เกือบสองทุ่มกว่าที่โจวานนี่จะพาไอรีณมาส่งที่บ้าน การที่เขาพาเธอออกไปเปิดหูเปิดตา ทำให้ไอรีณคลายความทุกข์ลงไปได้บ้าง โจวานนี่เป็นคนคุยสนุก หาเรื่องคุยได้เรื่อยๆ ราวกับว่า เขามีเรื่องคุยอยู่ในหัวเป็นร้อยเรื่องพันเรื่อง คุยเรื่องนี้ยังไม่ทันจบก็ไปคุยเรื่องอื่น ที่สำคัญเรื่องที่เขาคุยล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้เธอทั้งสิ้น โจวานนี่คงต้องการให้เธอมีความสุข แม้เพียงชั่วระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ยังดี
“อย่าคิดมากนะไอรีณ ฉันเชื่อว่าเลอันไม่มีวันทิ้งเธอ” โจวานนี่บอกไอรีณขณะที่อองรีนำรถมาจอดหน้าคฤหาสน์ “แล้วเธอก็ไม่ต้องไปสนใจนางแม่มด ผู้หญิงแบบนั้นเลอันไม่มีทางเอามาทำเมียเป็นครั้งที่สองแน่”
ไอรีณยิ้มบาง ในความคิดของเธอ เธอกลับคิดตรงกันข้ามกับโจวานนี่ ใครๆ ก็รู้ว่า เลอันโดรรักณิชาภามากแค่ไหน ตอนที่ณิชาภาหนีตามชายอื่นไป เลอันโดรแทบเป็นบ้า กอดขวดเหล้าอยู่ร่วมเดือนกว่าจะหายเศร้
