เมื่อมาถึงยังเรือนใหญ่ ก็พบกับเซี่ยซู่เหยียนและหลี่จื่อเหยา ที่กำลังรับสำรับเช้าร่วมกันอยู่ แต่แทนที่เขาจะเรียกนางให้ไปรับสำรับร่วมกัน เขากลับหันมาสั่งให้นางยืนอยู่เช่นนั้น เพื่อรอให้พวกเขาได้รับสำรับจนแล้วเสร็จ
"ในเมื่อพวกท่านยังรับสำรับไม่เสร็จ เหตุใดถึงต้องให้บ่าวไปเรียกข้ามาพบตอนนี้ด้วย ข้าก็ยังไม่ได้รับสำรับเช้าเช่นกัน" นางกล่าวออกไปอย่างไม่พอใจ ที่เขาสั่งให้นางรอเช่นนี้
เซี่ยซู่เหยียนไม่เพียงไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำกล่าวนั้น เขายังมีใบหน้าที่สาแก่ใจขึ้นมาแทน ก่อนที่จะหันมากล่าวกับนางด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูกดต่ำ คล้ายกับไม่พอใจในคำกล่าวของนางเมื่อสักครู่นี้อย่างชัดเจน
"มารดาของเจ้ามิได้สั่งสอนหรือ ว่าสามีพูดอันใด ก็ควรที่จะเห็นดีด้วย มิใช่มายืนเถียงสามีอย่างไม่เห็นด้วยเช่นนี้ ช่างเป็นการกระทำที่ดูไร้ซึ่งการถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดี ไม่สมกับเป็นคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์เอาเสียเลย การกระทำแต่
