“Asher can we talk?” Natigil sa pagtipâ ang mga daliri ko mula sa keyboard ng laptop ng biglang lumitaw si Marice mula sa pintuan. Marahil sa sobrang abalâ ko sa aking trabaho ay hindi ko na namalayan ang pagdating nito. Na-obserbahan ko lang na napapadalas na ang pagpunta niya sa opisina ko. Hindi ko naman ito maitaboy dahil napaka professional naman ng approach niya sa akin. At madalas ay tungkol naman sa trabaho ang pakay nito, so, why not? since na empleyado ko rin naman ito.
“Yes?” Ani ko sa seryosong tinig, habang walang emosyon na nakatingin sa kanya. Kumunôt ang noo ko ng napansin ko na basâ ng luha ang mga mata nito.
“Asher, pasensya ka na, ha? Wala kasi akong ibang mahingan ng tulong, nahihirapan na kasi ako sa sitwasyon ko. Kaya naglakas loob ako na lumapit sayo baka ikaw ang
