พยศรักดวงใจมาเฟีย

บทที่2.ปะทะ!

“ใกล้เวลากลับยังอะ นกง่วงแล้ว”

ทิชากรไม่ได้สนใจเคลวินด้วยซ้ำ หลังจากเพื่อนๆ กลับมาที่โต๊ะ เธอควานหาของกินบนโต๊ะ จิ้มเข้าปากและเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ได้สนใจสายตาคมวาวที่มองอยู่สักนิด แก้มใสป่องเข้าป่องออก เพราะจับอาหารยัดเข้าปากตลอด เมื่อออกแรงเยอะในการออกไปเต้นแร้งเต้นกาอยู่กลางฟลอร์จนหิวจัด และหลังอิ่มเธออ้าปากหาวหวอดๆ ง่วงเกินจะฝืนความรู้สึก

“เอ่อ นก”

เสียงกระอึกกระอักข้างตัวกับมือเล็กๆ ที่จับชายเสื้อเธอเขย่าเบาๆ

“อะไรจ้ะ พี่ไกด์ว่าไง...จะกลับยัง นกง่วงแล้ว... อยากนอนกลิ้งบนที่นอนเต็มแก่แล้วล่ะ”

เธอยังกินไม่หยุด บ่นพึมพำ ไม่ได้สนใจสายตาวาวๆ ของเคลวินที่มองตรงมาด้วยซ้ำไป

อาการกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นบนหน้าของเพื่อนๆ ผู้ร่วมทริป พวกเขากลัวแทนทิชากร แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะยื่นมือเข้าช่วย ในทางกลับกันหากเป็นไปได้...อยากจะเปลี่ยนตัวเองไปแทนทิชากรเลยด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะเจอเคลวินตัวเป็นๆ ที่สำคัญจะทำอย่างไรให้เขาสะดุดตาถูกใจ

“นกๆ เธอไม่คิดจะบอกอะไรเขาสักหน่อยเหรอ ปล่อยให้เขารอนานๆ มันไม่ดีนะ”

เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งที่มองเคลวินตาเป็นมัน สะกิดทิชากรยิกๆ บุ้ยปากไปทางทิศทางที่ชายหนุ่มนั่งนิ่งๆ อยู่อีกฝั่ง

“รอใคร รออะไร?”

สาวเจ้ายังมึนตึบ เธอไม่รู้ว่าเขารออะไร? และรอทำไม!! ในเมื่อเธอไม่ได้ตกลงอะไรด้วยเลยสักนิด ข้อเรียกร้องที่เขาต้องการมันตลกมากสำหรับเธอ ในเมื่อยังมีสองมือสองเท้าไว้ทำมาหากินได้ ไม่มีความจำเป็นสักนิดที่จะต้องเอาร่างกายออกมาเร่ขาย อีกอย่างนะ! เธอยังเวอร์จิ้น ไร้แมลงไต่ตอม สิ่งสำคัญนี้เธอคิดจะเก็บเอาไว้ให้ผู้ชายในฝันโดยเฉพาะ แต่เขาแค่ยังไม่มาปรากฏตัวให้เธอเห็นแค่นั้น และเธอเองก็ยังไม่เคยถูกใจใคร ยังไม่มีชายหนุ่มคนไหนทำให้หัวใจเธอเต้นโครมครามได้เลยด้วยซ้ำ อืม...ยกเว้นตานี้ไว้คนก็ได้ เพราะครั้งแรกที่เผลอสบตากัน นัยน์ตาสีคาราเมลนั่นทำให้เธอหวั่นไหวและหัวใจเธอเต้นดั่งกลองรบ เสียงหัวใจเธอเต้นดังระรัวจนกลัวว่าอีกฝ่ายได้ยินด้วยซ้ำไป...

“นก เธอไม่รู้หรือว่าคุณเคลวินเขารอเธอ”

“ไม่รู้ แล้วเขาจะมารอนกทำไมล่ะ งงนะเนี้ย!#฿”

เครื่องหมายปรัศนีปรากฏบนหน้าหวาน เธอกำลังงง สายตาแวววาวเหลือบมองหน้าคมคายที่อยู่ไม่ไกลด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อความสงสัยเกิดขึ้นในใจทิชากรจึงขยับเข้าไปใกล้เคลวิน ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น เธอย่นปลายจมูกบิดมุมปากโค้งลง เธออยากรู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ เพราะในเมื่อสิ่งที่เขาพูดออกมานั้น เธอไม่คิดจะสนใจและไม่เคยคิดจะตกลง

สายตานับสิบคู่จ้องไปที่เคลวินและทิชากรเป็นพิเศษ พวกเขาพากันลุ้นระทึก และผู้หญิงส่วนใหญ่... อิจฉา การที่เคลวินลงมาอยู่ตรงจุดนี้ไม่ใช่เรื่องปกติหรอก เขาไม่เคยลงมาสุงสิงกับใครเป็นพิเศษ อย่าว่าแต่จะเดินเข้าไปทักทายใครคนใดคนหนึ่งเลย แค่ให้มองหน้าตรงๆ เคลวินยังไม่เคยทำ แต่นี่…s]jvogxHoสาวน้อยมหัศจรรย์หรือไง เธอทำให้เคลวินเดินลงมาจากวิมานของเขา มาร่วมเต้นรำกับหล่อน หลายต่อหลายเพลงและยังตามติดไปนั่งหน้ามึน มันทำให้ทุกคนกำลังลุ้นว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงตรงไหน ระหว่างชายหนุ่มหิ้วเธอคนนั้นกลับไปด้วย หรือ...เขาจะใช้ห้องVIP ชั้นบนจัดการกับสาวน้อยนัยน์ตาใสกระจ่างคนนั้น แต่ความหมายโดยรวมก็คือ ไม่เคยมีใครหนีพ้น หากเคลวินต้องการ...

“มิสเตอร์ ฉันคิดว่าฉันตอบคุณไปแล้วนะคะ ฉันไม่สนใจที่จะทำความรู้จักกับมิสเตอร์เพิ่มขึ้นหรอก ฉันสนุกมากพอแล้ว และอยากกลับไปนอน เข้าใจ!”

ทิชากรยืนเบื้องหน้าเคลวิน เธอกางขายืนปักหลักแน่วแน่ หน้าหวานใสยับยู่ยี่ เพราะความไม่พอใจ

“หืม...หมายความว่าไง”

เคลวินถามเสียงต่ำ ยัยนี่คิดว่าตัวเองกำลังพูดอยู่กับใครกัน เขาไม่ใช่เพื่อนเล่นหล่อนนะโว้ย!! เขาเป็นมาเฟียวงการแสงสีที่ถูกยกย่องเชิดชู และที่ลงทุนทำแบบนี้ เขาก็คิดว่ามันมากเกินพอ ที่สำคัญเขาไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับคำปฏิเสธ! ผู้ชายแบบเขาไม่ได้มีเกลื่อนโรม ภาพลักษณ์ของเขาออกแนวเสเพล และเป็นจอมบงการ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะมั่นใจจะเป็นฝ่ายชนะ และต้องนำหน้าคู่แข่งอยู่หนึ่งก้าวเสมอ ในครั้งนี้ก็เหมือนกัน...เขาคะเนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าจะไม่มีทางปฏิเสธข้อเสนอของเขาแน่ๆ เธอเป็นเพียงผู้หญิงทำธรรมดาคนหนึ่ง ถึงจะถูกใจก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นๆ

“เป็นคนเข้าใจยาก หรือว่าได้ยินไม่ชัดแน่คะ ดูปากฉันนะคะมิสเตอร์!! ฉัน...ไม่สน...ข้อเสนอ!! อะไร…ของคุณ ฉันอยากกลับไปนอน ที่นี้พอจะเมตตาปล่อยให้ฉันกลับไปได้หรือยังคะ”

ทิชากรยกปลายนิ้วขึ้นชี้ที่ริมฝีปากของตัวเอง เธอพูดออกมาช้าๆ ชายหนุ่มมองตามปลายนิ้วเล็กๆ นั้นแต่เขากลับไพล่ไปนึกถึง...หากได้แนบริมฝีปากของตัวลงไปตรงนั้น ความนุ่มนิ่มที่คาดไว้จะเป็นดั่งใจคิดหรือเปล่านะ

หากทิชากรรู้ว่าเคลวินคิดอะไรอยู่ เธอคงจะบันดาลโทสะมากขึ้นกว่านี้อีก เมื่อชายหนุ่มมองริมฝีปากอิ่มตาเป็นมัน เขาบอกตามตรงเลยว่ากำลังกระหายที่จะได้ชิมรสแม่สาวแก่นแก้วที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เธอท้าวแขนกับช่วงเอวทำให้ส่วนโค้งส่วนเว้าเห็นชัดขึ้น เคลวินกลืนน้ำลายลงคอ ลูกกระเดือกของเขาวิ่งพล่านเพราะรู้สึกแปลกๆ มันเป็นความรู้สึกแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้น หะ! ไอ้ลูกชายของเขามันดันมีปฏิกิริยาซะงั้น มันจะมากระดี๋กระด๋าอะไรตอนนี้ฟ่ะ กำลังอยู่ระหว่างการต่อรอง ที่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นรองเสียด้วย เมื่อแม่สาวนักเต้นดันใจแข็ง ไม่สนใจข้อเสนอที่ยื่นให้ ปากจิ้มลิ้มน่าจูบนั่นลอยยั่วยวนอยู่ตรงหน้า หากเป็นไปได้นะเฟ้ย!! เขาจะจัดการหล่อนเสียมันตรงนี้แหละ อยากอวดเก่งดีนัก ทำให้อับอายผู้คนเสียเลยดีไหมล่ะ

มุมปากเคลวินกระตุกยิ้ม เขาวาดแผนการในอากาศและ...รอเวลาลงมือ

ทิชากรขยับเข้าไปใกล้เคลวินอีกนิด เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเสียงเพลงดังกระหึ่ม มันเลยอาจจะเป็นสาเหตุที่ชายหนุ่มหูดับ และคงไม่ได้ยินเสียงคำตอบจากเธอเลย เธอจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ พูดเสียงสั่นๆ เนื่องจากดวงตาสีคาราเมล หวานฉ่ำนั่นกำลังทำให้เธอเสียความตั้งใจ

“ฉันง่วงและอยากพักเข้าใจไหมคะ คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ!! ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น อุ๊บ!!”

สิ่งที่ทิชากรพยายามจะบอก ยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มฉกวูบ หน้าคมคายเข้าไปประชิดใกล้ๆ เขาทาบเรียวปากบางๆ ทาบทับกลีบปากนุ่มนิ่มที่หมายตา เพียงแรกสัมผัส… โอ้แม่เจ้ามันเหมือนมีปะจุไฟฟ้าแรงสูงซ็อตเขาเสียจนตัวสั่น ร่างกายกระตุกเยือก ผิวกายซาบซ่าน เขาอยากได้มากกว่าจูบแผ่วๆ แบบนี้ อยากสัมผัสเธอทั้งตัว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลยทีเดียว

“คุณๆ!!”

ทิชากรพลิกตัวหลบ หลังอึ้งไปหนึ่งอึดใจ ร่างกายอ่อนบางถลาวูบ ล้มลงบนพื้น พอตั้งตัวได้ก็ยกมือเล็กๆ ขึ้นปิดปาก พร้อมทั้งยกนิ้วชี้หน้าเขา นิ้วเล็กๆ นั้นสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด

“คุณปล้นจูบผม เพราะฉะนั้นจ่ายค่าเสียหายมาซะดีๆ”

เคลวินพูดหน้าตาย เขาชะโงกหน้าไปใกล้ๆ คนตัวเล็กที่ถอยหลังกรูดๆ พร้อมทั้งยกมือปิดปากอิ่ม รอบๆ ตัวเงียบกริบ สายตาทุกคู่จับตามองสองคนเป็นพิเศษ พวกเขาพากันลุ้นระทึก ว่าใคร… จะเป็นฝ่ายควบคุมเกมและเป็นฝ่ายกำชัยชนะ

“เหอะ! ฉันอยู่เฉยๆ แค่ยื่นหน้าไปใกล้คุณ แต่ฉันไม่ได้จูบคุณ ตาบ้า!”

ทิชากรต่อว่าฉอดๆ เธอค้อนให้เคลวินประหลำประเหลือก อยากจะฟาดมือบนหน้าหล่อๆ นั่นให้สมกับที่เขาฉวยโอกาสกับเธอ แต่...ไม่กล้า! เธอกลัวว่าเขาจะย้อนเกร็ดเอาคืนเธออีกครั้ง

“อ้าว! เหรอ เมื่อสักครู่ฉัน ‘จูบ’ เธอเหรอไม่ยักรู้ แต่สนใจแบบฟลูคอร์สไหมล่ะ ฉันยินดีบริการแบบเอ็กซ์คลูซีฟเลยนะ”

เคลวินพูดเสียงแผ่ว เขาแสยะยิ้มให้กับทิชากร ดวงตาสีคราลาเมล กะพริบวิบวับ มันเต็มไปด้วยประกายสนุกสนาน

ทิชากรหยัดกายขึ้นยืน เธอหรี่ตาลงก่อนจะคลี่ยิ้มหวานให้กับเคลวิน จนชายหนุ่มตราพร่า เขา ‘ชอบ’ รอยยิ้มของเธอมันสดใสดี เหมือนกำลังยืนสูดอากาศบริสุทธิ์