A NAVY BILLIONAIRE, ARIES THEODORE HARDEN

FIVE 1.1

Paglabas pa lamang ni Theodore sa silid niya ay sumalubong na ang mabangong aroma ng pagkaing nanggaling sa kusina. Aminado siyang wala siyang matinong kain simula nang nalaman niya ang totoo. Kahit anong gawin nila ay wala siyang hinaharap. Alam niya at aware siyang laging nandoon ang mga kambal niya at ang magiging bayaw subalit kahit isa sa kanila ay wala siyang hinarap. Kahit gusto niyang tumayo at harapin sila subalit kapag nasa pintuan na siya ay hindi siya makagalaw. Hindi niya alam kung nagpadalos-dalos ba siya ng desisyon o talagang wala na siyang nagawang tama.

"Good afternoon, Theodore. The food is ready, " tinig ni Zoe ang nagpabalik sa kaniyang pag-iisip.

"Why you are still here? I already freed you. You should go home to your brother now," he answered instead.

"No, Theodore. I will not leave you here alone. You are here that's why I am here too. I will serve you too." She smiled.

"You are not a maid to do those works. Go home and forget about me. If you are waiting for me say I'm sorry for what I've done, you must be dreaming. Just leave me alone here," he answered as he sat down and started to put some food to his plate.

But before he can do it, Zoe gracefully did it for him. She served him as if nothing was done. She's even smiling to him as she is doing the task. As she is doing that to him, he remained silent as he ate his late lunch.

Isang linggo na ang nakalipas simula nang nalaman niya ang katotohanang hindi kinidnap ni Maxwell Levi ang kapatid niya kundi nagtanan silang dalawa. Nalaman din niyang nakauwi na ang Mommy niya sa kanilang mansion. Dahil nang araw na dumating ang mga kambal niya sa bahay niya ay nagising din daw ang kanilang ina. Miss na miss na niya ito, kahit hindi siya lumaki sa piling nila subalit pinunan nito ang mga taong pagkawalay niya. Ang Daddy niyang kagaya nilang magkakapatid na malakas ang tupak ay ganoon din. Wala siyang masabi sa pamilyang pinagmulan niya. Kahit ang mga ninuno niya sa ama ay ganoon din.

'My heir, my great grandson. Thank you for surviving despite all those years that you were separated to us. You are really a great survivor.' Naalala niya tuloy ang mga salitang binitawan ng kaniyang Great Grandpa Terrence noong unang pagkakataon niya itong nakita.

"W-why? You don't like the food that I prepared? Shall I make another for you?" dinig niyang tanong ng babaeng wala na yatang ginawa kundi ang pagsilbihan siya.

"No, it's not about the food. I just remembered my great grandparents. Come and sit. Let's eat." Kusang nanulas sa labi niya bago muling nagpatuloy sa pagkain.

Dahil nakatutok ang atensiyon niya sa kinakain ay hindi na niya napansin ang pagsilay nang ngiti sa labi nito. Ngiting animo'y nagtagumpay na mapakain ang taong nakagawa ng pagkakamali subalit hindi nito makagawang kamuhian.

Kaso!

"Hey! What's happening to you?!" malakas niyang tanong nang nakitang mabilis itong napatakbo samantalang nagsisimula pa lamang itong kakain. Sa katunayan ay nagsimula pa lamang itong maglagay sa plato ng kanin at ulam.

Dumiretso ito sa lababo sa banyo sa sala. May apat naman kasing banyo sa buong bahay. Panglima ang nasa silid niya. Napapantastikuhan tuloy siya dahil ito naman ang nagluto at naghanda sa pagkain. Tapos nagsusuka ito na nakaamoy sa ihinain sa kaniya.

"Here, drink this." Iniabot niya ang tubig na minadaling kinuha sa ihinain din nitong tubig na para sana sa kaniya.

Marahil ay talagang hindi agad inabot ang isang basong tubig bagkus ay naghilamos muna saka nagpunas ng mukha bago inabot at ininum ang laman ng baso.

"I-im sorry for that, T-theodore. Thank you," natungo nitong wika matapos iniinum ang tubig.

Mas napantastikuhan tuloy siya dahil nauutal pa ito samantalang hindi naman dati. Kahit harap-harapang malamig ang pakikitungo niya ay mukhang hindi marunong magalit. Subalit mas nagtataka siya dahil fully-airconditioned ang buong bahay subalit pinapawisan ito.

"Are you sure that you are---hey! What's the matter wrong with you?!" malakas niyang tanong nang napaatras ito at kulang na lamang ay mabuwal. Mabuti na lamang at naagapan niya ito kaya't sa kaniya bumagsak.

"Please remember that I never get disappointed to you, Theodore. I'm serving you with all my heart. You deserve it," nakagawa pa nitong sabi bago tuluyang nawalan ng malay tao.

Kaya naman!

Nawala na yata ang lahat ng kinain niya. Binuhat niya ito at inayos ang pagkahiga nito sa sofa. Tinakbo niya ang kaniyang silid at kinuha ang wallet at cellphone. Isinara niya ang mga dapat isara bago muling bumalik sa kinaroroonan ng walang malay na si Zoe. Hinayaan na lamang niya ang lamesa. Aayusin na lamang niya pagdating ng panahon.

"Damn this woman! What's happening to her?!" he cursed silently as he take her to his car.

Hindi na bale ang main door and surroundings dahil automatically locked. Walang ibang makabukas o makapasok kundi siya. Sarili niya ang access sa main gate. Ibig sabihin ay walang ibang makapasok doon aside from him and his siblings.

IN A MEANWHILE...

"WAIT! Hindi ba't si Theodore iyon?" napataas ang boses ni Hugo dahil napansin ang sasakyan ng isa sa kambal niyang animo'y lumilipad dahil sa bilis nang pagpapatakbo.

"Yeah, brother but what's the matter with him?" nasa manibela man subalit nagawa pa ring sumagot ni Miguel.

"Tsk! Tsk! Paano natin malalaman kung hindi mo sundan? Sa tingin---"

"Sundan mo, brother! Mukhang may problema ang loko eh. Ang bahay niya ang pinakamalapit sa hospital---"

Kung pinutol ni Eric ang pananalita ni Hugo ay ganoon din ang ginawa nito sa kaniya. Hindi dahil ayaw niya itong kausap kundi nababahala siya sa paraan nito sa pagmamaneho. Halatang mayroong problema lalo at ilang araw din nila itong hindi nakausap ng maayos. Idagdag pa ang daang tinahak nito.

"Drive safely, son. Sa tingin ko ay talagang sa pagamutan ang tungo ng kapatid ninyo. Saka na lamang tayo pupunta sa bahay niya kapag nandoon siya," kahit ang padre de-pamilya ay nabahala na rin.

Anim ang mga anak niya at pare-parehas na marunong magmaneho. Subalit kailanman ay hindi sila reckless driver. Kaya't nakakabahala ang paraan nito. Tama nga ang mga anak niya, sa takbo pa lamang ng sasakyanay sa GONZALEZ HOSPITAL nagtungo ang binatang si Theodore.

Ang mga barako ay talagang nag-iingay. Hindi mapakali dahil sa nasaksihang pagmamaneho ng isa sa kambal nila. Samantalang ang mga oldies at mahal nilang ina ay tahimik ngunit sigurado rin silang nag-aalala na naman ito. Nasa isang sasakyan naman kasi sina Princess at kasintahan nito. Sumama rin ito dahil sigurado silang haharapin sila ni Theodore kapag ito ang saklaw.

Then...

"HELP HELP!" sigaw niya habang karga-karga ang dalagang walang malay.

Dahil sa lakas ng boses niya ay maaring natakot sila ngunit mas nainis siya dahil kahit ang guwardiya ay humarang sa kaniya.

"Sir, wait for a while. We'll call the---" we will call the nurses to bring stretcher.

Nais pa sanang sabihin ng guwardiya subalit hindi na nito natapos dahil kung kanina ay malakas lamang ilarawan ang binata ngunit sa oras na iyon ay dumadagundong na ang boses nito. Wari'y isang kulog.

"¡Qué carajo! ¿Tienes un deseo de muerte, idiota? Déjame entrar y que la curen o iré directamente a la dirección y te privaré de tu trabajo. Enfermeras ¿Qué diablos están haciendo esos? ¿Por qué no responden mientras pido ayuda? ¡Intenta tocarme, maldita sea y enseguida morirás! ¿Sabes que lo soy? ¡Puedo ordenarles que los echen a todos de este hospital si quiero! ¡Ahora, déjame llevarla adentro para que la traten!"

( What a f**k! Do you have a death wish, you idiot? Let me in and let them cure her or I'll go straight to the management and will deprived you from your job? Nurses? What the hell are those doing? Why they are not responding while I'm asking for help? Try to touch me, damn and right away you will die! Do you know I am? I can order you all to be kick out from this hospital if I want! Now, let me take her inside for her to be treated!") Theodore shouted furiously.

Ang senaryong iyon ang naabutan ng mga barakong nagmadali ring bumaba sa sasakyang basta na lamang ipinarada sa tabi. Kaso bago pa sila makapagsalita ay ang pinsan naman nilang surgeon ang may pagmamadaling lumapit. Maaring uuwi o lalabas o talagang tinawag ito.

"What's on that very loud voice, cousin? Who is she? What happen to her?" agad nitong tanong nang napansin ang karga-karga ni Theodore.

Kaya naman ay nag-isang linya ang paningin nila. Doon nila napagtanto ang dahilan kung bakit animo'y lumilipad ang sasakyan ng kapatid nila. Their upcoming brother in-law's sister is the patient.

"Kaya ko nga siya dinala rito, pinsan. But that stupid guard of yours doesn't allow me to enter. Call those nurses and take care of her. I don't know what happened to her because she just fainted. Check her condition and I'll be waiting here. And I need to deal with these bastard!" galit pa ring saad ni Theodore.

Wala nang sumagot sa kanila bagkos ay sila na mismo ang pumasok at sinalubong ang nurse na papalapit sa kanila. Sila ang kusang kumilos at inalalayan ang kambal nilang madilim ang mukha dahil sa galit.

"Relax lang, cousin. Baka hindi ka nakilala ng guwardiya kaya't pinigilan ka niya. Don't worry, she's alive and I'll do my best to check on her. Kung magkakamukha sana kayong apat ay mas mabilis sana kayong makilala. By the way, what's her name? Don't think it in other way around but I need it for record purposes," muli ay wika ng dalagang surgeon.

"Zoe Herrera. Go and save her," tipid na sagot ng binata.

Hindi na sumagot si Elizabeth subalit tumugon nang pagtango bago sumunod sa mga nauna ng nurses.

"Take a deep breath, brother. Ano ba ang nangyari?" agad na tanong ni Hugo sa kapatid na talagang hindi maipinta ang mukha. Madilim pa rin itong nakatingin sa pobreng guwardiya.

"What are you doing here? How did you know that---"

Maaring iiwas ito nang nasulyapan sa tabi nila ang mga magulang at ninuno kaya't mabilis itong inakbayan ni Miguel. Hinayaan nilang nakalapit ng maayos ang kanilang ina at niyakap ito bago pa nila pinakawalan.