47

1901 Words

NAKATUTOK LANG ang mga mata ni Stephanie sa hawak niyang cellphone at patuloy lang ang pagta-type niya doon habang bumababa siya sa hagdan. Namumutawi ang simpleng ngiti sa kaniyang labi dahil natutuwa siya na replayan ang mga message na natatanggap niya sa GC kung saan pagkagising na pagkagising pa lang niya nang umagang 'yun ay nakita niya na nakasali na siya sa group chat ng mga friends and classmate niya noon sa college. Masaya siya dahil natatandaan niya pa ang lahat ng mga classmates niya doon, natutuwa rin siya dahil kung mag usap-usap silang lahat ay parang hindi naman sila nagkalayo at parang hindi sila nawalan ng contact sa isa't-isa. Kaya naman, may ngiti pa rin sa kaniyang mga labi nang magtype na siya nang huling message niya sa group chat na 'yun saying na 'Sige, don't worr

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD