“อื้อ!! ไม่ขอรับได้ไหมคะ?”
หน้าเล็กๆ ส่ายสะบัดจนพวงผมปลิว เธอเบ้ปากและอยากจะกระโจนหนี
เคลวินเริ่มฉุน!! ยัยบ้านี่กระตุ้นต่อมฉุนโกรธเขาได้ชะงัดดีแท้ ไม่รู้เป็นยังไงสิ จะรับของเขาแต่ละที่ต้องบีบบังคับตลอด ทำท่าตาโตอ้าปากกว้างๆ แสดงความยินดีให้เขาพอใจไม่ได้เชียวหรือ? ดูแต่ละอย่างที่เจ้าหล่อนทำสิ มันบั่นทอนกำลังใจเขาให้ลดลงฮวบฮาบดีชะมัด
ทิชากรอยากจะหายตัวออกไปจากสถานการณ์ที่เริ่มมาคุนี้ กลิ่นอายของความโกรธเริ่มโชยออกมาจากร่างสูงใหญ่ ดวงตาสีคาราเมลหวานที่เธอชอบแอบมองเวลาเผลอตัว ตอนนี้มันขุ่นมัวและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“เอ่อ...มันเยอะแล้วอะ จนตอนนี้นกเหมือนตู้เพชรเคลื่อนที่ยังไงก็ไม่รู้ ถ้าจะให้รับอันนั้น ถอดสองเส้นนี้ออกไปก่อนได้ไหมล่ะค่ะ”
เสียงกล่าวแย้งอุบๆ อิบๆ เธอยืนแขนที่มีสร้อยเพชรเส้นงามประดับอยู่ออกมาตรงหน้า โดยเสนอเงื่อนไขที่เขาแทบจะพลัดตกเก้าอี้ ตกลงยัยนี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่ ว่าไอ้ส
