เล่ห์รักพันธนาการร้าย | 5

1422 Words

“เปลืองตัวนิดๆหน่อยๆให้ฉันจูบเล่นๆ” คำพูดของเทรย์ทำรดานิ่งไปทันที จากตอนแรกที่รดาพยายามข่มความกลัวเอาไว้ ตอนนี้กลับปิดบังความกลัวเหล่านี้เอาไว้ไม่ได้เพราะคำพูดที่ล้ำเส้นจากคนตรงหน้า “พะ…พูดอะไรของคุณ” น้ำเสียงสั่นๆของรดาถามขึ้น เธอไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะพูดกับเธอแบบนี้ “แค่จูบเองเด็กน้อย แค่จูบเดียวพี่ชายของเธอก็จะไม่รู้ว่าเธอแอบมาที่นี่” แน่นอนว่าถ้าพี่ราเชนทร์รู้ว่ารดาแอบมาที่นี่ เธอคงโดนคาดโทษร้ายแรงเพราะตลอดเวลาพี่ราเชนทร์มักพูดเสมอว่าที่แบบนี้มีแต่คนไม่ดีและรดาเชื่อแล้วว่ามันจริง “เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม เราไม่รู้จักคุณจะมาจูบกันได้ยังไง” รดาพูดขึ้นอีกครั้งเพราะการจูบกันมันสำหรับคนที่รักกันไม่ใช่หรอ แล้วทำไมคนคนนี้ถึงมาเอ่ยปากขอจูบจากเธอแบบนี้ “ใสซื่อจังเลยนะ รู้แล้วว่าทำไมพี่ชายห่วงนักหวงหนา” เทรย์พูดขึ้นอีกครั้งเพราะยัยเด็กรดาคนนี้ใสซื่อและซื่อบื้อกว่าที่เขาคิดแต่นี่ไม่ได้ทำให้ความอยากได้ของเทรย์ลดน้อยลงไปแต่มันกลับเพิ่มขึ้นเพราะเทรย์อยากได้ของเล่นชิ้นนี้ไปเล่นบนเตียงให้สมใจแล้ว “ขอได้ไหมคุณอย่าบอกพี่ราเชนทร์เลยนะว่าเรามาที่นี่” รดาพูดขึ้น ตอนนี้เธอกลัวทั้งคนตรงหน้าและกลัวว่าพี่ชายของเธอจะรู้ “เห็นว่ากลัวหรอกนะเลยจะยอมแต่จำไว้เมื่อไหร่ที่เธอเป็นของฉัน ฉันสามารถทำอะไรกับเธอก็ได้โดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” เทรย์พูดขึ้นพร้อมกับจับมือรดาตรงมายังห้องน้ำ ตอนแรกก็ตั้งใจจะเดินออกไปและปล่อยทิ้งไว้แบบนี้เพราะดูแล้วยังไงก็ไม่มีทางได้จูบจากยัยเด็กรดาคนนี้แต่เมื่อเห็นสายตาของผู้ชายรอบข้างทำให้เทรย์ต้องคิดใหม่เพราะจะปล่อยให้ยัยเด็กรดาอยู่ตรงนี้คนเดียวก็คงไม่พ้นไอ้พวกนี้แน่นอน “จะเข้าห้องน้ำก็รีบไป ไม่รู้หรือยังไงว่าไอ้พวกนี้มันจ้องเธออยู่” เมื่อเทรย์พูดจบรดาก็หันมองรอบข้าง ทุกคำที่เทรย์พูดมันจริง ตอนนี้มีเหล่าสายตานับสิบกำลังมองทางเธอ “คุณรอเราหน่อยได้ไหม เรากลัว” รดาจับแขนของเธอพร้อมกับเขย่าเบาๆ ถึงเทรย์จะพูดจาล้ำเส้นการกระทำน่ากลัวแต่ดูแล้วเทรย์ก็คงน่ากลัวน้อยกว่าคนพวกนี้ที่กำลังมองเธออยู่ “รีบเข้าไป ถ้าช้าฉันไม่รอ” เทรย์พูดขึ้นทันทีพร้อมกับรดาที่เดินเข้าห้องน้ำไปก่อนที่เทรย์จะตวัดสายตามองผู้ชายเหล่านี้ “คงรู้ใช่ไหมว่ากูเป็นใคร” “ถ้ารู้ก็จำใส่หัวเอาไว้ว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงของกู” น้ำเสียงเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความดุดันพูดขึ้นทำเอาผู้ชายที่มองรดาต่างหันหนีและเดินไปทางอื่น คนพวกนี้รู้จักเทรย์ดีและรู้ดีเลยว่าเทรย์มีนิสัยยังไง นอกจากความเจ้าเล่ห์และความเจ้าแผนการแล้ว ความโหดเหี้ยมก็มีมากจนน่าขนลุก ชนิดที่ว่าหากไม่ชอบใครก็สามารถกระทืบหรือเล่นคนคนนั้นได้อย่างตามใจชอบเพราะเขาไม่เคยกลัวใครและไม่กลัวอะไร “คิดว่าคุณจะไม่รอแล้ว” รดาที่ออกมาก็พูดขึ้น ใบหน้าสวยปรากฎด้วยรอยยิ้มเพราะเธอคิดว่าเทรย์จะไม่ยืนอยู่ตรงนี้แต่มันผิดคลาดเพราะเทรย์ยังรอเธออยู่ “เพื่อนอยู่ตรงไหน รีบไปหาเพื่อนได้แล้ว” “คุณห้ามบอกพี่ชายเรานะ” “จำคำฉันไว้ให้ดี เมื่อไหร่ที่เธอเป็นของฉันไม่ว่าฉันสั่งอะไรเธอห้ามปฏิเสธ” รดาที่ได้ยินก็ไม่เข้าใจนักกับคำพูดของเทรย์แต่รดาเชื่อว่าสิ่งที่เทรย์พูดคงไม่เป็นผลดีกับเธอ ถึงผู้ชายคนนี้จะมีความใจดีแต่ความใจดีมันแค่ส่วนน้อยเท่านั้นเพราะลึกๆเขาก็ยังคงน่ากลัวอยู่ตลอด ไม่ว่าหน้าตา คำพูดหรือท่าทางการกระทำต่างๆที่แสดงออกมา “ไม่คิดว่ามึงจะปล่อยเหยื่อหลุดมือไปแบบนี้” กรณ์พูดขึ้นทันทีเพราะเขาแอบฟังบทสนทนาของเพื่อนสนิทอย่างเทรย์กับสาวน้อยคนน่ารักตั้งแต่เริ่มต้น “เสือกเก่งนักนะ” เทรย์ตอบกลับไปเพราะเพื่อนของเขามันเป็นแบบนี้จริงๆ “น่าตาน่ารักดี ไม่ยักรู้ว่ามึงสนใจแบบนี้ด้วย” เพราะปกติแล้วผู้หญิงที่เทรย์นอนด้วยไม่ใช่แบบนี้เรียกว่าคนละสไตล์กันเลยก็ได้ “คนนี้คือน้องของไอ้ราเชนทร์” เทรย์พูดขึ้นทันที “ถึงว่าทำไมถึงปล่อยไปง่ายเพราะไม่อยากทำให้เหยื่อตื่นว่างั้น” กรณ์ถามขึ้นต่อเพราะปกติเพื่อนของเขาเป็นแบบนี้ที่ไหนกัน “รอให้กูได้มาเป็นของกูก่อนเถอะ ถึงตอนนั้นกูจะไม่ปล่อยให้หลุดไปไหนเลย” เทรย์พูดขึ้นพร้อมดูนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแข่งแล้ว เขาจึงไม่รีรอที่จะเดินไปยังสนามแข่ง “รถเรียบร้อยไหมไอ้ภัทร” เทรย์ถามขึ้นเพราะวันนี้ภัทรเพื่อนสนิทอีกคนของเขารับบทเป็นช่างดูแลและตรวจสอบรถที่จะใช้แข่ง “เรียบร้อยดี พร้อมแข่งแล้ว” ภัทรตอบกลับมาเพราะรถคันนี้พร้อมสุดๆ ไม่ว่าจะออฟชั่นหรืออะไรต่างๆ “ดูก็รู้ว่ารถมึงเต็มสุดแบบนี้ก็ชนะได้ง่ายๆ” กรณ์พูดขึ้นเพราะรถอีกสี่คันเทียบไม่ติดเลยสักนิด “แต่วันนี้คนที่จะชนะไม่ใช่กูหรอกเพราะคนนั้นตัวตึงเก็บมาทุกสนาม กูมันนานๆทีแข่งคงไม่สามารถล้มแชมป์หลายๆสนามได้หรอก” เทรย์พูดขึ้นพร้อมปรายตามองไปยังราเชนทร์ที่ตอนนี้กำลังตรวจเช็ครถของตัวเอง “กูพอได้ยินชื่อเสียงมึงมาบ้าง ถ้าไม่มีฝีมือจริงก็คงไม่สามารถมีสนามแข่งใหญ่ขนาดนี้หรอกจริงไหม” ราเชนทร์ตอบกลับมาเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายพูดถึงเขาและราเชนทร์รู้ดีว่าคนคนนี้คือใครเพราะราเชนทร์เป็นฝ่ายมาขอแข่งกับเทรย์เอง “มึงก็พูดไปแต่ความจริงแล้วกูอยากแข่งกับมึงแบบสองต่อสองมากกว่านะ” ตอนนี้เทรย์ได้เริ่มแผนการของตัวเองแล้ว เขาค่อยๆพูดและตะล่อมๆให้เหยื่ออย่างราเชนทร์ตกลงที่จะแข่งรอบหน้ากับเขา “ที่ขอท้ามาก็เพราะอยากแข่งกับเจ้าของสนามสองต่อเหมือนกันเพราะเขาบอกว่าของเดิมพันมันคุ้มค่ามาก” เพราะทุกวันราเชนทร์ก็เริ่มคิดแล้วว่าหากมีเงินมากพอที่จะส่งน้องสาวเรียนจนจบและมากพอที่จะใช้จ่ายค่าใช้จ่ายที่มันฉุกเฉินต่างๆ เขาก็คงจะเลิกแข่งรถและหางานอื่นที่มันมีเวลามากกว่าเพื่อให้เวลากับน้องสาวอย่างรดา “งั้นจบแมทช์นี้ถ้าไม่ติดอะไรก็ลองมาคุยเรื่องสิ่งของเดิมพัน ถ้ามันน่าสนใจจริงๆกูจะลงแข่งด้วย” เทรย์พูดขึ้นอีกครั้งเพราะเขารู้ดีว่าอีกคนต้องการเงินมากแค่ไหน “ก็ดี” ราเชนทร์ตอบปากรับคำ ถึงตอนนี้ตัวเองจะไม่มีของมีค่าอะไรมากมายและไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปเป็นสิ่งของเดิมพันในครั้งหน้าแต่ก็เลือกที่จะพูดออกไปเพราะทุกอย่างมันต่อรองกันได้ “เต็มที่แล้วกัน กูรอเจอกันมึงแบบสองต่อสองในแมทช์หน้า” “นักแข่งทุกคนเตรียมพร้อมเราจะทำการแข่งขันในอีกสิบห้านาทีต่อจากนี้” ❤️ บทของพี่ราเชนทร์จะเยอะนิดหนึ่งนะคะ เพราะอยู่ในช่วงเริ่มเกมส์ของเทรย์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more