“ท่านชีค...ไข่หวาน...ต้องการท่านชีค”
บัณฑิตากระซิบอ้อนวอนเสียงสั่น บิดกายไปมาพร้อมกับบดเบียดกายเบื้องล่างเข้าหาริมฝีปากร้อนรุ่ม ส่วนมือทั้งสองก็สอดเข้าไปในนวดคลึงศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมอ่อนนุ่ม อยากให้ชีคฮาริคได้ปลดปล่อยเธอจากความทรมานแสนหวานสักที
ชีคฮาริคไม่อาจทนต่อเปลวไฟรักที่ลุกโพลนเดือดพล่านได้อีกต่อไป พระองค์ผละริมฝีปากออกช้าๆ เพียงเพื่อส่งกายแข็งแกร่งเข้าแทนที่ปากร้อนรุ่ม ทรงกดกายเร่าร้อนลงไปแค่เพียงครั้งเดียว ก็สามารถจมดิ่งเข้าสู่ความอบอุ่นตอดรับของดอกไม้หวานฉ่ำได้ทั้งตัว และเมื่อบัณฑิตาพร้อมพรักรออยู่แล้ว ก็ทรงขยับกายดุดันรุนแรง เท่าที่พละกำลังได้มีอยู่ในขณะนี้
บัณฑิตาหวีดเสียงร้องครางด้วยความสุขสม ทุกครั้งที่กายแข็งแกร่งได้โจนจ้วงลงมาในกายเธอ ขณะเดียวกันก็ได้บดเบียดการตอบสนองพลังรักของชีคฮาริคอย่างเต็มที่เช่นเดียวกัน จวบจนกระทั่งได้ยินเสียงร้
