นิโคลัสเมื่อสัมผัสว่าคนตัวเล็กแนบใบหน้าลงมามุมปากเขาก็โค้งขึ้นอย่างพอใจ อยากจะยืดเวลาออกไปแต่เกรงว่าเธอจะหนาว แม้ว่าจะใช้เวทมนตร์ให้ความอบอุ่น แต่การอยู่ข้างนอกนาน ๆ อาจทำให้เธอไม่สบายได้ ดังนั้นเพียงไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทาง เขาจอดรถลงตรงหน้าสิ่งก่อสร้างหลังหนึ่ง จะเรียกว่าเป็นกระท่อมก็ไม่ใช่ มันเหมือนกับอิกลูของชาวเอสกิโมมากกว่าเพียงแค่มันไม่ได้ถูกสร้างจากก้อนน้ำแข็งแต่โครงสร้างทั้งหมดกลับเป็นกระจกแทบทั้งหลัง เมธาวีนึกแปลกใจว่าท่ามกลางป่าหิมะกลับมีบ้านสร้างหลบเร้นอยู่ ใครจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้กันนะ แต่แล้วเสียงทุ้มได้ดึงความคิดของเธอกลับคืนมา
“ถึงแล้วครับ” ซานตาคลอสหนุ่มยื่นมือหมายจะประคองสาวร่างเล็กลงจากรถ
เธอมองหน้าเขานิดหน่อยแล้วยื่นมือส่งไปให้เพื่อตอบรับน้ำใจของเขา “ขอบคุณค่ะ”
ภาพตรงหน้าที่เห็นทำให้เมธาวียืนตกตะลึงเมื่อได้สังเกตชัด ๆ เธอรู้สึกราวกับอยู่ในดินแดนแห่งความฝันมากกว่า
