิกกายลุกขึ้นมาโดยพลัน

"เร่งแต่งกายซะ มินาน เราจะต้องเดินทางอีก "

ร่างบางถอนหายใจออกมาและเร่งไปอาบน้ำชำระกายเสีย ชุดแสนงดงามถูกสวมใส่ลงมาให้นางอีกคราหนึ่ง นางมีเสื้อคลุม คลุมกายลงมาอีกชั้นหนึ่ง และข้ารับใช้ ก็เดินมากระซิบเบาๆ

"สำรับอาหารอยู่บนรถม้าแล้วเพคะ ยามนี้ต้องเดินทางแล้วเพคะ "

ร่างบางยิ้มจางๆ เพราะนางนั้นหิวเหลือเกินในยามนี้ และเหนื่อยล้ามากเหลือเกิน นางต้องการกินและนอนเสียงีบหนึ่ง นางจึงเร่งเดินไปที่รถม้า ที่มีผู้พยุงนางขึ้น นางขึ้นไปนั่งก่อนผู้อื่น และองค์จักรพรรดิก็เสด็จมาถึง ในพระหัตถ์มีแผนที่ทหารหนึ่งผืน ยามร่างหนาขึ้นประทับบนรถม้า ก็สั่งผู้คนให้เคลื่อนขบวนไป

ร่างหนาหยิบตะเกียบคีบเนื้อชิ้นหนึ่งให้นาง นางอายน้อยๆแต่อ้าปากออกไปโดยดี ยามที่ปากของนางนั้นอ้าออก ดวงตาคมดุก็จ้องมองไปที่ริมฝีปากของนางเขม็ง ร่างบางเร่งเคี้ยวช้าๆและกลืนลงคอไปอย่างอายๆ

"บ้าที่สุด เจ้าจักรพรรดิลามก เจ้าจ้องข้า ข้าจะกินลงได้อย่างไร!!!! "

มือหนาคีบอาหารป้อนนางลงไปอีก นางก็กลืนลงไปอีก และมือหนาก็คีบอีกจนนางอิ่มและรับลงไปมิไหวแล้วนั่นเอง

"หม่อมฉันอิ่มแล้วเพคะ "

"อืม....เช่นนั้นจงป้อนข้าเสีย ข้ารอคอยเจ้านานแล้ว!!! "

ร่างบางตาโตขึ้นมา นางหน้าแดงและเร่งป้อนองค์จักรพรรดิลงไปช้าๆ ริมฝีปากแดงระเรื่อ อ้าออกรับอาหารลงไปจนหมดสิ้น มิคาดว่าแม้ผักนั้นก็มิเหลือ องค์หญิงซื่อหยูดวงตาโตขึ้นมา

"กินจุเช่นนี้ หากผู้ใดวางยาท่าน ท่านย่อมต้องตายเป็นแน่แล้ว เจ้าคนลามก ฮึ !!! "

รถม้าวิ่งไปเรื่อยๆไปจนถึงจุดพัก ร่างบางลงไปยืดเส้นยืดสายเบาๆ นางเดินทอดน่องไปมาข้างลำน้ำที่แดงฉานเต็มไปด้วยต้นเฟิง ยามที่เดินไปได้เพียงนิด กลิ่นคาวพลันลอยขึ้นมาในอากาศ นางอุดจมูกสิ้นและเร่งวิ่งกลับไป ยามกลับไปก็พบว่าร่างหนานั้นทะยานอยู่บนอากาศ ร่ายรำดาบอย่างงดงาม อยู่ในวงล้อมของเหล่าองครักษ์หลวง

ร่างบางยืนมองรอบกายอย่างหวั่นๆ นางหลบเร้นกายไปข้างรถม้า และค่อยๆแหวกผ้าเข้าไปด้านในรถม้าคันหนึ่ง รายรอบเกิดเสียงปะทะกันไปมา

"ฟรี้ ฟรี้ ฟรี้ "

เสียงลมหายใจบางเบาสม่ำเสมอดังขึ้นมา องค์หญิงหลับไปอย่างช้าๆ นางง่วงจนมิอาจจะทานทนอีก จนผู้อื่นตะโกนหานางเสียงดังลั่น นางจึงโผล่ใบหน้างัวเงียออกไป ตอบเสียงปนเสียงง่วงงุนออกไปเสีย

"อืมมม ข้าอยู่นี่..."

ร่างบางเดินงัวเงียไปมาและค่อยๆมองหารถม้าของตนเอง นางขึ้นไปและหลับลงไปอย่างหน้าตาเฉย

"ฟรี้ ฟรี้ ฟรี้ "

ร่างหนาส่งสายตาดุดัน มองตามนางและขึ้นรถม้าไปโดยพลัน

"เคลื่อนขบวนเสีย เดี๋ยวนี้ !!! "

ร่างหนามองนางไปในคราหนึ่ง และดึงนางลงมาพิงที่แผ่นอก กอดรัดร่างของนางไปตลอดทาง จนรถม้าหยุดลงมีเสียงขันทีดังขึ้นมา

"องค์จักรพรรดิ ถึงวังหลวงแล้วพะยะค่ะ"

ร่างแกร่งยกร่างนางขึ้นในอก อุ้มนางออกไปจากรถม้า และพานางเข้าไปในตำหนักตนในทันที ผู้อื่นสอดสายตา มองตามนางไปอย่างสนใจ สตรีทั้งวังหลวง กรีดร้อง โวยวายลั่นขึ้นมา

"นางคือผู้ใดกัน นางคือผู้ใดกัน พระองค์มิเคยให้สตรีใดอยู่ในตำหนัก !!! "

"อา มิเคยมีสตรีใด อยู่ได้จนถึงรุ่งเช้าแล้วรอดตายมาก่อนเลย ยามถึงที่ทิวามาเยือน นางจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ !! "

“ฟรี้ ฟรี้ ฟรี้ “

เสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังขึ้นมา ร่างหนายิ้มเยาะนางเบาๆ และกระตุกสายคาดเอวของนาง ออกไปจนสิ้น

" อรื้อ อรื้อ อรื้อ “

ร่างบางงัวเงีย ยกมือกอดรัดและตวัดปลายลิ้นตอบกลับมาช้าๆ ยามที่นางนั้นยังตื่นมิเต็มตา