บ้าจริง...เธอไม่ได้ถามเรื่องนี้สักหน่อย
ว่าแต่...ทำไมไม่ถึงเฮือนคำสักทีเล่า เขาพาเธอเดินรอบเชียงสานครเลยรึไงกัน!
“นี่คุณพระพาฉันเดินเล่นรอบเชียงสาหรือเจ้าคะ” เธอแกล้งแซะเขาเล่น แต่สิงห์คำกลับตอบมาตามตรง
“ใช่ พาขี่ม้าเล่นให้เอ็งหายกลัวอย่างไรเล่า เอ็งกลัวผีมิใช่รึ เมื่อครู่ถูกผีลมอีกแล้วกระมัง” ครั้นพอเขาพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็นึกเรื่องที่ตนเผลอใช้พลังกับคนอื่นขึ้นมาได้ทันที
“น่าจะใช่เจ้าค่ะ ผีลมมากระแทกจนฉันล้มลง แล้วคุณพระอีกคนหนึ่งที่ชื่อจันแสงจะวิ่งเข้ามาหาฉัน เขาคงกลัวฉันล้มหัวฟาดพื้นน่ะ แต่ฉันเองก็ตกใจมากค่ะคุณพระ จึงเผลอใช้พลังออกไป ทุกคนโดนพลังของฉันกระแทกใส่จนล้มเลยละ ยิ่งคุณพระจันแสงโดนหนักกว่าคนอื่น เพราะเขาลอยออกไปหลายก้าวเลย คุณพระคิดว่าคนอื่นจะจับได้ไหมเจ้าคะว่าเป็นฝีมือของฉัน อีกอย่าง ตอนแม่หญิงบัวรินจะตกน้ำ ฉันก็ใช้พลังจิตช่วยเอาไว้ด้วยเจ้าค่ะ”
“ว่ากระไรหนา เอ็งช่วยแม่หญิ
