ซานตาคลอสหนุ่มพาหญิงสาวมาส่งที่ห้องพักของเธออย่างปลอดภัย เขาไม่เคยเข้าทางประตูอีกตามเคย แต่ดันเป็นหน้าต่างเสียนี่ เขาพึมพำท่องบ่นอะไรบางอย่างสองสามทีบานหน้าต่างที่ถูกลงกลอนเสียแน่นหนาก็เปิดออกเองอย่างง่ายดาย จากนั้นก็อุ้มร่างเล็กเข้าไปด้านใน โชคดีที่แม้จะปฏิบัติภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว แต่ความสามารถในการใช้เวทมนตร์ก็ยังคงอยู่ มันคงจะสิ้นสุดลงในเช้าวันใหม่เป็นแน่
“ขอบคุณนะคะ” เธอกล่าวคล้ายเป็นคำบอกลากลาย ๆ
ทั้งคู่สบสายตากันและกัน มันมีร่องรอยบางอย่างที่มิอาจทำให้ละสายตาออกมาได้ มันเป็นร่อยรอยแห่งความอาลัยที่เจืออยู่ในแววตาของทั้งคู่ ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ ๆ ก็เกิดขึ้นรวดเร็วเสียเหลือเกิน...
แล้วเธอจะได้เจอเขาอีกไหม? คำถามนี้เกิดขึ้นในใจของ
หญิงสาว
เมธาวีนึกแปลกใจตัวเอง เธอเจอเขายังไม่ถึงสามชั่วโมงดีแต่ทำไมเวลาเขาจะไปถึงได้รู้สึกวูบโหวงในอกเมื่อคิดว่าต้องจากลากัน หรืออาจเป็นเพราะเขาช่วยเ
