Lumabas ako nang silid at iniwan ko sila na nakatulala pa rin. Hindi siguro makapaniwala sa aking mga sinambit. Bumalik na lamang ako sa silid na pinagdalhan sa akin ni Matteo.
Alam kong may mga ipapaliwanag pa siya sa akin. Nagkataon lang na may dumating na nang-abala sa aming pag-uusap.
Ang sabi niya sa akin ay mamayang gabi namin isasagawa ang pagkuha sa Ring nito. Napaisip tuloy ako nang malamin. "Ilang singsing kaya ang mayroon ang lalaking iyon?" Tanong ko sa aking isipan.
Napabalikwas ako ng bangon nang bumukas ang pinto at pumasok si Matteo. Hindi pa rin nawawala ang dilim ng awra nito. Kahit sinong magaling na pintor ay hindi kayang ipinta ang itsura ng mukha nito.
"Lumapit ka sa akin at may sasabihin pa ako sa 'yo," asar na wika nito.
Walang imik na pumunta ako sa bakanteng
