สุดทางหัวใจ...อุ่นไอรัก

EP.02 ภาพสวยงาม กับธรรมชาติแปลกใหม่

EP.02

ชายหนุ่มค่อยๆ วางปากกาลงกับสมุดบันทึก แล้วปิดมันลงอย่างช้าๆ เก็บซุกมันลงเอาไว้ในตำแหน่งเดียวกับที่โปสการ์ดใบนั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ฟ้าโดยรอบเริ่มสาดด้วยแสงแรกของพระอาทิตย์ เช่นเดียวกับแสงวับแวมจากกองไฟที่สุมกองใกล้จะดับมอดเต็มทีของเหล่านักท่องเที่ยวคนอื่นๆ และของเขา ระยะทางจากจุดนี้ไปถึงจุดสูงสุดของภูชี้ฟ้าประมาณ 100 กว่าเมตรเท่านั้น ชายหนุ่มจึงคว้าไฟฉายแล้วเดินออกจากจุดกางเต็นท์นั้นแต่เพียงลำพัง ขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ กำลังนอนหลับ ซุกกอดกันอยู่ภายในเต็นท์หาความอบอุ่นเพราะเวลาเช้าเช่นนี้อากาศหนาวมาก

เวลาไม่นานเขาก็เดินทางมาถึงจุดชมวิวที่สวยที่สุดของภู ที่มีชื่ออันสวยงามว่า ‘ภูชี้ฟ้า’ กระไอความเย็นจากเมฆหมอกลอยปริ่มกับยอดภู จนบางครั้งเกือบจะเอื้อมมือคว้าถึง สายหมอกเส้นบางๆ ลอยแทนที่ลำแสงแรกของพระอาทิตย์อีกครั้ง บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยปุยนุ่นสีขาวนวลตา เขาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจระบายไอความเย็นออกมาจากร่างกายด้วยความเหนื่อยจากการเดินขึ้นมาจนถึงจุดนี้

ถึงจะรู้สึกเหนื่อย หากแต่เขากลับภูมิใจ เมื่อมันจะแลกกับบรรยากาศที่สวยงามเช่นนี้

ที่กรุงเทพฯ...

ความวุ่นวายเกิดขึ้นเมื่อการหายตัวไปของพระเอกหนุ่มนามเพราะอย่างกรวิชญ์ พวกที่รู้ต่างพากันปิดข่าวนี้กันอย่างเงียบที่สุด พยายามจะไม่ให้ข่าวใหญ่นี้หลุดลอดไปถึงหูของนักข่าวได้

มะลิ...หญิงสาววัยสามสิบเศษผู้ชักนำชายหนุ่มเข้าสู่วงการ บัดนี้กำลังนั่งกุมขมับอย่างหนักใจ หมดหนทางที่จะตามหาชายหนุ่มได้ เพราะเขาไม่ได้ทิ้งอะไรเอาไว้เป็นหลักฐานในการตามตัวสักนิด ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันก็เมื่อสามวันที่แล้วหลังงานปิดกล้องละคร จากนั้นมาการติดต่อกับเขาก็เงียบหายไปเลย

ทางพ่อและแม่ของพระเอกหนุ่มต่างพากันมากดดันเธออย่างหนัก เธอทั้งโดนต่อว่า และถูกมองด้วยสายตาของความแค้นเคือง โทษฐานที่ดูแลบุตรชายของพวกเขาไม่ดี ปล่อยให้หายตัวไป ปานนี้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าได้สัญญาเอาไว้เป็นดิบดีว่าจะดูแลเขาให้ดี และทำทุกวิถีทางที่จะชักนำให้ชายหนุ่มเข้าสู่วงการ

“น้องวิชญ์นะ น้องวิชญ์ กลับมาพี่จะตีก้นเสียให้เข็ดเลย”

เบล...ผู้หญิงข้ามเพศ หนึ่งในผู้ดูแลพระเอกหนุ่มบ่นอุบอิบ มือที่ถือโทรศัพท์ติดต่อหาชายหนุ่มต้องถูกลดลงเมื่อปลายสายที่ติดต่อไปนั้นมีแต่เสียงตอบกลับมาเพียงว่า...ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้

“ไม่รู้หล่อนจะพูดอะไรกันนักกันหนา ไม่เบื่อบ้างหรือยังไงยะ” เบลบ่นอุบกับเสียงอัตโนมัติของเครือข่ายโทรศัพท์

“เบื่ออะไรหรือเบล” มะลิหันมาทางเพื่อนรักข้ามเพศอย่างไม่เข้าใจ เวลาตึงเครียดเช่นนี้ จะมีอะไรให้แม่เบลมาเบื่อได้กับเรื่องการหายตัวไปของนักแสดงหนุ่มอีก

“จะอะไรซะอีกล่ะ แม่จัสมินของฉัน ก็ยัยที่พูดอยู่ในโทรศัพท์นี่นะสิ ฉันโทรหาน้องวิชญ์ไม่ใช่มาให้หล่อนบ่นๆ พูดมาได้ซ้ำๆ กันอยู่ได้ ‘ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้’ หล่อนพูดแบบนี้มาเป็นสิบเที่ยวแล้วนะ ไม่รู้จักเบื่อเลยหรือไง เฮ้อ...เซ็ง”

กระเทยสาวตวาดแว้ดๆ ใส่เครื่องโทรศัพท์ ขณะที่มะลิได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา เวลาเครียดหล่อนยังไปได้อีกนะแม่เบล

“รู้ๆ อยู่ว่าพวกพี่เป็นห่วง แล้วยังจะปิดเครื่องอีกทำไมนะ ไม่เข้าใจเลยน้องวิชญ์ของฉัน” เบลยังไม่หยุดบ่น การพูดไม่หยุดแบบหล่อนยังดีกว่าเห็นมะลินั่งซึม บื้อ และเงียบอยู่แบบนี้

“มะลิ เธอไม่คิดที่จะตามหาแล้วหรือ เห็นแต่นั่งคิดอยู่นั่นแหละ ฉันเบื่อนะ ฉันเบื่อ แล้วก็เป็นห่วงน้องเค้าด้วย สะกดเป็นมั้ย เป็นห่วงน่ะ” กระเทยสาวสะกดประโยคท้ายอย่างชัดเจน เน้นย้ำให้เพื่อนสาวเข้าใจ เมื่อไม่สามารถที่จะทำให้เพื่อนสาวหัวเราะได้กับมุขของตน หล่อนจึงเปลี่ยนมาจี้จุดหล่อนบ้าง

“นี่ยัยเบล” จี้จุดเข้าอย่างจัง มะลิหันมามองเพื่อนสาวต่างเพศด้วยดวงตาเขียวปัด ไม่ช่วยแล้วยังจะมาเร่งอีก “ขอฉันคิดก่อนได้มั้ยฮึ เธอไม่ได้ช่วยก็อย่ามาก่อความรำคาญกับฉัน โน้นเก้าอี้ นั่งลงซะ”

เห็นเพื่อนสาวเอาจริง เบลจึงได้แต่นิ่งเงียบ ก็ได้ เมื่อเธออยากจะคิดก็คิดไป ฉันไปดีกว่า นึกต่อว่าอยู่ในใจก่อนจะถอยทัพไปนั่งที่เก้าอี้ มองมาทางเพื่อนสาวที่กำลังคิดและจะเอาอย่างไรต่อไป

ดวงอาทิตย์สีแดงภายในกลีบเมฆสีขาวนวลตาลอยสูงมามากแล้ว แต่กระนั้นลำแสงของมันก็ยังไม่สามารถที่จะส่องลอดม่านหมอกที่ลงหนามาได้ จะมีบางส่วนเท่านั้นที่ส่องเป็นลำแสงสีแดงยาวลอดผ่านมาเพียงน้อยนิดเท่านั้น

ยิ่งสาย ไอหมอกก็ยิ่งลงหนา เนื่องด้วยความเย็นจากมวลอากาศที่กระทบกับความร้อนของแสงอาทิตย์ในยามเช้าจนทำให้เกิดไอระเหยก่อตัวกันมากขึ้น

เวลาสามโมงเช้า กรวิชญ์เดินทางย้อนกลับมาที่เต็นท์อีกครั้ง การมาเยือนภูชี้ฟ้าในวันนี้ ช่างทำให้เขาประทับใจเป็นที่สุด ถึงจะรู้สึกเหน็บหนาว เดียวดาย แต่เขากลับพึงพอใจกับมัน เพราะในความรู้สึกเหล่านั้นกลับมีความเป็นอิสระผสมอยู่ด้วย จนทำให้เขาประทับใจกับการมาเยือนที่นี่และจะจดจำไม่มีวันลืมเลย

โบราณว่า...ยิ่งสูงยิ่งหนาว คำนี้ช่างเป็นความจริงที่ไม่น่าทิ้งเอาไว้ และเขาก็ได้สัมผัสกับมันมาแล้ว อากาศหนาวบนยอดภู ถึงจะแผ่กระทบเกาะที่ห่อหุ้มหัวใจเอาไว้ หากแต่มันกลับมีส่วนหนึ่งที่เข้ามาทดแทนทำให้เขาอบอุ่น

ภาพสวยงาม กับธรรมชาติที่แปลกใหม่

สองสิ่งนี้ทำให้เขาประทับใจ ไม่อยากจะจากที่นี่ไปไหนเลย และเมื่อจากมาแล้ว เขาสัญญาว่าจะไม่มีวันลืมมันเลย

ไอเย็นกับความอบอุ่น เป็นของที่คู่กัน ไอเย็นจากธรรมชาติกำลังโอบกอดไออุ่นจากร่างกายของเขา มันเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่คนอย่างเขาต้องการและมักจะขวนขวาย หากแต่ในเวลานี้เขากลับบอกได้อย่างเต็มปากว่า ตนกำลังเต็มตื้นกับความทรงจำเหล่านี้ ภาพธรรมชาติที่หายากจะยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเขาเช่นนี้ตลอดไป