เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เหอเพ่ยเจินที่ยืนฝนหมึกมานานก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ลอบมองไปที่กรอบหน้าของเซี่ยซู่เหยียนเป็นระยะ จนอยากจะเอ่ยถามออกไปหลายรอบ นี่เขาให้นางมาทำเพียงแค่ฝนหมึกจริงๆ หรือเพราะแม้แต่คำกล่าวสักครึ่งคำ ยังไม่คิดจะเอ่ยกับนาง
เมื่อไม่มีสิ่งใดให้ทำไปมากกว่านั้น จากดวงตากลมโต ก็ค่อยๆ ปิดลงเพราะถูกความง่วงงุนเข้าจู่โจม ร่างของนางเริ่มโงนเงนไปมา แต่หญิงสาวก็พยายามที่จะฝืนทนเอาไว้
เซี่ยซู่เหยียนก็คล้ายจะรับรู้ว่าร่างแบบบางที่ยืนฝนหมึกอยู่ใกล้ๆ ตน เริ่มโงนเงนไปมา เขาจึงละใบหน้าจากงานที่ทำขึ้นมา ก็พบว่านางกำลังยืนหลับ
'ช่างน่าตายนัก'
สตรีผู้นี้ทำเรื่องง่ายๆ แค่นี้ยังทำไม่ได้ นางควรที่จะรู้สึกตื่นเต้นดีใจ ที่เขาให้นางมาอยู่ใกล้ชิดตนไม่ใช่หรือเหตุใดนางถึงไม่สนใจ มิหนำซ้ำยังกล้ายืนหลับต่อหน้าเขาอีก บ่งบอกว่านางกำลังรู้สึกเบื่อหน่าย ในขณะที่เขากำลังก่นด่านางในใจ ก็รับรู้ถึงร่างก
