สองชั่วโมงต่อมาการพูดคุยของสองเพื่อนรักก็เสร็จสิ้น โจวานนี่เดินออกมาจากห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าที่ต่างกับตอนมาถึงที่นี่อย่างสิ้นเชิง ความทุกข์ ความหวังและความเครียดที่แบกมาพร้อมกัน ถูกโยนทิ้งไปไม่มีเหลือ เมื่อเลอันโดรช่วยเหลือเคลียร์หนี้สินให้ตน
“นางไอรีณ ฉันบอกให้แกถูพื้นไง แล้วทำไมให้โซเฟียทำแทน แกอยากโดนไล่ออกหรือไง”
โจวานนี่ชะงักเท้าที่กำลังเดินไปยังประตูบ้าน เมื่อได้ยินเสียงของใครบางคน แล้วเสียงนั้นแสดงถึงการวางอำนาจได้อย่างน่าหมั่นไส้ จากความคาดเดาของเขาเสียงนี้คงเป็นเสียงของณิชาภา เขาจึงเดินตามเสียงนั้นไป
“ถูสิ ฉันบอกให้แกถูก แกก็ต้องถู” ณิชาภาตะเบ็งเสียงสั่งไอรีณ ที่ทำท่าว่าจะทำตามคำสั่ง
“ไม่ต้องทำไอรีณ” คนสั่งกับคนถูกสั่งและโซเฟีย หันไปมองผู้พูดที่ก้าวเดินมาหยุดยืนข้างไอรีณ “หน้าที่นี้ไม่ใช่ของเธอ อย่าทำ”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่หน้าที่ของมัน” ณิชาภาเสียงแข็งใส่ จ้องหน้าเอาเร
