“ท่านชีคบ้า!” บัณฑิตาตะคอกสวนกลับอย่างโกรธๆ โมโหชีคฮาริคจับใจที่ทรงกลั่นแกล้งเธอไม่เลิก “ไข่หวานบอกว่าไข่หวานเกลียดท่านชีค”
ชีคฮาริคทรงหัวเราะร่วน เมื่อบัณฑิตาได้ตะโกนตอบไปอีกเรื่อง ไม่ยอมเอ่ยคำเดิมที่ได้พูดไปก่อนหน้านี้ พระองค์เลื่อนริมฝีปากไปกดจุมพิตทั่วใบหูเล็ก ก่อนจะกระซิบยั่วให้คนในอ้อมแขนได้พูดออกมาอีกครั้ง
“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เพราะเมื่อสักครู่เราได้ยินแล้วว่าเจ้าบอกว่าต้องการเราที่สุด”
“บ้า! ไม่มีคำว่าที่สุด แค่บอกว่าต้องการเฉยๆ”
บัณฑิตาหลงกลชีคจอมเจ้าเล่ห์เข้าเสียแล้ว พอตวาดแว้ดแก้ไขคำพูดของพระองค์ออกไป ก็รู้สึกตัวอายหน้าแดงซ่าน เมื่อชีคฮาริคได้หัวเราะร่วนพร้อมกับยักคิ้วให้อย่างล้อเลียน
“อืม...เราก็ต้องการเจ้าเช่นเดียวกันไข่หวาน”
ทรงกระซิบบอกเสียงสั่นพร่า และเมื่อไม่อาจทนต่อกระแสแห่งรักอันแสนเร่าร้อนได้อีกต่
