ช่วงบ่ายไพลินเจอศึกหนัก อ้อยที่กำลังตัดอยู่ตรงหน้าทั้งงอทั้งล้มไขว้กันไปมา บางลำโดนหนูพุกกัดแทะจนขาดวิ่นทำให้ตัดยากขึ้นไปอีก กว่าจะได้แต่ละลำต้องทะเลาะกับมันอยู่สักพัก
พอถึงสิบมัดไพลินตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งในร่ม
ขจีพรเดินมาหาลูกสะใภ้ที่นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ ในมือถืออ้อยลำใหญ่มาด้วย เธอนั่งลงไม่ห่างจากไพลินนัก จากนั้นก็ใช้มีดปอกเปลือกอ้อยอย่างช่ำชอง ปอกเสร็จก็ยื่นให้ลูกสะใภ้
“อ้ะ กินน้ำหวานจะได้หายเหนื่อย อ้อยไฟไหม้จะกลิ่นหอมกว่าอ้อยสด”
ไพลินรับไปแล้วก็ผ่าครึ่งตามยาวอีกที เพราะลำใหญ่เกินกัดลำบาก เป็นครั้งแรกที่จะได้ชิมน้ำอ้อยคั้นสุกจากสวน ที่บอกว่าคั้นสุกเพราะมันเป็นอ้อยไฟไหม้
อื้ม! หวานหอมจริง ๆ ถ้าได้แช่เย็นฉ่ำ ๆ ก็น่าจะแทนชานมไข่มุกได้เลยล่ะ
การดื่มน้ำอ้อยมันทำให้พลังกลับมาจริง ๆ วันต่อไปเธอต้องทำกินเองบ้างแล้ว
ตอนเย็นพอกลับมาถึงบ้านไกรสรก็ออกลายทันที
“ลิน ต้มน้ำให้พี่อาบด้วยนะ”
