Tumingin ako sa mga mata ni Matteo, nababanaag ko ang pagnanasa nito. Kailangan kong makagawa ng paaraan upang makatakas dito.
“Hmmm, Mr. Lane, kailangan ko nang umalis may pupuntahan kasi ako,” pakiusap ko rito.
Ngumisi lamang siya sa aking sinabi, napansin ko rin ang paglabas ng dila niya at pinaikot iyon sa bungad ng labi nito.
“Huwag kang mag-alala mabilis lang naman ang ating gagawin,” mapang-akit na wika nito.
Magsasalita pa sana ako nang marinig ko ang magkakasunod na putok ng baril sa labas. Tingin ko’y itong kotse ni Matteo ang binabaril.
“Damn!” usal nito.
Lumaki ang mga mata ko nang buksan niya ang pinto ng kotse at bago lumabas ay kumuha rin ng baril si Matteo.
“Papa Matteo, saan ka pupunta?”
“Diyan ka lang, huwag kang lalabas kung gusto mo pang mabuhay,” bilin nito sa
